Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη το βιβλίο του Charles Dickens «Δύο εικόνες της Ρώμης» σε μετάφραση και εισαγωγή Γιάννη Παλαβού.
Δύο εικόνες της Ρώμης
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ (1846) συγκεντρώνουν τις εντυπώσεις του Ντίκενς από την περιήγησή του στην Ιταλία το διάστημα 1844-1845. Το απολαυστικό αυτό οδοιπορικό αποτυπώνει, με τη γνώριμη κομψότητα και δεξιοτεχνία του Ντίκενς, την εξαθλίωση των πόλεων και το κάλλος της ιταλικής υπαίθρου. Αλλά και τον θαυμασμό του συγγραφέα για την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας.
Δύο από τα γοητευτικότερα κείμενα των Εικόνων από την Ιταλία, αντλημένα από την παραμονή του Ντίκενς στη Ρώμη, σταχυολογούνται στην έκδοση αυτή: το πρώτο υμνεί την ευφρόσυνη φρενίτιδα του ιταλικού καρναβαλιού. Ενώ το δεύτερο περιγράφει έναν δημόσιο αποκεφαλισμό στο κέντρο της πόλης. Τα δύο αποσπάσματα, που διαβάζονται σαν αυτόνομα αφηγήματα, δεν συνιστούν μόνο μια πολύτιμη μαρτυρία για τη Ρώμη της εποχής διά χειρός Ντίκενς, αλλά συνάμα κερδίζουν τον αναγνώστη με την καλαισθησία, το χιούμορ και το λεπτό τους ύφος, εφάμιλλo των καλύτερων σελίδων του σπουδαίου Άγγλου πεζογράφου.
Charles Dickens
Ο CHARLES DICKENS (1812-1870), κορυφαίος βικτωριανός πεζογράφος και ο πλέον δημοφιλής συγγραφέας του 19ου αιώνα, γεννήθηκε το 1812 στο Πόρτσμουθ. Το 1822 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε οριστικά στο Λονδίνο. Σε ηλικία δώδεκα ετών, αφότου ο πατέρας του βρέθηκε στη φυλακή λόγω χρεών, εγκατάλειψε το σχολείο. Εργάστηκε σε εργοστάσιο βερνικιών. Ο Ντίκενς έμαθε μόνος του στενογραφία και το 1832 έπιασε δουλειά ως δημοσιογράφος.
Το 1837 η έκδοση του χιουμοριστικού μυθιστορήματος Τα χαρτιά του Πίκγουικ σημείωσε τεράστια επιτυχία. Καθιερώνοντάς τον στο ευρύ κοινό. Ακολούθησε μια σειρά από μυθιστορήματα, τα οποία, όπως τα Χαρτιά του Πίκγουικ, δημοσιεύονταν σε συνέχειες στον Τύπο: Όλιβερ Τουίστ (1839), Ντέιβιντ Κόπερφιλντ (1850), Ο ζοφερός οίκος (1853), Ιστορία δύο πόλεων (1859), Μεγάλες προσδοκίες (1861) κ.ά. Τα περισσότερα έγιναν ενθουσιωδώς δεκτά από τους πολυάριθμους αναγνώστες του στην Αγγλία και στις ΗΠΑ.
Σταδιακά, ο επεισοδιακός χαρακτήρας, η καυστική σάτιρα και ο ευτράπελος τόνος των νεανικών του έργων έδωσαν τη θέση τους σε μυθιστορήματα περισσότερο συνεκτικά και στοχαστικά, με αξιομνημόνευτους χαρακτήρες. Στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται η οξεία κοινωνική κριτική της βικτωριανής κοινωνίας. Ο Ντίκενς, που έγραψε επίσης διηγήματα, θεατρικά έργα και ταξιδιωτικές αφηγήσεις, ενώ υπήρξε παράλληλα ακαταπόνητος επιστολογράφος, παρέμεινε ιδιαίτερα αγαπητός ως τον θάνατό του.
