Δεν είναι λίγες οι φορές, κατά τις οποίες η μοναδική τραγουδίστρια Lana Del Rey, εξέφρασε την επιθυμία της να ασχοληθεί με την ποίηση. Κάθε της δίσκος, κάθε της κομμάτι, επηρεασμένα και από ένα διαφορετικό κίνημα των περασμένων χρόνων. Μικρά διαμαντάκια, που αστράφτουν απ΄τη λάμψη της Τέχνης και του παρελθόντος, που φαίνεται να αποτελούν τη πλήρη έμπνευση για το άλλοτε “κακό κορίτσι της Αμερικής”. Κάπως έτσι, στα πλαίσια της αναμονής για το νέο και έκτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο “Norman Fucking Rockwell” (που σίγουρα ο τίτλος θυμίζει, κάτι απ΄τον συγγραφέα και ζωγράφο Rockwell), κυκλοφόρησε η μπαλάντα της με τίτλο “Ηope is a dangerous thing for a woman like me to have – But I have it”. Ένα “αρτιστικό κολλάζ”, χρωματισμένο με ελάχιστες νότες, ίσα που να θυμίζει τραγούδι, μιας και στόχος της είναι το κοινό της να εμβαθύνει στο στίχο της και όχι σε οτιδήποτε άλλο.
Είναι προφανές κατ΄αρχήν πως όλο το εγχείρημα αναφέρεται στη ζωή, την ιδιαιτερότητα και τη κατάθλιψη της ποιήτριας Sylvia Plath, η οποία αυτοκτόνησε στην ηλικία των 30 (“I’ve been tearing around in my fucking nightgown, 24/7 Sylvia Plath”, “Hello, it’s the most famous woman you know on the iPad, Calling from beyond the grave, I just wanna say, “Hi, Dad”, “Monsters still under my bed that I could never fight off”). Η ίδια η Plath είχε πει κάποτε “I may never be happy, but tonight I ‘m content“. Μια φράση που ταιριάζει απόλυτα με το στίχο “...Don’ t ask If I am happy, ypu know that I am not“. Oύτως ή άλλως, η Lana, είναι μια καλλιτέχνης που πιστεύει στην υστεροφημία, την αγαπά και τη θαυμάζει.
Μένει στην εποχή εκείνη, αναφέροντας τον Slim Aarons, τον πανσίγνωστο και βραβευμένο φωτογράφο, που μέσα απ΄τη δουλειά του, αποτύπωσε με τελειότητα τη χλιδή, τα parties, τη μόδα, τον κινηματογράφο και φυσικά τους τότε Celebrities. Ακούγοντας το πρώτο ρεφρέν, πέρα από τη Plath, δημιουργείται μια εικόνα γεμάτη αίμα στους τοίχους, καθώς “…το στυλό δε γράφει καλά”. Ευκολονόητη η αναφορά στο έγκλημα που διέπραξε η “οικογένεια Manson” όταν είχε συγκλονίσει ολόκληρο το Hollywood το 1969, αφού μέσα στα θύματα ήταν και η ηθοποιός Sharon Tate, σύζυγος του σκηνοθέτη Roman Polanski. Τη νύχτα του εγκλήματος, οι δράστες έγραψαν ασυνάρτητες λέξεις στους τοίχους με το αίμα των θυμάτων τους.
Τη φράση “Let me tell you something my friend. Hope is a dangerous thing. Hope can drive a man insane.” την ακούσαμε πρώτη φορά στο “Τhe Shawshank Redemption”, μια ταινία υποψήφια για Όσκαρ, σε σκηνοθεσία Frank Darabont, ενώ το σενάριο βασίστηκε στη νουβέλα του Stephen King “Rita Heyworth and Shawshark Redemption”.
Οι κακές γλώσσες, θέλησαν τη Lana να αποκαλεί “Black Narcissist” την έγχρωμη ράπερ, Azealia Banks, έπειτα από έντονη λεκτική διαμάχη που είχαν οι δυο γυναίκες μεταξύ τους. Η ίδια η Del Rey, ωστόσο δήλωσε δημόσια πως το περιστατικό αυτό συνέβη τον Οκτώβρη του 2018, ενώ η ολοκλήρωση του κομματιού ήρθε το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους. Καθόλου απίθανο βέβαια, η φράση αυτή να προέρχεται από τη ταινία “Black Narcissist”, καθώς η θεματολογία της Lana Del Rey, αρκετές φορές πλησίασε σε αντικείμενα της Καθολικής Εκκλησίας.
Ένα ποίημα, μπορεί στο μυαλό του ο καθένας να το ερμηνεύσει όπως θέλει, να το συνδυάσει με προσωπικές του καταστάσεις και βιώματα. Η Lana Del Rey για μια ακόμη φορά, χρησιμοποίησε τη Τέχνη, για να εκφράσει μια νέα πτυχή του εαυτού της, ευαισθησίες και επιρροές που ήθελε να γνωρίζουμε γι αυτήν.