Γιατί να μην αργείς να εκδηλώσεις τα συναισθήματα σου: Μπορεί κανείς να πει δικαιολογημένα πια πως όσο μεγαλώνεις τόσο πιο επιλεκτικός γίνεσαι στο τι ακριβώς θα μοιραστείς με ποιον.
Πέρασαν οι μέρες της αθωότητας (ενδεχομένως της αφέλειας) που μοιραζόμασταν εύκολα κομμάτια του εαυτού μας και του παρελθόντος μας. Τώρα ο απέναντι μας, οποιαδήποτε σχέση και αν έχουμε μαζί του θα πρέπει να “αποδείξει την αξία του”. Προτού μάθει τα κουμπιά μας ή τα μυστικά μας. Γιατί όμως να πρέπει να κάνει το ίδιο και για τα κομμάτια του εαυτού μας. Που μας διαμόρφωσαν με τέτοιο τρόπο σε αυτό που είμαστε σήμερα; Γιατί να πρέπει να περνάει τεστ με πράξεις και το σημαντικότερο, μερικά time stamps από τα οποία και μετά είναι εντάξει να ξέρει περισσότερα για το πως νιώθουμε (απέναντι του ή γενικά). Ας μάθει και πέντε πράγματα παραπάνω για τη παιδική μας ηλικία ή τις φοβίες μας.
Και τι έγινε;
Τι είναι δηλαδή αυτό που καθορίζει πως στα πέντε ραντεβού έχουμε το κοινωνικό “οκ” να επισημοποιήσουμε πως είμαστε ζευγάρι, ή πως ένα άτομο μπορεί να γίνει κολλητός/η μας σε λίγους μόνο μήνες;
Είναι γεγονός πως όσο περισσότερο έχεις πληγωθεί, τόσο πιο ακραίες θα είναι οι αλληλεπιδράσεις σου με τα άτομα που έρχονται στη ζωή σου. Αυτό μπορεί να πάρει δύο δρόμους. Αν έχεις πληγωθεί πολύ ή θα κλειστείς τρομερά στον εαυτό σου, όπου ξεκινάει μια υπερπροσπάθεια να φτάσεις ακόμα και στα πρότερα επίπεδα εμπιστοσύνης που έδειχνες ή στη δεύτερη περίπτωση, να μην ασχοληθείς ξανά ποτέ να ανοιχτείς.
Έστω τώρα ότι γνωρίζεις ένα άτομο και θες να πας all-in από τη πρώτη μέρα γιατί πολύ απλά, έτσι νιώθεις, αλλά δεν το κάνεις γιατί φοβάσαι. Σου βάζω την εξής ερώτηση:
Αφού νιώθεις, γιατί σκέφτεσαι;
Τίποτα καλό δεν έχει προκύψει ποτέ από την σκέψη στο αισθηματικό κομμάτι. Και έχω σοβαρές επιφυλάξεις για το αν δούλεψε και σε οποιοδήποτε άλλο τομέα. Το θέμα είναι απλό. Έχεις μια ζωή, άσε το μυαλό στην άκρη. Μπορείς να φοβάσαι όσο θες. Αλλά δεν μπορείς να στερείς στιγμές από μια ζωή που, μεταξύ μας, δεν ξέρεις πότε θα τελειώσει.
Μπορεί να φας τα μούτρα σου, μπορεί να τρομάξεις κόσμο με την αγνή ωμότητα των συναισθημάτων σου. Αλλά όποιος μείνει θα αξίζει και θα έχεις τόσες πολλές αναμνήσεις στο τέλος που δεν θα το μετανιώσεις ποτέ.
Συμπερασματικά, τα συναισθήματα είναι για να συζητούνται με τα άτομα που τα αφορούν, και όχι μόνο με τρίτους για συμβουλές και γνώμες. Οπότε την επόμενη φορά που θα θες να σκεφτείς, μη το κάνεις. Σου εγγυώμαι πως δεν πρόκειται να χάσεις.
