Tο Close-Up του Ιρανού σκηνοθέτη που απεβίωσε το 2016 Abbas Kiarostami, θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ταινίες παγκοσμίως και αποτελεί ένα πρωτοποριακό κατόρθωμα στην ιστορία του σινεμά.
Ένα μείγμα μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, το Close-Up ακολουθεί την πραγματική ιστορία του Hossain Sabzian, ενός άντρα που χρησιμοποίησε την ταυτότητα του μεγάλου Ιρανού σκηνοθέτη Mohsen Makhmalbaf, για να πείσει μια οικογένεια να συμμετάσχει στην υποτιθέμενη νέα του ταινία. Τα μέλη της οικογένειας δεν αργούν να συνειδητοποιήσουν την απάτη και η υπόθεση μεταφέρεται στο δικαστήριο, όπου εκεί υπεισέρχεται ο Abbas Kiarostami κινηματογραφώντας την δίκη. Η ιστορία ξεδιπλώνεται μπροστά μας με πλάνα από την δίκη, αλλά και αναπαραστάσεις των γεγονότων που υποδύονται οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι.
Εξερευνώντας κατά πόσο η τέχνη μιμείται την ζωή ή η ζωή την τέχνη, ο Abbas Kiarostami δημιουργεί μια ταινία που κάνει τον θεατή να μην γνωρίζει αν αυτό που παρακολουθεί είναι αληθινά γεγονότα όπως τα κατέγραψε η κάμερα, ή αναπαραστάσεις, θυμίζοντας μας όμως ότι αυτό που παρακολουθούμε είναι ταινία. Πρόκειται για μια μεγαλοφυής ιδέα και ακόμη καλύτερη απόδοση, που κάνει το έργο ξεχωριστό και δύσκολο να το κατηγοριοποιήσουμε.
Η μεγάλη αγάπη που τρέφει ο Hossain Sabzian για τον κινηματογράφο, που είναι ένας από τους λόγους που αποφασίζει να αναπαριστάνει τον διάσημο σκηνοθέτη, εκφράζεται με μία πανέμορφη ειλικρίνεια και δυνατό πάθος, αισθήματα που διατρέχουν έντονα όλους τους σινεφίλ. Η αθωότητα του πρωταγωνιστή και η έλξη του στον κόσμο της τέχνης και του σινεμά αποτελούν ένα ύμνο στις δυνατότητες του κινηματογραφικού κόσμου και των ισχυρών συναισθημάτων που εξάγονται μέσα από αυτόν.
Στα μάτια του Hossain δεν βλέπουμε έναν εγκληματία που κατηγορείται για απάτη, αλλά έναν γλυκό και μπερδεμένο άνθρωπο που είχε την ανάγκη να νιώσει ότι είναι Κάποιος και αυτό το κατάφερε με το να “είναι” ο αγαπημένος του σκηνοθέτης.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ηθοποιοί και συμμετέχουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της παράξενης αυτής ιστορίας, μας κάνει να ταυτιζόμαστε γρήγορα με αυτούς, καθώς δεν κρύβουν τα ποικίλα συναισθήματα τους.
Ο Abbas Kiarostami καταφέρνει με τον πιο απλό τρόπο να μεταφέρει την έννοια ταυτότητας, της καλοσύνης, της συγχώρεσης και τον σημαντικό ρόλο που παίζει το σινεμά στις ζωές των ανθρώπων, αγγίζοντας τα εσώψυχα του θεατή. Η συνάντηση του Hossain με τον Mohsen Makhmalbaf, που πέφτει στην αγκαλιά του κλαίγοντας, αποτελεί μία από τις πιο συγκινητικές και αγνές σκηνές που έχουμε παρακολουθήσει στον κινηματογράφο.
To Close-Up είναι μία από αυτές τις ταινίες που όσες φορές και να την παρακολουθήσεις συνεχίσει να σε ξαφνιάζει ευχάριστα. Όντας μοναδική, θεωρείται δικαίως ως μία από τις καλύτερες ταινίες που έχει παράξει ο κινηματογράφος.
