Η θεατρική Αθήνα είναι χωρίς αρχή και τέλος. Καλύπτει όλα τα γούστα και ευχαριστεί όλες τις προσδοκίες των ανθρώπων. Θαρρώ πως ο κόσμος πάει περισσότερο θέατρο από ότι παλαιά παρά το ότι είναι πολύ επιλεκτικός. Ανήκω και εγώ λοιπόν στο όχι τόσο αυστηρά απαιτητικό κοινό όσο στο επιλεκτικό. Την περασμένη Δευτέρα είχε θέατρο. Δεν ξέρω, αλλά λατρεύω τις Δευτέρες στο θέατρο! Ένα μικρό θεατράκι στο μεταξουργείο φιλοξένησε για αυτήν τη Δευτέρα την ανάγκη μου να διασκεδάσω μέσα από «την τέχνη του σανιδιού», όπως λέω εγώ την τέχνη αυτή.
Είχα ακούσει πως υπάρχει κάποιος Ράφτης στην Αθήνα και κάπως ήθελα να πάω από καιρό. Η ιστορία ξεκινά όταν ο μεγαλογιατρός Ζεράρ Μουλινό στη Γαλλία του περασμένου αιώνα κάνει μια εξωσυζυγική σχέση και χρειάζεται να νοικιάσει το διαμέρισμα ενός φίλου ώστε να καταφέρει να ζήσει τον παράνομο αυτό έρωτα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι τον περιμένει εκεί. Κάνει το διαμέρισμα ραφτάδικο και απρόοπτα, γκάφες, ατασθαλίες του παρελθόντος αλλά και του παρόντος λαμβάνουν χώρα στο «αμαρτωλό» ραφτάδικο. Η σύζυγος. Η μάνα της συζύγου. η ερωμένη. Ο άντρας της ερωμένης. Ο φίλος. Πολλά τα πρόσωπα και ένας ο σκοπός : Το γέλιο. Πολύ γέλιο. Αν δεν είναι το αγαπημένο σου κομμάτι στη ζωή η αρχή την εβδομάδας τότε είναι ο καλύτερος τρόπος να σπάσεις τη μελαγχολία της Δευτέρας και να ξεκινήσεις δημιουργικά ΚΑΙ αυτήν την εβδομάδα. Γρήγορος ρυθμός που συναντά καταιγιστικές ανατροπές και χιούμορ μέχρι δακρύων.
Σε προβληματίζει κιόλας κάπου και σε κάνει να σκέφτεσαι τι είναι αυτό που ωθεί τους ανθρώπους να λένε ψέματα, και μέχρι πού μπορούνε να φτάσουν για να αποκαλύψουν την αλήθεια και πόσο κουράγιο θέλει για να το κάνεις αυτό(;) και άλλα τέτοια που αν δεν πας δεν θα μάθεις, δεν θα σκεφτείς, και δεν θα νοιώσεις.
Το Από Μηχανής Θέατρο με έβαλε σε σκέψεις, ευχαριστώ!
