Το Bumblebee είναι prequel της γνωστής σειράς ταινιών Transformers και η ιστορία τοποθετείται 30 χρόνια πριν. Το 1987 στον Σάιμπετρον γίνεται εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στα Ότομποτς και στους Ντισέπτιγκονς, ο αρχηγός των Ότομποτς, Όπτιμους Πράιμ, βρήκε έναν καινούριο πλανήτη για να ζήσουν ειρηνικά, μιας που ο δικός τους είναι στα όρια της καταστροφής. Έτσι, λοιπόν, αποφασίζει να στείλει έναν στρατιώτη τον Β-127 στην Γη για να την προστατεύσει μέχρι να καταφέρουν να φτάσουν και οι υπόλοιποι εκεί. Κατά την διάρκεια της μάχης ο Όπτιμους Πράιμ έμεινε πίσω, ώστε να καταφέρει να φύγει ο Β-127 και να φτάσει στην Γη, εκεί όμως τον ακολούθησαν οι Ντισέπτικονς και μετά από μάχη του καταστρέφουν την φωνή του και τον αφήνουν μισοπεθαμένο. Όμως δεν πεθαίνει και κυνηγημένος καταφεύγει σε μια μάντρα αυτοκινήτων όπου τον βρίσκει η 18χρονη Τσάρλι Γουάτσον (Χέιλι Στάινφελντ) και αποφασίζει να τον αγοράσει σαν πρώτο αυτοκίνητο. Όταν αρχίζει και τον επισκευάζει καταλαβαίνει ότι αυτό που έχει δεν είναι ένα συνηθισμένο Volkswagen Beetle. Στην αρχή τρομάζει αλλά μετά δημιουργείται μια φιλία ανάμεσα τους που τους αλλάζει την ζωή για πάντα. Όταν η Τσάρλι ενεργοποιεί για πρώτη φορά τον Β-127 που τον ονομάζει Bumblebee, στέλνει σήμα στον Σάιμπετρον όπου 2 πανίσχυροι μαχητές τον Ντισέπτικονς έρχονται στον πλανήτη μας για να τον ανακαλύψουν και να μάθουν που είναι ο αρχηγός τους και οι υπόλοιποι Ότομποτς. Στην τελική μάχη θα δοκιμαστούν όλοι και θα μάθουν πράγματα για τον εαυτό τους καθώς επίσης, θα δοκιμάσουν και τα όρια τους.
Η ταινία είχε πολλά καλά στοιχεία, όπως την αγνή φιλία αλά Ε.Τ, την μάχη με τα ρομπότ στον Σάιμπετρον και φυσικά τα ειδικά εφέ από τις προηγούμενες ταινίες της σειράς. Έτσι, προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα σε μια ανάλαφρη περιπέτεια – τύπου Σπίλμπεργκ – με την έφηβη πρωταγωνίστρια να σώζει τον κόσμο και σε μια δυναμική περιπέτεια γεμάτη δράση και έντονα συναισθήματα.
Σκηνοθετικά πηγαίνει πολύ πιο χαλαρά απ’ότι οι προηγούμενες ταινίες και εστιάζει πιο πολύ στην φιλία του Bumblebee με την Τσάρλι παρά στην ιστορία των Transformers. Υπήρχαν αρκετές προσπάθειες για να γελάσει ο θεατής, όμως λίγες ήταν πετυχημένες. Την σκηνοθεσία υπογράφει αυτή την φορά ο Τράβις Νάιτ, ενώ ο μέχρι τώρα σκηνοθέτης των υπόλοιπων ταινιών, Μάικλ Μπέι, αναλαμβάνει χρέη executive producer. Ο Ντάριο Μαριανέλλι έχει επιμεληθεί πολύ επιτυχημένα την μουσική της ταινίας και η Κριστίνα Χόντσον το σενάριο.
Συνοπτικά η ταινία είχε μια σωστή σύνθεση, μιας που υπάρχει η νοσταλγία των 80’s με αναφορές σε συγκροτήματα της εποχής όπως οι Smiths, οι Motorhead, οι Bon Jovi και άλλοι. Ενώ στο τέλος η έφηβη επαναστάτρια δικαιώνεται. Το κλίμα της ταινίας εν αντιθέση με τα προηγούμενα ήταν πιο οικογενειακό και ανάλαφρο, εστιάζοντας πιο πολύ στον ψυχικό κόσμο της Τσάρλι. Σαν ταινία βλέπεται ευχάριστα, όμως, απέχει πολύ από τις προηγούμενες.
