Το νέο μυθιστόρημα του Άρη Σφακιανάκη “Έξοδος” κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Κέδρος. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που θα το χαρακτηρίζαμε ιστορικό. Ο τίτλος “Έξοδος” προσελκύει τον αναγνώστη να το διαβάσει ώστε να ανακαλύψει ποια είναι η έξοδος στην οποία αναφέρεται ο συγγραφέας.
Βασικό πρόσωπο της πλοκής του έργου είναι ένας συγγραφέας ο οποίος σχεδιάζει να γράψει το νέο του βιβλίο, ένα ιστορικό μυθιστόρημα με κεντρικό θέμα την Έξοδο του Μεσολογγίου το 1826. Προκειμένου να συγκεντρώσει το υλικό που χρειάζεται για αυτή την συγγραφή επισκέπτεται τον τόπο που διαδραματίστηκαν αυτά τα γεγονότα. Ένα ταξίδι με αρχικό προορισμό το Μεσολόγγι του 2016 με εμφανή τα σημάδια από το πέρασμα του χρόνου, εξελίσσεται σε ένα ταξίδι στο παρελθόν. Ο βασικός ήρωας μεταφέρεται χρονικά δυο εβδομάδες πριν την ηρωική Έξοδος του Μεσολογγίου, στο 1826. Mε αυτό τον τρόπο ο συγγραφέας γίνεται ο ίδιος ήρωας στο βιβλίο που πρόκειται να γράψει.
Ο συγγραφέας διαχειρίζεται με δεξιοτεχνία εκείνη την ιστορική στιγμή καθώς ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας των γεγονότων που προηγηθήκαν της Εξόδου. Μεταξύ των προσώπων της πλοκής του έργου είναι οπλαρχηγοί, πολιτικοί της εποχής και μέλη των οικογενειών τους. Αξιοσημείωτη είναι και η συνύπαρξη εικόνων της φρίκης του πολέμου με εικόνες του έρωτα, καθώς παρά τις εμπόλεμες συνθήκες που επικρατούν ο βασικός ήρωας νιώθει δυνατά αισθήματα για την Λένια.
Οι ήρωες είναι αριστοτεχνικά δομημένοι και σαφώς επηρεασμένοι από την πολεμική κατάσταση που βιώνουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περιγραφή των συναισθημάτων του συγγραφέα-ταξιδιώτη από το μέλλον ο οποίος ήξερε τι θα συνέβαινε. Σημαντική είναι και η παρουσία της γυναίκας στο έργο και πως έχει διαμορφωθεί η θέση της μέσα στον χρόνο. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ του συγγραφέα και της Ιωάννας, μιας σύγχρονης γυναίκας που η μοίρα φέρνει στον δρόμο του πριν μπει στον κόσμο του 1826 στο Μεσολόγγι και της σχέσης του με την Λένια στο Μεσολόγγι του παρελθόντος και της επανάστασης.
Ένα από τα μηνύματα που σκοπό έχει να μεταδώσει το παρόν μυθιστόρημα του Άρη Σφακιανάκη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να προσαρμοστεί στις εκάστοτε συνθήκες που επικρατούν. Μια ανάγκη διαχρονική καθώς γίνονται αναφορές όχι μόνο στην πολιορκία και την έξοδο του Μεσολογγίου το 1826 αλλά και στην Αθήνα του 2016.
“Ένιωθα ένα ελαφρύ μυρμήγκιασμα στο κορμί μου καθώς πλησίαζα σ΄ αυτόν τον τόπο του μυστηρίου. Ελάττωσα μάλιστα την ταχύτητα του αυτοκινήτου, σαν να μην ήμουν σίγουρος για αυτό που πήγαινα να κάνω. Όλα αυτά που άκουγα τόσο καιρό με είχαν εντέλει ανησυχήσει, είναι η αλήθεια, και η αρχική μου σιγουριά γι΄ αυτό το ταξίδι είχε μειωθεί αρκετά.
Όμως δεν μπορούσα πια να κάνω πίσω. Τι θα έλεγα στους φίλους μου; Ότι δείλιασα την τελευταία στιγμή; Ότι λιγοψύχησα; Χώρια που το μυστήριο με τραβούσε όπως τα έντομα μια νύχτα του καλοκαιριού.”
