Άγχος, τρέξιμο και γενικά μια δύσκολη καθημερινότητα που σε περιμένει από Δευτέρα μέχρι το Σάββατο το βράδυ, λαμβάνει τέλος όταν πλέον έχεις κάνει το ντουζάκι σου και περιμένεις… τη Κυριακή! Και μιας και είναι καλοκαίρι, το καλύτερο έρχεται τη στιγμή που πηγαίνεις να “πετάξεις” το κορμί σου σε μια ξαπλώστρα, κάποιας παραλίας. Το ακόμη καλύτερο όμως έρχεται όταν με τα αγαπημένα σου πρόσωπα και με ένα στόμα, μια φωνή λες στο σερβιτόρο …. “Θα μπορούσα να έχω ένα Κοκτέιλ, ένα Κοσμοπόλιταν;”
Ήλιος, θάλασσα, χαλαρή μουσική και η πιο όμορφη παρέα τριγυρνάνε στο μυαλό σου όλη την εβδομάδα, αδυνατώντας να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτές τις στιγμές χαλάρωσης, τις Κυριακάτικες. Και να που αυτή η ευλογημένη ημέρα επιτέλους ήρθε και ήδη φιγουράρεις το νέο σου μαγιό, μπροστά στον πελώριο καθρέφτη της ντουλάπας σου. Τη πρώτη οπτική επαφή ακολουθεί μια σειρά από αγκαλιές και σταυρωτά φιλιά, κραυγές ενθουσιασμού και χοροπηδητά με τις κολλητές. Και αφού αυτό το μικρό “τσίρκο χαράς” λάβει τέλος, τα επόμενα λόγια είναι “…Ένα καφέ παρακαλώ”, με ύφος νυσταγμένο που σέρνεται στο πάτωμα. Οι τρεις πρώτες γουλιές σε συνδυασμό πάντα με τον αδιάκοπο βερμπαλισμό αρκούν για να ανοίξει το μάτι και ο εγκέφαλος να αρχίσει να παίρνει στροφές. Δύσκολη διαδικασία και χρονοβόρα, μα πιάνει πάντα! Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε! Μια βουτιά στα κρυστάλλινα νερά κάτω από τον καυτό ήλιο και λίγο photoshooting εκεί που σκάει το κύμα δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν! Μη σας πω θα σας αναζωγονήσουν κιόλας…
Με αυτά και με εκείνα έφτασε και το μεσημεράκι. “Ωχ και τώρα τι τρώνε; ” Συλλογίζεσαι από μέσα σου. “Πάντως να φύγω από τώρα δεν υπάρχει περίπτωση! Ωραία ψηνόμαστε εδώ στον ήλιο. Και φέτος έβαλα στόχο να μαυρίσω”. Κάποιο τοστ ή μια φρουτοσαλάτα με λίγο παγωτό θα σου κόψουν την πείνα για κάμποση ώρα. Η ροή των νέων ωστόσο δε σταματά να τρέχει ποτέ, σε σημείο που για να μιλήσεις πρέπει να σηκώσεις το χεράκι σου, όπως τότε στο σχολείο. Είναι όμως τόσο απολαυστικό ακόμη και το να πετάγεσαι για να βρίσκεσαι στη καρδιά της κουβέντας. Είναι άλλωστε οι φίλες σου, μπορείς να μιλάς όπως θέλεις και να λες ότι θέλεις, δε πρόκειται να σε παραξηγήσουν γιατί απλά σε ξέρουν και σε αγαπούν.
Και πάνω που τα πνεύματα ηρεμούν και τα χαχανιτά της παρέας σου παύουν να ακούγονται σε όλη τη παραλία, η μία από εσάς πετάει τη μαγική λέξη “Κοκτέιλ! Ποια διψάει για ένα κοκτεϊλάκι;” . Και ξανά ένας ξεσηκωμός ενθουσιασμού αναταράζει τα ήρεμα νερά του μπιτσόμπαρου. Η μυρωδιά του βάλσαμο, ικανή να τραβήξει τη κούραση όλων των προηγούμενων ημερών και η γεύση του χαλαρωτική σαν ένα ναρκωτικό που δεν ήξερες ότι χρειάζεσαι για να συνεχίσεις. Και να που πάλι ο κοριτσίστικος χαρακτήρας ξαναπηδά από μέσα σου και σκέφτεσαι… “Τι θα έκανα χωρίς αυτές;”
Τελικά όλα γίνονται γι αυτό το τελευταίο Κυριακάτικο στάδιο, το Mojito, το Sex On The Beach, το Cosmopolitan το αγαπημένο σου τέλος πάντως κοκτέιλ. Δεν είναι μονάχα η δροσιά του ή η αίσθηση της ελαφριάς ζάλης που αφήνει στο πέρασμα του. Είναι η παρέα και οι άνθρωποι που μας νοιάζονται και μας συντροφεύουν σε αυτές τις μικρές γουλιές που μυρίζουν καλοκαιρινή Κυριακή!
Ο Λευτέρης Μπούρος Και Το Συγγραφικό Του Έργο
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
