Ένα όνομα, ένας μύθος! Μια πριγκίπισσα σε διπλό θρόνο. Έναν, αυτόν του παλιού, ποιοτικού Χόλιγουντ και έναν του Πριγκιπάτου του Μονακό. Η Πανέμορφη Γκρέις Κέλι, γεννήθηκε μια ημέρα σαν τη σημερινή το 1929 στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής, ενώ γύρω απ΄την οικογενειακή, μα και φαντασμαγορική μες στα φλας και τη δημοσιότητα, ζωή της, στηρίχτηκαν θρύλοι, που είτε απηχούν στη πραγματικότητα, είτε όχι.
Η καλλονή, και άλλοτε ηθοποιός, σκοτώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1982. Οι περισσότεροι από εμάς, ενδεχομένως γνωρίζουμε ότι αιτία θανάτου ήταν το αυτοκινητιστικό δυστύχημα που “έσπρωξε” το όχημα της στο γκρεμό. Ωστόσο η πραγματική αιτία ήταν ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη την ώρα που οδηγούσε, με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις της και να καταλήξει στο θάνατο. Σκανδαλώδης φήμες της εποχής, ήθελαν για οδηγό, τη συνοδηγό της Κέλι, τη μικρή της κόρη Στέφανι, η οποία για χρόνια ζούσε με τη “ρετσινιά” αυτή.
Μετά την ένωση του ζευγαριού με τα δεσμά του γάμου, ο σύζυγος της Ρενιέ Γ του Μονακό, απαγόρευσε τη προβολή των ταινιών της. Παρά την αδιάφορη πρώτη τους συνάντηση και το γεγονός ότι ο Ρενιέ ήθελε να παντρευτεί μόνο και μόνο για να αποκτήσει απογόνους -σύμφωνα πάντα με τις “κακόγλωσσες” φυλλάδες του τότε-, οι δυο τους υπήρξαν πάντα αγαπημένοι και υπέρμαχοι της οικογένειας, όσον αφορά τουλάχιστον τη δημόσια εικόνα τους. Απέκτησαν τρία παιδιά ενώ ο Ρενιέ, ο οποίος δε ξαναπαντρεύτηκε, πέθανε το 2005 και κηδεύτηκε στο πλάι της.
Η περίοδος της καριέρας της ως ηθοποιός, κράτησε μόνο έξι χρόνια, μέσα στα οποία γύρισε 11 ταινίες, ενώ κέρδισε και το Όσκαρ το 1955, για τη ταινία “Η Χωριατοπούλα”. Είναι απίστευτο, το πως μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ξεδίπλωσε το ταλέντο της και λατρεύτηκε από το κοινό. Σύμμαχος της βέβαια η πηγαία ομορφιά της, αλλά και η αριστοκρατική παρουσία της, που μόνο αντιδράσεις θαυμασμού θα μπορούσε να προκαλέσει, τόσο στη δουλειά, όσο και στη προσωπική της ζωή.
Πριν γνωρίσει τον Ρενιέ, οι δημοσιογράφοι ήθελαν τη νεαρή Γκρέις Κέλι “νυμφομανή” και “ανδροχωρίστρα”, αφού οι περισσότερες σχέσεις της ήταν με συναδέρφους της, αρκετά μεγαλύτερους, ορισμένοι εξ΄αυτών μάλιστα παντρεμένοι. Η συμπεριφορά της αυτή, αποδίδεται στο γεγονός πως δεν εισέπραξε από τους γονείς της τη προσοχή που απαιτούσε για τη ίδια, αλλά και γι αυτό που αγαπούσε, την υποκριτική. Η νεαρή και ανερχόμενη ηθοποιός, ήθελε ανέκαθεν να “γευτεί τη γλύκα” της υψηλής αριστοκρατίας, γι αυτό και οι συντροφικές της προσδοκίες, υπήρξαν μεγάλες. Δεν ήταν άλλωστε τυχαία η βραχυχρόνια σχέση της Γκρέις με τον Σάχη του Ιράν.
Την επόμενη μέρα του θρησκευτικού τους γάμου, το ζευγάρι, έφυγε ταξίδι του μέλιτος, με τη θαλαμηγό τους, Deo Juvante II. Ήταν το δώρο γάμου του Αριστοτέλη Ωνάση, ενός σκληρού αντίπαλου για τον Ρενιέ. Ωστόσο οι σχέσεις τους έμεναν πάντα διπλωματικές.
Υπήρξε μια απ΄τις πιο αγαπημένες και καλοσυνάτες προσωπικότητες που πέρασαν από την Ευρώπη, αφού ασχολήθηκε και με φιλανθρωπίες. Επιπρόσθετα, η γυναικεία χάρη της, οι κλασσάτοι τρόποι της και οι σικάτες εμφανίσεις της συντέλεσαν στο παραμύθι που η ίδια δημιούργησε για τη ζωή της και θέλησε να πρωταγωνιστήσει σε αυτό. Ο ξαφνικός και άδικος χαμός της, απασχόλησε – και μάλλον ακόμη απασχολεί- τη παγκόσμια γνώμη.