Bates Motel. Ή αλλιώς το prequel του πασίγνωστου Psycho του Alfred Hitchcock με πρωταγωνιστή τον πολυαγαπημένο Sir Anthony Hopkins. Με τον Carlton Cuse (παραγωγός του Lost) ανακατεμένο στο πρότζεκτ έπρεπε σίγουρα να το δω και δεν μετάνιωσα ούτε μία στιγμή.
Όλη η σειρά περιστρέφεται γύρω απο την ψυχωτική και κάποιες φορές διεστραμμένη σχέση μεταξύ του Norman Bates (Freddie Highmore, ναι αυτό το γλυκό παιδάκι που έπαιζε τον Τσάρλι στο Charlie and the chocolate factory – μάλλον έτσι καταλήγεις άμα τρως πολλές σοκολάτες, τι όχι;) και της μητέρας του Norma (Vera Farmiga όλα τα βραβεία του κόσμου σου αξίζουν μωρή τρέλα) μέσα από πολλές άσχημες καταστάσεις που έχουν περάσει αλλά κυρίως λόγω της εξάρτησης που νιώθει ο Νόρμαν από αυτή.
Όλα ξεκινάνε στραβά για αυτούς τους δυο και ποτέ δεν φαίνεται ότι θα φτιάξουν αφού το ένα τραγικό συμβάν διαδέχεται το άλλο και οι κρίσεις του Νόρμαν χειροτερεύουν. Διάφορα άτομα που βρίσκονται γύρω του συνεχώς πληγώνονται από την κατάσταση του. Οι φιλίες που κάνει χαλάνε, οι σχέσεις με την οικογένεια του πέρα από την Νόρμα είναι ιδιαίτερες αλλά ακροβατούν σε τεντωμένο σκηνή μετά από κάθε κρίση του. Μέχρι που ο πραγματικός εαυτός του αποκαλύπτεται.
Ο Νόρμαν παραμένει στενά συνδεδεμένος με τη Νόρμα και για αυτό δεν μπορεί να δεχθεί ότι η μητέρα του αγαπάει άλλον πέρα από τον ίδιο. Όπως και εκείνη σε μερικές περιστάσεις έχει επιδείξει την ίδια συμπεριφορά. Η σχέση του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως οιδιπόδειο σύμπλεγμα But not all the way down.
Το Bates Moetel είναι μια αρκετά βάναυση (και φυσικά αλλά και συναισθηματικά) και σοκαριστική σειρά από τα πρώτα κιόλας επεισόδια. Έχει αρκετές βίαιες σκηνές κι άλλες που θα σε κάνουν να μισήσεις τους παραγωγούς μέχρι και τον εαυτό σου για αυτό που βλέπεις εκείνη τη στιγμή. Παρόλα αυτά η σειρά βασίζεται κυρίως στη ψυχική ανισορροπία του Νόρμαν ο οποίος βλέπει με πολύ διαφορετική ματιά τον κόσμο, κάτι που τον κάνει ξεχωριστό (και τρελό).
Οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών είναι πραγματικά για όσκαρ και προφανώς έχουν βραβευτεί (η Vera Farmiga). Το σενάριο πολύ καλογραμμένο και η σκηνοθεσία εξαιρετική. Είναι μία ιδιαίτερη σειρά που δεν έτυχε της αναγνωρισιμότητας που της άξιζε. Για μένα όμως είναι μία ξεχωριστή σειρά με ιδιαίτερο τέλος και σας την προτείνω ανεπιφύλακτα. Όμως να θυμάστε, once you are in, you are never out.
3
