Arctic Monkeys. Rockwave 2018. Και θα μπορούσα να το αφήσω εδώ γιατί τα λόγια είναι περιττά. Η μεγαλύτερη συναυλία του καλοκαιριού έλαβε μέρος στις 6 Ιουλίου στο Terra Vibe της Μαλακάσα. You really wanna know…what happened.
Μοναδικά line ups , Core the Band , Get Well Soon, Alt-J και βέβαια Miles Kane. Οι συστάσεις είναι περιττές. Το άλλο μισό του Turner εμφανίστηκε στις 7 με διάθεση από τα παλιά. Ερμήνευσε κυρίως throwback τραγούδια προμηνύοντας το πρόγραμμα του Turner.
Δεν είμαι και καμία μεγάλη μουσικολόγος ούτε έχω πάει σε άπειρες συναυλίες αλλά αυτό που έζησα από το πρώτο λεπτό είναι απερίγραπτο. Προσεγγίζω το θέμα μέσα από τα μάτια του 17 χρόνου εαυτού μου (ίσως και 15χρονου) όπου το όλο σκηνικό “συναυλία AM στην Ελλάδα” φάνταζε μακριά από αυτό το κόσμο – ποσό μάλλον μακριά από την Ελλάδα. Δεν θα διαχειριστώ το συγκεκριμένο άρθρο ήρεμα. Είναι εναντία στη φάση που περνάει ο Alex, βλέπετε.
Μπορεί το καινούργιο άλμπουμ του να μην είναι και το αγαπημένο μου, λόγω μιας νωχελικότητας που το χαρακτηρίζει. Αδιαμφισβήτητα, όμως, τα κομμάτια έδεσαν αρκετά καλά με τα κλασσικά τους τραγούδια, τα οποία ανέκαθεν ήταν δυναμικά. “Four out of Five” για αρχή. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με μερικά από το ΑΜ και κάποια ακόμα από παλαιότερους δίσκους . “Pretty Visitors” με τον Turner να κουνιέται σε ρυθμούς ενός εναλλακτικού Elvis ανεβάζοντας την θερμοκρασία σε γυναικείο και ανδρικό πληθυσμό. Σαν να μην έφταναν οι 30τόσοι βαθμοί δηλαδή. Ψαρωτικός στα πλήκτρα και στη κίνηση με το γιλέκο του. Περνάει τη φάση του θα άκουγα σε λίγο από τους μπροστινούς. Ποια φάση μου λέτε εσείς, εγώ τον παντρευόμουν χθες. “Crying Lighting” και “Cornerstone” λες και η κορύφωση δεν είχε έρθει ακόμα. Η τελευταία δεν άργησε όταν μαζί με τον Kane στο πλευρό του οι ΑΜ ,στο πιο ερωτικό τραγούδι από όλους τους δίσκους, 505 έκλεισαν το live. Ξέρω θα μου πάρει κάποιες μέρες, ίσως και εβδομάδες να ξεπεράσω τι στο καλό συνέβη εκείνη τη νύχτα.
Κάπου εδώ να πω ότι μιλάμε για οριακά sold out συναυλία κυριολεκτικά σε χωράφι. Ούτε στάδιο, ούτε θέατρο. Απέραντα στρέμματα γεμάτα τετραγωνικό προς τετραγωνικό με ανθρώπους. Αρνούμαι να προσδιορίσω τα μαμούδια -όπως τους είπε η κοπέλα δίπλα μου- μια απλή φάση. Μερικά mainstream κομμάτια μόνο υπόγεια γεμίζουν. Μεταξύ μας -ακόμα- κανείς δεν δίνει 70 ευρώ για ένα “Do I Wanna Know”.
Το παράπονο μας-με την αγαπημένη φίλη Ελπίδα- είναι μονάχα ένα. Αφού η αύρα ήταν ρετρό, γιατί το set list να μην περιλαμβάνει και ένα “Old Yellow Bricks” ή έστω ένα “Mardy Bum” βρε αδερφέ. Να τραβούσε μισή ώρα παραπάνω στη τελική. Α, ναι και ο ήχος του Terra Vibe.
Φεύγοντας έχω ξανά αυτή την νοσταλγία – έλεος καλή μου με αυτή τη νοσταλγία πια. Ξυπνάω το μεσημέρι πια του Σαββάτου λες και το χθεσινό ήταν ο πιο ερωτικός εφιάλτης που είδα ποτέ. Δεν θέλω να το χωνέψω. Θα περιμένω με την ίδια προσμονή και την επόμενη φορά. Μέχρι τότε θα την βρίσκω με το “Star Treatment”.
ΥΓ: Η τσατσάρα που έβγαλε και χτενίστηκε εκεί κάπου στα μισά όλοι ξέρουμε ότι ήταν το highlight της βραδιάς.
Τα credits για τις φωτογραφίες στον : https://www.thanasiskaratzas.com/
https://www.instagram.com/karatzas_thanasis/