“Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις”, λέει ο σοφός λαός, κι έχει απόλυτο δίκιο, καθώς ουκ ολίγες είναι οι φορές που οι μεγαλύτεροι ως “δάσκαλοι” μας παραινούν και μας συμβουλεύουν, κι ύστερα τους βλέπουμε να μην τηρούν οι ίδιοι όσα λένε και να μην τα εφαρμόζουν. Και γι αυτό, υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα…
- “Μην λες ψέματα”: είναι μία από τις βασικές “εντολές” που μας λένε και μας επαναλαμβάνουν συνεχώς οι μεγαλύτεροι…την ακούμε από μικρά παιδιά, μέχρι που, όταν δεν είμαστε πια και τόσο μικρά παιδιά, βλέπουμε συχνά τους ίδιους αυτούς ανθρώπους να λένε καθημερινά κι από λίγα ψέματα, προσπαθώντας να διευκολύνουν έτσι τη ζωή τους. Ένα “έχω πολλή δουλειά” για να αποφύγουν μια έξοδο με άτομα που δεν θέλουν να δουν, ένα “είμαι καλά, αλήθεια” στο τηλέφωνο, ενώ συμβαίνει το εντελώς αντίθετο…κι όλα όσα με μεγάλη ευκολία βαφτίζουν “κατά συνθήκη ψεύδη” χωρίς όμως τελικά να καταφέρνουν να τα απενοχοποιήσουν όσο θα επιθυμούσαν…
- “Μην κρίνεις κάποιον από την εξωτερική εμφάνιση”: κατά το “μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο”,με την άνωθι συμβουλή οι μεγαλύτεροι προσπαθούν να μας μάθουν από μικρούς να μη μένουμε στο πώς φαίνεται ο άλλος εξωτερικά, αλλά να κοιτάμε να ανακαλύπτουμε τον ψυχικό του κόσμο και να εστιάζουμε σ’αυτόν, καθώς είναι πολύ πιθανό η εμφάνιση πολλές φορές να ξεγελά. Μεγαλώνοντας, ωστόσο, βλέπουμε πάντα τους μεγαλύτερους να είναι στην καλύτερη περίπτωση επιφυλακτικοί, αν όχι απόλυτα αρνητικοί-και γιατί όχι, πουριτανοί- όταν συναντούν κάποιον με τατουάζ, piercings, μαλλί μοϊκάνα βαμμένο μπλε και κονκάρδες στο γιλέκο. Ποιος είναι αυτός που κρίνει απ’την εξωτερική εμφάνιση τώρα;
- “Μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα”: μην προτρέχεις, πρώτα να βλέπεις και μετά να κρίνεις, μην καταλήγεις σε συμπεράσματα βιαστικά…, μας λένε οι ίδιοι άνθρωποι που όταν, πιο μεγάλοι πια, τυχαίνει να μην απαντάμε στο κινητό μας, βάζουν με το μυαλό τους τα πιο απίθανα σενάρια, απ’το ότι μας έχουν απαγάγει, μέχρι ότι έγινε τρομοκρατικό επεισόδιο στο Σύνταγμα μέρα μεσημέρι!
- “Να μάθεις να δέχεσαι και να υπομένεις τις συνέπειες των πράξεών σου”: ό,τι κάνεις και ό,τι λες συνοδεύεται από κάποιες συνέπειες ως λογικό επακόλουθο, μπορείς να είσαι ελεύθερος και ανεξάρτητος αλλά θα πρέπει να έχεις την ευθύνη των πράξεών σου…ακούμε να μας λένε με διδακτικό τόνο και ύφος “Μωυσή” όταν είμαστε μικροί, ώσπου φτάνουμε αργότερα σε μια ηλικία και βλέπουμε τους πάντες, και αυτούς που κάποτε μας συμβούλευαν, να θέλουν να τη βγάζουν “λάδι”, ανεξάρτητα από το τι κάνουν, να απεχθάνονται τις επιπλήξεις και να μην επιθυμούν να τιμωρούνται για οποιαδήποτε πράξη τους. Και για το τέλος…
- “Μάθε να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι”: ίσως το μεγαλύτερο ψέμα που ακούμε στη ζωή μας, όχι από άποψη ορθότητας, αλλά από άποψη τήρησής του από όλους μας…κι εκεί που τη μια στιγμή σου “κηρύττουν” πως κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε τα τρωτά και τα ελαττώματά μας και πρέπει να δεχόμαστε τους υπολοίπους όπως είναι, την αμέσως επόμενη στιγμή όλοι τσακώνονται γιατί δεν μπορούν να δεχτούν ο ένας τις αδυναμίες του άλλου και γιατί ο καθένας έχει για τον εαυτό του την εντύπωση πως μπορεί να αλλάξει τους άλλους…κι εκεί, φυσικά, παίρνει η μπάλα κι εσένα: “πώς το κάνεις αυτό έτσι;”, “μη μιλάς με αυτό τον τρόπο”, “μη φέρεσαι έτσι”, “μη…μη..μη”….πού πήγε, τότε, η αποδοχή;
Κατά πόσο, όμως, είναι τελικά εφικτό να τηρήσει κανείς όλα αυτά με τέτοια παραδείγματα;
4
