Για πολλούς, το Resident Evil 4 θεωρείται ο καλύτερος τίτλος που κυκλοφόρησε ποτέ από την Capcom για την ομώνυμη σειρά Resident Evil κι αυτό κυρίως γιατί, όπως θα δούμε παρακάτω, ο τέταρτος τίτλος γέννησε ένα μοναδικό και διαφορετικό στυλ το οποίο δεν είχαμε δει ποτέ ξανά σε survival horror παιχνίδια. Πράγματι, τα περισσότερα survival horror παιχνίδια, όπως το Silent Hill, μας είχαν συνηθίσει στα fixed camera angles, τα οποία, ναι μεν έδιναν μια φρικιαστική νότα στο παιχνίδι, δεν έπαυαν δε να κουράζουν ύστερα από ένα σημείο και να περιορίζουν την άνεση του παίκτη στο να εξερευνήσει το περιβάλλον. Τι ήταν όμως αυτό ακριβώς που ανέβασε το RE4 στην κορυφή;
Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως το storyline του RE4, αν και ενδιαφέρον, δεν είχε κάτι το ιδιαίτερα πρωτότυπο. Η πλοκή εστιάζει αποκλειστικά σε έναν από τους ήρωες του RE2, τον Leon S. Kennedy. Ο νεαρός, πρώην αστυνομικός της Racoon City, αναλαμβάνει τα καθήκοντά του ως πράκτορας του προέδρου των Η.Π.Α. Ως πρώτη του αποστολή, ο Leon πρέπει να εντοπίσει και να φέρει πίσω την κόρη του προέδρου, η οποία έχει πέσει θύμα απαγωγής. Όλα τα στοιχεία οδηγούν σε ένα απομονωμένο χωριό της Ισπανίας, το οποίο ο ήρωάς μας βρίσκει αρχικά έρημο, σύντομα ωστόσο ανακαλύπτει ότι εκεί συμβαίνουν φρικιαστικά και τρομακτικά πράγματα. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον storyline που δεν παύει να μας κρατά καθηλωμένους καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά καλά για την εποχή στην οποία κυκλοφόρησε (2005) και το κάνουν να ξεχωρίζει κατά πολύ σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Σπάνια συναντήσαμε glitches και bugs, ενώ οι χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι με αρκετή λεπτομέρεια. Φυσικά, δε μπορούμε να συγκρίνουμε το παιχνίδι με αυτά της σημερνής εποχής, ωστόσο μπορούμε με ευκολία να πούμε πως για το 2005 τα γραφικά σχεδόν αγγίζουν το άριστα.
Προχωρώντας στον τομέα των controls, το παιχνίδι εισάγει μια νέα λογική στο survival horror, την οποία αγγίξαμε συνοπτικά πιο πάνω. Για πρώτη φορά καταργούνται οι φιξαρισμένες γωνίες της κάμερας και γίνεται αξιοποίηση του 3rd person shooter, όπου η κάμερα τοποθετείται πίσω από τον ώμο του ήρωά μας. Αυτό, σε συνδυασμό με το εύκολο shooting του laser gun, κάνει την αντιμετώπιση των εχθρών (Los Illuminados) εύκολη υπόθεση. Παρ’ όλ’ αυτά οφείλουμε ν’ αναφέρουμε ότι το μόνο εμπόδιο που συναντά κανείς στο shooting είναι το ότι όταν ο Leon σημαδεύει με το όπλο του δε μπορεί παράλληλα να κινείται, γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει αρκετά τα πράγματα.
Κλείνοντας με τη σκηνοθεσία και το design, το παιχνίδι καταφέρνει να συνδυάσει τον τρόμο με το στοιχείο της δράσης χωρίς όμως να υποσκάπτει εκείνα τα βασικά χαρακτηριστικά του survival horror που γνωρίσαμε στους πρώτους τίτλους. Η δράση επομένως δεν ξεπερνάει τη δόση του τρόμου και της φρίκης, ενώ από άποψη design, το παιχνίδι είναι καλό σχεδιασμένο επιτρέποντας στον παίκτη να επισκεφθεί διαφορετικές τοποθεσίες, οι οποίες με τη σειρά τους κρύβουν διαφορετικούς κινδύνους και εχθρούς.
Το Resident Evil 4 είναι αναμφίβολα για κάποιους το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι της ομώνυμης σειράς. Μπορεί να μην είναι αψεγάδιαστο, κατάφερε όμως να εισαγάγει ένα πρωτότυπο στυλ στο survival horror genre με αποτέλεσμα να το αλλάξει ριζικά.