Από πολλούς θεωρείται η τελευταία σύγχρονη ρεμπέτισσα. Ο έντονος βίος και η πολιτική δράση της, την οδήγησαν στη φυλακή πάνω από δυο φορές, αλλά τα όνειρα της φώτιζαν τον δρόμο που έμελλε να ακολουθήσει. Δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τη Σωτηρία Μπέλλου. Ένα σύμβολο επανάστασης!
Γεννήθηκε σε ένα χωριό έξω από την Χαλκίδα. Από μικρή θυμόταν τον εαυτό της να σεργιανάει μες στην εκκλησία, αφού ο παππούς της με τον οποίο έζησε τα πρώτα έξι χρόνια της, ήταν ιερέας. Η ιδέα του τραγουδιού, μπήκε στο μυαλό της, όταν παρακολούθησε τη Σοφία Βέμπο στη ταινία “Προσφυγοπούλα”. Η Σωτηρία ήταν ακόμη μαθήτρια και οι γονείς της θεώρησαν ότι ήταν απλά τα “καπρίτσια” ενός μικρού κοριτσιού. Αυτό όμως δεν ήταν αλήθεια, καθώς το αντιδραστικό παιδί μεγάλωσε και έμεινε σταθερή στις επιθυμίες της. Η συντηρητική οικογένεια της, την πάντρεψαν στην ηλικία των 18. Πίστεψαν πως η πράξη αυτή θα την απομάκρυνε απ΄τα όνειρα της. Και πάλι όμως η μοίρα όριζε αλλιώς τη ζωή της Μπέλλου. Ο γάμος έληξε άδοξα. Όταν συνειδητοποίησε πως ο βίαιος σύζυγος της την απατούσε, του έριξε βιτριόλι κατά τη διάρκεια ενός καβγά. Η ποινή της ήταν τριετής φυλάκιση, μα έμεινε τελικά κρατούμενη για έξι μήνες. Η επιστροφή στο πατρικό της, ήταν επίσης δύσκολη, καθώς για τους γονείς της θα έμενε πάντα ως η “Σωτηρία που έκανε φυλακή”.
Τότε είναι που έκανε το μεγάλο βήμα και έφυγε για την Ιταλοκατεχόμενη Αθήνα το 1940. “Φεύγω! Μια μέρα θα γυρίσω στη Χαλκίδα μεγάλη και τρανή”
Φυσικά τα πράγματα δεν ήρθαν ευνοϊκά από την αρχή. Όπως η ίδια δήλωσε αργότερα, αναγκάστηκε να καθαρίζει σπίτια, να πουλά τσιγάρα και να καταπιάνεται με οτιδήποτε θα μπορούσε να της χαρίσει ένα μεροκάματο.
Η τελευταία της προσπάθεια να σμίξει με τους γονείς της, αποδείχθηκε άκαρπη κι έτσι οριστικά πλέον επιστρέφει στην πρωτεύουσα, όπου παίζει κιθάρα σε δρόμους και κουτούκια για βιοποριστικούς λόγους. Η επαναστατική της δράση ως μέλος της Αριστεράς και της Αντίστασης, οδηγούν στη σύλληψη και στο βασανισμό της από τους κατακτητές. Πρόκειται για ένα διάστημα της ζωής της, το οποίο η ίδια ύμνησε μέσα από τα τραγούδια και το έργο της.
Με τη λήξη του πολέμου, τυχαία την ακούει ένα βράδυ ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να τη κρατήσει κοντά του και να αναδείξει ένα μεγάλο αστέρι της μουσικής. Ένας μεγάλος αριθμός των κομματιών της, άνηκαν στον μεγάλο αυτό δημιουργό. Μέχρι τον θάνατο της, η Σωτηρία Μπέλλου, συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της δισκογραφικής εκείνης εποχής, όπως με τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Δήμο Μούτση.
Η Σωτηρία Μπέλλου υπήρξε μια γυναίκα σταθμός στο Ρεμπέτικο. Το όνομα της είναι συνδεδεμένο, με την ελευθερία, τη μαγκιά, το τσαγανό και τη τέχνη παράλληλα. Τα τραγούδια της μιλούν ακόμη στη ψυχή των ανθρώπων του τότε αλλά και του σήμερα, αφού δε θα ξεθωριάσει ποτέ η αυθεντικότητα στη φωνή, στον χαρακτήρα της.
Απεβίωσε σε άθλια οικονομική κατάσταση από καρκίνο, αφού πούλησε μέχρι και τους προσωπικούς της δίσκους, το 1997.
