Μια «φρέσκια» γειτονιά των δυτικών προαστίων, ο Κορυδαλλός, που βρίσκεται μεταξύ του Πειραιά και του Αιγάλεω κρύβει, εκτός από πολλές ομορφιές και, μεγάλη ιστορία που ελάχιστοι τυχαίνει να γνωρίζουν.
Κάνοντας όμως μια σύντομη ιστορική αναδρομή της γειτονιάς αυτής, ο Κορυδαλλός ή Κορύδαλλος αποτελούσε δήμο της Ιπποθοωντίδας φυλής, μιας εκ των δέκα φυλών της αρχαίας Αθήνας, ενώ γεωγραφικά βρισκόταν δυτικά του κέντρου της αρχαίας Αθήνας και στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω, μέρος του οποίου ήταν το όρος Κορυδαλλός από όπου έλαβε και το όνομα αυτό ο ομώνυμος δήμος. Στην περιοχή αυτή δεν ανακαλύφθηκαν πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, παρά μόνο ένα μέρος του τότε οικισμού και νεκροταφείου, ένας πύργος για αγροτική χρήση, κάποια «απομεινάρια» δρόμων και τα κατάλοιπα ενός αρχαίου ηρώου.
Σύμφωνα με την μυθολογία, στην ευρύτερη περιοχή του Κορυδαλλού κατοικούσε ο μυθικός ληστής Προκρούστης, γνωστός για τα αποτρόπαια εγκλήματα που διέπραττε. Ο τελευταίος προσκαλούσε τους περαστικούς να ξαπλώσουν για να ξεκουραστούν σε ένα σιδερένιο κρεβάτι. Αν ο διαβάτης ήταν ψηλός και εξείχε από το κρεβάτι τότε έκοβε το τμήμα εκείνο του σώματός του που περίσσευε, ενώ αν ήταν κοντός τον τραβούσε μέχρι να τα άκρα του σώματός του να φτάσουν το μήκος του κρεβατιού. Η ιστορία λέει πως όταν ο Θησέας έφτασε στον Κορυδαλλό κατά την επιστροφή του στην Αθήνα από την Τροιζήνα, όντας δυνατότερος, κατάφερε να σκοτώσει τον μυθικό Προκρούστη ξαπλώνοντάς τον στο ίδιο του το κρεβάτι, που έμεινε στην ιστορία γνωστό και ως «προκρούστειος κλίνη».
Ο Κορυδαλλός συνέχισε να κατοικείται και κατά την κλασσική εποχή, όντας ένας από τους πιο ενεργούς δήμους της αρχαίας Αθήνας. Αργότερα όμως και για πολλά χρόνια εξαφανίζονται τα ίχνη του και επανεμφανίζονται μέσω του λόγιου Θεόφιλου του Κορυδαλλούς. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η περιοχή του Κορυδαλλού ήταν το κέντρο ενός μεγάλου τσιφλικιού την κατοχή και τη δημαρχία του οποίου είχε ο Εμμανουήλ Κουτσικάρης από τον οποίο και πήρε το όνομα Κουτσικάρι, ενώ αργότερα το όνομα Παχύ από τον επόμενο ιδιοκτήτη του.
Επιστροφή στο σήμερα…
Το 1923 η περιοχή αυτή πήρε ξανά το όνομα που είχε την αρχαιότητα, το όνομα Κορυδαλλός, και το 1928 άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι οικισμοί. Ο Κορυδαλλός ανακηρύχθηκε σε αυτόνομη κοινότητα το 1934, ενώ δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1946 σε δήμο. Η γειτονιά αυτή αναπτύχθηκε ραγδαία ύστερα από την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία φιλοξενώντας το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα της εποχής, αριθμώντας τους 100.000 κατοίκους.
Το 1961 άρχισαν να οικοδομούνται στην περιοχή οι γνωστές δικαστικές φυλακές του Κορυδαλλού, οι οποίες ξεκίνησαν τη λειτουργία τους το 1967 αποτελώντας ένα από τα κυριότερα συμπλέγματα φυλακών στην Ελλάδα έως και σήμερα.
Ο Κορυδαλλός, πλέον, αποτελεί μια πυκνοκατοικημένη συνοικία που «πλημμυρίζει» από ζωή τόσο λόγω των κατοίκων της όσο και των επισκεπτών της που σταματούν είτε για να κάνουν τις αγορές τους είτε για να απολαύσουν τον καφέ, το φαγητό και το ποτό τους σε έναν από τους πολυσύχναστους δρόμους του.
Σήμα κατατεθέν του Κορυδαλλού αποτελούν οι πλατείες Ελευθερίας και Μέμου, πλατείες που κάθε ώρα της ημέρας συγκεντρώνουν πλήθος περαστικών, από ηλικιωμένους ανθρώπους και πολυάσχολους εργαζόμενους που θέλουν να ξαποστάσουν,έως και παιδιά κάθε ηλικίας που έχουν μετατρέψει τις πλατείες σε «καταφύγιο» για το παιχνίδι και τις συναντήσεις τους. Περιμετρικά των πλατειών υπάρχουν πολλά εμπορικά καταστήματα καθώς και καφετέριες, μπαρ και εστιατόρια που ευπρόσδεκτα καλωσορίζουν τους επισκέπτες τους.
Ο Κορυδαλλός, λοιπόν, συνδυάζει τις αγορές με την διασκέδαση, ενώ η μετακίνηση από και προς αυτόν είναι πολύ εύκολη, ενώ αναμένεται να λειτουργήσει σύντομα και σταθμός μετρό στην πλατεία Ελευθερίας. Με λίγα λόγια είναι μια «ήρεμη» δύναμη των δυτικών προαστίων που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τις άλλες περιοχές και σας καλεί να τον γνωρίσετε σύντομα.
