Άλλο μόνος και άλλο μοναχικός μην μπερδεύεσαι. Έχεις παρατηρήσει ποτέ τους ανθρώπους που περπατάνε στον δρόμο; Πολλοί περπατάνε μονοί. Κάποιοι από αυτούς πάνε γρήγορα και βιαστικά σαν να τρέχουν να προλάβουν κάτι, άλλοι πάλι πάνε ήρεμα, χαλαρά απολαμβάνοντας το περίπατο τους, είτε αυτός είναι σε ένα ωραίο περιβάλλον είτε σε ένα πεζοδρόμιο στο κέντρο της πόλης.
j
Κάπως έτσι είναι και η διαφορά μεταξύ του μόνος και του μοναχικός. Λες πως είσαι μοναχικός γιατί δεν αντέχεις να έχεις πολλούς ανθρώπους γύρω σου, σε κουράζουν. Η μοναχικότητα όμως δεν είναι αυτό. Αυτό μάλλον μοναξιά θυμίζει. Και πριν κλείσεις τα αυτιά σου άκουσε με λίγο. Η μοναχικότητα είναι μια πιο βαθιά και ευχάριστη εμπειρία. Είναι η συνειδητή επιλογή να αποκοπείς από τον κοινωνικό σου περίγυρο χωρίς να νιώθεις άσχημα για αυτό. Είναι μια ευκαιρία να στραφείς στο εαυτό σου και να ασχοληθείς σοβαρά με την εξέλιξη του. Είναι αυτό το καβούκι που επιλέγεις να φτιάξεις γύρο σου για να βγεις μετά πεταλούδα.Μπορεί να πάρει περισσότερο καιρό να το φτιάξεις πάρα να ζήσεις με τα αποτελέσματα του, αλλά θα ξέρεις ότι προσπάθησες και το πέτυχες.
p
Η μοναξιά πάλι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι κενό. Ένα κενό που δεν μπορείς να γεμίσεις όσοι άνθρωποι και να μπαινοβγαίνουν στην ζωή σου. Και πριν βιαστείς να μου πεις ότι δεν είσαι μόνος σκέψου το καλά. Ένας άνθρωπος μπορεί να νιώθει μοναξιά ακόμα και στην μέση μιας γεμάτης με κόσμο πλατείας. Δεν έχει σημασία πόσοι άνθρωποι είναι δίπλα σου σωματικά αλλά πόσοι είναι κοντά σου ψυχικά. Εδώ νομίζω ταιριάζει και το σλόγκαν «δεν μιλάμε για ποσότητα αλλά για ποιότητα».
Παρόλα αυτά η μοναξιά δεν ανήκει μόνο σε εσένα, δυστυχώς εδώ που έχουμε φτάσει μπορώ σχεδόν να σου εγγυηθώ ότι δεν είσαι μόνος ούτε στην μοναξιά σου. Πόσος κόσμος είναι μαζί με γνωστούς, φίλους, συνάδελφους, ακόμα και οικογένεια και νιώθει μόνος; Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, είναι αποτέλεσμα όλων τον εξωτερικών συνθηκών αλλά και των εσωτερικών παραγόντων που σε επηρεάζουν. Νιώθεις μια απόσταση από τους άλλους που αδυνατείς να γεφυρώσεις.Νιώθεις μόνος! Αν δεν το αποδεχθείς εσύ πως θα βρεις τρόπους αν όχι να το λύσεις να το βελτιώσεις;
.
Μη προσπαθείς λοιπόν να εξευμενίσεις καταστάσεις αλλάζοντας τους απλά όνομα. Μην κλείνεις τα μάτια σου μπροστά στο πρόβλημα. Άνοιξέ τα και κοίτα το δάσος και όχι το δέντρο. Οπλίσου με υπομονή και κατανόηση γιατί ο κόσμος εκεί έξω είναι πόλεμος. Και να θυμάσαι στο πόλεμο πάντα θα χρειάζεσαι συμμάχους…!
