Ο Gaspar Noé, με το I Stand Alone και το Irréversible, συνήθισε το κοινό του σε απεικονίσεις βίας, σεξουαλικής και μη. Με το Enter the Void, το ένταξε σε έναν κόσμο νυχτερινό και ψυχεδελικό. Με το Love, εξερεύνησε την τέχνη του έρωτα και του γυμνού, για μια ακόμα φορά κινούμενος πέρα από τα καθιερωμένα του σινεμά. Και τώρα, με το Climax, ξεπέρασε τον εαυτό του για άλλη μια φορά. Δημιούργησε ένα συναισθησιακό θέαμα. Ηλεκτρίκ χρώματα που πλημμυρίζουν το περιρρέον σκοτάδι. Krautrock και ηλεκτρονική instrumental γεμίζει τους τέσσερις τοίχους που φυλακίζουν τους χαρακτήρες. Συναισθήματα ξεγνοιασιάς, ικανοποίησης, πανικού και φρίκης, διαδέχονται το ένα το άλλο.
Το Climax είναι η ιστορία μιας ομάδας χορευτών στην Γαλλία, που γιορτάζουν τη λήξη των προβών τους με ένα πάρτι. Τα πράγματα παίρνουν μια δυσάρεστη τροπή όταν οι χορευτές συνειδητοποιούν ότι κάποιος είχε ρίξει LSD στην σαγκρία, που ήταν και το μοναδικό ποτό στο πάρτι. Οι χαρακτήρες συγχίζονται σταδιακά όλο και περισσότερο, και η ταινία καταλήγει σε μια αισθησιακή και ταυτόχρονα εξ’ ολοκλήρου αποτρόπαιη κλιμάκωση.
Πως δημιουργήθηκε
Ο Gaspar Noé αφορμίσθηκε από ένα πραγματικό περιστατικό από τη δεκαετία του ’90, όπου σε ένα πάρτι χορευτών, κάποιος έριξε LSD στα ποτά. Προετοίμασε το Climax εντός τεσσάρων εβδομάδων. Με ένα cast 24ων ερασιτεχνών χορευτών (συχνό φαινόμενο στις ταινίες του), ολοκλήρωσε τα γυρίσματα σε 15 ημέρες. Στο μεγαλύτερο μέρος της, η ταινία αποτελεί αυτοσχεδιασμό. Οι ηθοποιοί είχαν σχεδόν πλήρη ελευθερία να κατευθύνουν τους χαρακτήρες τους και δεν βασίζονταν σε κάποιο σενάριο. Οι σκηνές γυρίστηκαν χρονολογικά, με πλάνα σεκάνς διαρκείας μέχρι και 42 λεπτών.
Μια ανασκόπηση
Το φιλμ ψυχολογικού τρόμου (σύμφωνα με πολλούς, αλλά όχι τον ίδιο τον Noé), ξεκινάει με μια κοπέλα να σέρνεται αιμόφυρτη στο χιόνι, ταυτόχρονα χορεύοντας. Έπειτα, πέφτουν οι τίτλοι τέλους και η ταινία ξεκινά. Βλέπουμε διάφορα αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις των χορευτών, οι οποίοι ερωτώνται πληθώρα κλασικών και μη ερωτήσεων. Μια ξεχωρίζει. «Τι είσαι πρόθυμος να κάνεις;».
Βρισκόμαστε μερικές εβδομάδες ή και μήνες αργότερα. Η χορευτική ομάδα έχει ολοκληρώσει επιτυχώς τις πρόβες της και διοργανώνει ένα πάρτι, σε μια κλειστή σχολική αίθουσα, μια χειμερινή νύχτα. Σε αυτό το σημείο, το Climax θυμίζει Coffee and Cigarettes, υπό τους ήχους Aphex Twin, Daft Punk και M.A.R.R.S. (Η μουσική δεν σταματά ούτε λεπτό, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας.) Μόνο που οι καφέδες έχουν αντικατασταθεί από ποτά, οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από το σεξ και, ανά διαστήματα, παρεμβάλλονται σκηνές χορού.
Στο ήμισυ του Climax, πέφτουν οι τίτλοι αρχής. Εκεί, οι χαρακτήρες συνειδητοποιούν ότι κάποιος τους έχει δώσει ναρκωτικά, κρυφά. Η σύγχυση που τους προκαλεί η συνειδητοποίηση ότι δεν ελέγχουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, ξεκινά ένα πολύ κακό, συλλογικό άσιντ τριπ. Οι χορευτές στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου και σταδιακά κυριεύονται από ένα ψυχωτικό ντελίριο. Με την ηλεκτρονική μουσική και τον μεθυστικό φωτισμό να μην λείπουν ούτε στιγμή, οι νέοι χτυπούν και απειλούν ο ένας τον άλλον, με τη λίμπιντο πολλών να βρίσκεται σε ανεξέλεγκτα επίπεδα.
Διαδοχικά πλάνα παρουσιάζουν τους χορευτές άλλοτε να ουρλιάζουν και να ωρύονται, άλλοτε να κάνουν σεξ και άλλοτε να χορεύουν μανιωδώς, σαν να τους είναι αδύνατο να σταματήσουν. Η κατάσταση κλιμακώνεται σε αιμομιξία, βιασμούς και δολοφονίες. Το πρωί, ένοπλοι αστυνομικοί παρεμβαίνουν, για να βρουν άλλους κοιμισμένους, άλλους λιπόθυμους και άλλους νεκρούς. Δύο φράσεις εμφανίζονται στην οθόνη.
“Life is a collective impossibility.”
“Death is an extraordinary experience.”
Σκέψεις και συμπεράσματα
Το Climax είναι μια ταινία για την ίδια τη ζωή. Στο μεγαλύτερο μέρος, δεν έχουμε κανέναν έλεγχο και είτε το ίδιο το γεγονός, είτε όσα απορρέουν από αυτό, μας τρελαίνουν. Ωστόσο, τα πάντα είναι ζήτημα οπτικής. Το LSD ξύπνησε τα ανιμαλιστικά ένστικτα των χορευτών, επειδή αυτοί το επέτρεψαν. Ο ίδιος ο φόβος τους οδήγησε το πάρτι και κάθε συνθήκη ευχάριστη και απελευθερωτική, σε καθαρή φρίκη. Βέβαια, ποτέ δεν μαθαίνουμε με σιγουριά ότι το ναρκωτικό ήταν LSD, ή ότι υπήρχε κάποιο ναρκωτικό. Οι χαρακτήρες ποτέ δεν ξέρουν με βεβαιότητα τι τους συμβαίνει.
