Δευτέρα 23 Ιουλίου λίγο πριν τις 17:00 το απόγευμα. Κι ενώ όλοι παρακολουθούν με αγωνία την ανεξέλεγκτη φωτιά που καίει εκτάσεις και σπίτια στην Κινέττα, μία έκτακτη είδηση καταφτάνει στους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς δέκτες. Φωτιά που ξεκίνησε από την Πεντέλη κατευθύνεται προς Ραφήνα, Μάτι και Νέο Βουτζά.
Η πυροσβεστική προειδοποιεί τους κατοίκους να απομακρυνθούν από τις οικείες τους καθώς οι πύρινες φλόγες πλησιάζουν ταχύτατα τις κατοικήσιμες περιοχές. Σε μικρό χρονικό διάστημα η φωτιά παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ ο κόσμος συγκλονισμένος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι κατευθύνεται απειλητικά προς αυτόν.
Ο μοναδικός σύμμαχος των κατοίκων: οι άνδρες της πυροσβεστικής. Ο μεγαλύτερος εχθρός τους; Οι δυνατοί άνεμοι που κάνουν το έργο των πυροσβεστών ακατόρθωτο δυσχεραίνοντας την ήδη κρίσιμη κατάσταση. Σε λιγότερο από μια ώρα η φωτιά έχει εξαπλωθεί παντού απειλώντας να αφανίσει τους οικισμούς: Ραφήνα, Μάτι, Νέο Βουτζά, Ζούμπερι, Νέα Μάκρη, Μαραθώνα. Σπίτια, αυτοκίνητα, μαγαζιά και δασικές εκτάσεις παραδίδονται στις φλόγες.
Επικρατεί ένα απίστευτο σκηνικό βγαλμένο σαν από ταινία τρόμου. Οι κατασκηνώσεις των περιοχών εκκενώνονται, τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να πλησιάσουν τις πληγείσες περιοχές για να βοηθήσουν τους δικούς τους ανθρώπους ή για να σώσουν τα σπίτια τους και απομακρύνονται από την αστυνομία, τα καράβια που έρχονται να προσδέσουν στην Ραφήνα παραπέμπονται σε άλλα κοντινά λιμάνια, ο κόσμος τρέχει να σωθεί από την πύρινη λαίλαπα που πέρα από το σπίτι, το μαγαζί και το αυτοκίνητο απειλεί να του πάρει και την ζωή, πέφτοντας μέσα στη θάλασσα για να σωθεί.
Οι εικόνες που φτάνουν στους δέκτες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς, τα συνεχή έκτακτα δελτία ειδήσεων και οι εκκλήσεις για άμεση βοήθεια στις περιοχές δεν μπορούν παρά να προμηνύουν τα χειρότερα. Κι όμως από την αρχή ο δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου αναφέρει αυτό που όλοι ξέρουν αλλά απεύχονται: « Είναι πολύ πιθανό να έχουμε και θύματα από την καταστροφική αυτή φωτιά», δηλώνει ο ίδιος. Και όντως μέχρι το βράδυ έχουν βρεθεί ήδη τα πρώτα απανθρακωμένα πτώματα.
Δύο μέρες μετά την «βιβλική» αυτή καταστροφή όλα είναι ακόμα αβέβαια. Μικρές πύρινες εστίες και αναζωπυρώσεις κάνουν την εμφάνισή τους, οι καταστροφές κατοικιών, μαγαζιών και αυτοκινήτων είναι χιλιάδες, οι τραυματίες υπολογίζονται κοντά στους 190 ενώ συνεχώς καταφθάνουν στα νοσοκομεία κι άλλοι, ο αριθμός των αγνοούμενων άγνωστος, ενώ τέλος ο αριθμός των θυμάτων έως και σήμερα αγγίζει τους 81, αριθμός που προβλέπεται να αυξηθεί καθώς τα σπίτια και τα αυτοκίνητα που ακόμα δεν έχουν ερευνηθεί από τους διασώστες και τους πυροσβέστες στις πληγείσες περιοχές είναι εκατοντάδες.
Μαρτυρίες ανθρώπων που συγκλονίζουν το πανελλήνιο αλλά και το εξωτερικό, εκκλήσεις για βοήθεια και αναζήτηση για την εύρεση ατόμων, παροχή χρημάτων, φαρμάκων, ρουχισμού και είδη πρώτης ανάγκης είναι μερικά από αυτά που συνθέτουν το σκηνικό των τελευταίων δύο ημερών. Ένα σκηνικό που έχει συνταράξει τους πάντες, ένα σκηνικό αδιανόητο για τα ελληνικά δεδομένα, ένα σκηνικό που θυμίζει εφιάλτη κι όμως είναι αληθινό.
Αυτό που πραγματικά επικρατεί; Φρίκη, θλίψη, πόνος, απόγνωση, φόβος, απογοήτευση και ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ. Γιατί να υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες; Γιατί να μην υπάρχει προστασία και πρόληψη για την αποφυγή τέτοιων γεγονότων; Γιατί να είμαστε ένα ανοχύρωτο κράτος που δεν προστατεύει τους πολίτες του;
