Πέρασε καιρός και έγιναν πολλά… Ας μείνουμε όμως μόνο στα θετικά. Αυτή την εβδομάδα μπήκε και επίσημα η άνοιξη, την Τρίτη στις 21 Μαρτίου. Αναμφίβολα ο Μάρτιος μπήκε πολύ άσχημα στις ζωές όλων μας.
Ο καιρός με τη σειρά του άλλες μέρες θυμίζει καλοκαίρι και άλλες χειμώνα. Μάλιστα σε κάποια μέρη χιόνισε κιόλας… Η άνοιξη όμως έχει τρυπώσει διακριτικά από ποικίλες χαραμάδες στους δρόμους μας και στις ζωές μας.
Παρά τη μουντίλα των κρύων ημερών, παρά τη μαυρίλα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων και την ασχήμια του κράτους μας, παρά τους άπειρους λογαριασμούς που πρέπει μονίμως να πληρώσουμε, βλέπω μια νότα αισιοδοξίας κάθε φορά που διασχίζω την Ερμού και το Μοναστηράκι.
Ο κόσμος είναι όλο και περισσότερος, τα κοκτέιλ αρχίζουν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνιση τους, τα παγωτά πληθαίνουν στα χέρια των Αθηναίων και των τουριστών, τα φλοράλ φορέματα βγαίνουν από τη ντουλάπα. Την Κυριακή αλλάζει και η ώρα.
Ας ελπίσουμε η καθημερινότητά μας μέσα και έξω να γίνει έστω και λιγάκι πιο φωτεινή! Ας ευχηθούμε σε μια όσο μας το επιτρέπουν οι καιροί και οι κοινωνικές αντιξοότητες όμορφη και δημιουργική άνοιξη! Ας αφήσουμε τους εαυτούς μας να… ανθίσουν… σαν αμυγδαλιές.
Η παρομοίωση δεν είναι τυχαία. Βασίζεται στο σχόλιο μιας αγαπημένης φίλης. Μια εικόνα μιας τόσο όμορφης ανθισμένης αμυγδαλιάς μια τυχαία μέρα μια απρόσμενη στιγμή.
Αλήθεια υπάρχει κάτι πιο αισιόδοξο και ζωντανό από την ομορφιά της φύσης μέσα στην καρδιά του χειμώνα; Και είμαστε ο χειμώνας καθημερινά όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις, εξαντλούμαστε και εξαντλούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, πιεζόμαστε. Και αυτό είναι επιτρεπτό, λογικό και αναμενόμενο. Όμως ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να νιώθουμε έτσι. Είναι διαίσθηση, είναι η φυσική ροή των πραγμάτων και της ζωής; Δεν ξέρω.
Σίγουρα όμως πιστεύω ότι δεν υπάρχει καλύτερο timing από τώρα για να επιτρέψουμε όλοι στον εαυτό μας να ανθίσει. Ούτε Σεπτέμβρης με νέα σεζόν, ούτε Ιανουάριος με νέα χρονιά. Τώρα είναι ο καιρός!
Τώρα που η φύση ομορφαίνει, τώρα που ο καιρός ζεσταίνει, τώρα που όλοι είμαστε πιο χαρούμενοι και πιο πρόθυμοι να βγούμε από τα σπίτια μας, να ανακαλύψουμε και να μυρίσουμε τον τόπο μας. Ακόμη κι αν αυτό είναι να πάμε μέχρι το κοντινότερο καφέ της γειτονιάς.
Να τολμήσουμε να κάνουμε λάθη, να κλείσουμε κεφάλαια και να ανοίξουμε καινούργια, να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Να μας επιτρέψουμε να μην είμαστε μόνο ο χειμώνας, να είμαστε και η ανθισμένη αμυγδαλιά! Αυτό θα ευχηθώ με την άφιξη της άνοιξης!
Παγκόσμια μέρα ευτυχίας
Τι άλλο γιορτάσαμε αυτή την εβδομάδα; Την παγκόσμια ημέρα ευτυχίας, τη Δευτέρα 20 Μαρτίου. Φυσικά αυτή τη γιορτή δεν την ξέρουμε οι περισσότεροι, δεν προβάλλεται τόσο, αφού δεν έχει και να πουλήσει κάτι. Ή το μάρκετινγκ δεν την έχει αξιοποιήσει ακόμη.
Πρόσφατα λοιπόν και όχι τη μέρα εκείνη το έμαθα και εγώ διαβάζοντας μια έρευνα που έγινε στην ετήσια έκθεση του World Happiness Report. Το ενδιαφέρον αυτής της έρευνας λοιπόν είναι ότι η χώρα μας βρίσκεται στην 58η θέση που ναι μεν είναι χαμηλά στην παγκόσμια κλίμακα αλλά πέρυσι βρισκόταν στην 67η.
Τρομερό το ότι εμείς οι Έλληνες μέσα σε έναν χρόνο σκαρφαλώσαμε σχεδόν 10 σκαλιά πιο κοντά στην ευτυχία. Πολύ υποκειμενικό πράγμα η ευτυχία και σίγουρα μη μετρήσιμο. Υπάρχουν παράγοντες που την καθορίζουν ή τουλάχιστον τείνουν να μας οδηγούν προς αυτήν.
Δεν θα έλεγα ότι οι Έλληνες είμαστε αχάριστοι και δεν ευχαριστιόμαστε μια τέτοια αλλαγή. Αντιθέτως! Πιστεύω ότι πολλές φορές σε αυτή τη χώρα αναγκαζόμαστε να παλέψουμε για να επιβιώσουμε στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, να φέρουμε εις πέρας το εργασιακό ωράριο, τα ακριβά ενοίκια, την ανυπόφορη κίνηση λόγω κακής συγκοινωνίας σε σχέση με άλλες χώρες.
Και μόνο αυτά αρκούν για να σου χαλάσουν τη μέρα. Ωστόσο φαίνεται ότι παρόλες τις δυσλειτουργίες κάτι πηγαίνει κάπως καλύτερα. Φαίνεται ότι κάπου υπάρχει μια κινητοποίηση, μια διάθεση να ανθίσουμε…
Για να μην γελιόμαστε επίσης σχετικά με τη γενιά και την εποχή μας πιστεύω ότι όσες δυσκολίες και αν έχουμε περάσει τα τελευταία χρόνια εξακολουθούμε να ζούμε καλύτερα από προηγούμενες γενιές.
Όπως πολύ συχνά αναφέρεται και στο πολυαγαπημένο «Podcast με απ’ όλα» έχουμε ξεχάσει πολλά από τα προβλήματα των προηγούμενων εποχών και ασυναίσθητα τείνουμε να πιστεύουμε ότι βιώνουμε τις μεγαλύτερες δυσκολίες.
Ξεχνάμε ότι οι γονείς μας πρόλαβαν τη χούντα, ξεχνάμε ότι μέχρι πριν λίγες δεκαετίες μορφώνονταν μόνο οι άντρες, ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι πλένονταν μια φορά την εβδομάδα για λόγους οικονομίας. Κάθε εποχή έχει τα θετικά και τα αρνητικά της.
Είναι τόσα πολλά τα αρνητικά που μερικές φορές μας βουλιάζουν. Είναι όμως και τα θετικά αξιόλογα σ’ αυτή τη ζωή. Ας εστιάσουμε στο ότι μόλις και επίσημα ανακοινώθηκε η μη υποχρεωτική χρήση μάσκας, περάσαμε μέσα από μια πανδημία, εξελιχθήκαμε και τώρα είμαστε μπροστά στην πιο όμορφη εποχή του χρόνου, έτοιμοι να διεκδικήσουμε χαρούμενα βράδια με κόκκινο κρασί στις βεράντες και τα μπαλκόνια μας ακούγοντας τους οργισμένους γείτονες να μας βρίζουν επειδή αύριο δουλεύουν στις 8:00 το πρωί.
The Friday Folly: Τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο να συμπαθείς ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει από κοντά. Ας ευχηθούμε σε αυτούς καλή σεζόν και να είναι ευτυχισμένοι εκεί που πάνε!
