8 Σεπτεμβρίου 2018, Θεσσαλονίκη, χάος. Ομιλία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην 83η ΔΕΘ, συνδικάτα να διαδηλώνουν για τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, οι “Μακεδονομάχοι” να “υπερασπίζονται” την πατρίδα. Κουκουλοφόροι με μολότοφ και μπάτσοι με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Ηλικιωμένοι και μικρά παιδια στη μέση. Μπράβο Ελλάδα, ωραία τα κατάφερες πάλι…
Η συζητήσεις όλων όσοι βρέθηκαν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αλλά και όσοι παρακολούθησαν με προσήλωση από την τηλεόραση, καταλήγουν στην ερώτηση “ποιος φταίει;”. Κάποιοι λένε φταίει ο Τσίπρας που είχε το θράσος να εμφανιστεί στη συμπρωτεύουσα μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. “Έδωσε τη Μακεδονία μας” λένε. Φυσικά κανείς Έλληνας δεν χαίρεται με αυτό (αφήστε τα κομματικά έξω για μια φορά). Πού ήσασταν, όμως, τόσα χρόνια όλοι εσείς, όταν οι πολιτικοί (συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, και του Τσίπρα) έδιναν “ζωές”; Όταν οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώνονταν; Όταν άνθρωποι μένανε άστεγοι; Όταν άνθρωποι απολύονταν από τις δουλειές τους μετά από 20 χρόνια εργασίας; Όταν νέοι άρχιζαν να φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό; Α ναι. Εσείς είχατε και δουλειά και σπίτι! Δεν σας είχε πιάσει η κρίση…
Τώρα τι έγινε και κινητοποιηθήκατε; Το όνομα μένει περισσότερο χρόνο από μια ανθρωπινή ζωή, έτσι δεν είναι; Ναι είναι πιο σημαντικό! Γι’ αυτό διαδηλώνετε. Ή μήπως έπιασε και εσάς η κρίση; Αργά ή γρήγορα θα γινόταν. Μάλλον ζούσατε στη βολεμένη ουτοπία σας, αλλά διαλύθηκε και ήσασταν απροετοίμαστοι. Με τους μπάτσους, όμως, ρε παιδιά τι γίνεται; Γιατί ρίχνουν χημικά και σε σας τους πατριώτες; Ξαφνικά από καλοί, έγιναν κακοί; Είναι ελεγχόμενοι από κακή κυβέρνηση; Τι; Εσείς δεν ζητούσατε χούντες κάποτε; Α όχι, ξέχασα. Ζητούσατε χούντα που να κυβερνά υπέρ των συμφερώντων σας. Για μισό λεπτό, όμως, γιατί μπερδεύτηκα. Δεν λέτε ότι και τώρα χούντα έχουμε που κυβερνά υπέρ των πλουσίων; Δεν είστε εσείς οι πλούσιοι; Δεν καταλαβαίνω. Δημοκρατία θέλετε ή χούντα, αποφασίστε! Ποιο είναι τελικά το πρόβλημά σας;
Φτάσαμε σε ένα σημείο, όπου κανένας σε αυτήν τη χώρα δεν συμφωνεί με κανέναν και τίποτα. ΟΛΟΙ είναι ανικανοποίητοι, αλλά κανείς δεν ξέρει με τι ακριβώς. Και το κυριότερο, κανείς δεν έχει να προτείνει μια σοβαρή λύση. Και τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση; Όλοι έχουν νεύρα. Και πώς τα εκτονώνουν; Ρίχνοντας ευθύνες σε κάποιον/-ους ανθρώπους με εξουσία (είτε Έλληνες, είτε ξένους). Και μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό που επικρατεί, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Φταίει κάποιος και μάλιστα οποιοσδήποτε πέρα από εμάς. Ποιοι είμαστε εμείς; Οι απλοί πολίτες!
Δεν σου αρέσει η αλήθεια, γι’αυτό και δεν τη λες και κατηγορείς άλλους. Ποιος ψήφιζε τόσα χρόνια; Ποιος παρακαλούσε για ρουσφέτια; Ποιος δούλευε στον Δημόσιο Τομέα χωρίς πτυχίο; Ποιος φοροδιέφευγε με κάθε πιθανό τρόπο; Ποιος έβλεπε κόσμο να ζεί κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν έκανε τίποτα; Ποιος ήταν βολεμένος σε βάρος άλλων; Ήταν καλά τότε. Τώρα, ωστόσο, γιατί γκρινιάζεις; Χάλασαν τον ήρεμο και τακτοποιημενο κόσμο όπου ζούσες;
“Ποιος φταίει;”. Αναρωτιέσαι ακόμη. ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΒΛΑΚΑ! Όταν πατάς επί πτωμάτων για να ανέβεις, εσύ είσαι αυτός που έχει πρώτος αίμα στα χέρια του!
Πηγή εικόνας: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σαν Θεσσαλονικιά κι εγώ έχω να σου πω πως με άγγιξαν πολύ οι σκέψεις σου!