Η σύγχρονη κρίση που διαφαίνεται σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας, έχει αλλάξει τον τρόπο που ζούμε, τον τρόπο που διασκεδάζουμε ακόμα και τον τρόπο που ψωνίζουμε. Σε άλλες εποχές, όπως στη δεκαετία του 90 όπου το χρήμα έρρεε (έστω και εικονικά – ας μη ξεχνάμε τα διακοποδάνεια και τις χρεωμένες πιστωτικές κάρτες), η σπατάλη ισοδυναμούσε με καλοπέραση. Πλέον πολλές από τις τότε “απολαύσεις” θεωρούνται περιττά έξοδα. Και πράγματι ήταν. Τι γίνεται όμως όταν κάποιοι αδυνατούν να καλύψουν κάποιες πιο απλές ανάγκες, όπως την ένδυση τους;
Η λύση για κάποιους όπως φαίνεται βρέθηκε στο facebook, στο μέσο αυτό που προσφέρει πολλαπλούς τρόπους σύνδεσης των ατόμων μεταξύ τους. Στα διάφορα γκρουπς που προσφέρονται για συζήτηση και πληροφόρηση μεταξύ ατόμων, ακόμα και για πωλήσεις, συναντήσαμε και κάτι που ξεχώρισε.
Κάνοντας μία γρήγορη αναζήτηση στο facebook χρησιμοποιώντας τους όρους “χαρίζω”, “βοηθάω”, “ανταλλάσσω”, “αλληλεγγύη” και τα παράγωγα τους, συναντάμε ουκ ολίγα αποτελέσματα τέτοιων ομάδων. Πολλές από αυτές αριθμούν και χιλιάδες μέλη, ενώ άλλες αναφέρονται σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδος για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ατόμων. Τι είναι όμως αυτές οι ομάδες και τι προσφέρουν; Πώς μπορείς να δώσεις κάτι αλλά και να λάβεις; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα μας απάντησε η Αλεξάνδρα Μ. που ασχολείται εδώ και 8 χρόνια με αυτή την άγνωστη σε πολλούς πλευρά του facebook.
H Αλεξάνδρα δρα ως διαχειρίστρια σε μία τέτοια ομάδα, που σημαίνει ότι συντονίζει την λειτουργία με κάποιους κανόνες για την δίκαιη κατανομή των χαρισμάτων. Αφιερώνει λίγο από τον χρόνο της, καθιστώντας όλη αυτή την διαδικασία δυνατή αλλά και βιώσιμη. Παράλληλα προσφέρει και πράγματα για το σπίτι, είδη ρουχισμού, παιχνίδια και τρόφιμα.
Στο τι είναι αυτές οι ομάδες μας απαντά εύκολα: Αλληλεγγύη. Τώρα όσον αφορά το τι θα βρει κανείς εκεί: “Χαρίζουμε και μας χαρίζουν είδη πρώτης ανάγκης αλλά και ό,τι μπορεί να βάλει το μυαλό σου. Θα βρεις από ρούχα μέχρι έπιπλα, παπούτσια, τρόφιμα ακόμα και πάνες, προσφορά γα τα παιδιά. Με λίγα λόγια τα πάντα”.
– Ποιο είδος, από την εμπειρία σου, έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση; -“Όλα, γιατί ο κόσμος την εποχή που ζούμε τώρα έχει πολλές βασικές ανάγκες που είναι δύσκολο να καλύψει και σίγουρα δεν τις ικανοποιεί όλες”.
-Πώς ξεκίνησε όλο αυτό; -“Κάποιοι εμπνεύστηκαν αυτήν την ιδέα, γιατί για μένα είναι ιδέα όλο αυτό, το να κάνουν κάποιες ομάδες και να προσφέρουν βοήθεια σε όσους το χρειάζονται. Ο κόσμος σώνεται με αυτές τις ομάδες. Το να ψωνίσεις σήμερα ένα ρούχο που κάνει δέκα ευρώ δεν είναι δεδομένο για όλους οπότε αν το πάρεις χωρίς να δώσεις τίποτα, για σένα είναι συν”.
Βέβαια το ενδιαφέρον έγκειται στο ότι όλο αυτό γίνεται μέσω του facebook, μίας πλατφόρμας που έχουμε συνδέσει με την επικοινωνία, την έκφραση γνώμης και άλλα πολλά πράγματα. Σίγουρα όμως όχι με την προσφορά και το να χαρίζεις. “Δεν περίμενα ποτέ ότι το facebook θα το χρησιμοποιούσαμε έτσι. Και εγώ τυχαία βρήκα μία ομάδα πριν από 8 χρόνια και έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι και εγώ με την αλληλεγγύη.”
Φωτογραφίες από διάφορες προσφορές σε ομάδες στο Facebook.
-Στο δια ταύτα όμως. Τι μπορώ να προσφέρω; Αν θέλω να βοηθήσω αλλά δεν έχω να δώσω κάτι; “Συνήθως οι περισσότεροι πιστεύουν πως δεν έχουν να δώσουν κάτι. Όμως αν όλοι ανοίξουμε τις ντουλάπες και τα ντουλάπια της κουζίνας μας σίγουρα θα βρούμε κάτι, έστω και ένα τάπερ που δεν το χρειαζόμαστε ή που έχουμε δυο· εύκολα το ένα μπορεί να πάει σε έναν άνθρωπο που το έχει πραγματικά ανάγκη”.
Δεν είναι μόνο όμως οι υλικές απολαβές και η κάλυψη των όποιων ανεπαρκειών. Είναι και κάτι ανώτερο, ένα αίσθημα ολοκλήρωσης και χαράς που σε γεμίζει και που μόνο η αλληλεγγύη, στην οποιαδήποτε μορφή της, μπορεί να στο προσφέρει. “Μου αρέσει να προσφέρω βοήθεια στους ανθρώπους, μου αρέσει να γεμίζουν χαρά με τα πράγματα που παίρνουν. Είναι ωραίο να ασχολείσαι με την αλληλεγγύη, το να βοηθάς και ο άλλος να μένει ευχαριστημένος και να καλύπτει τις ανάγκες του”. Έτσι λοιπόν ακόμα και το πιο ασήμαντο, φαίνεται ότι για κάποιον μπορεί να φανεί χρήσιμο. Σύμφωνα με την Αλεξάνδρα ο κόσμος βρίσκεται σε πολύ μεγάλη ανάγκη οπότε όλο αυτό αποκτά μεγαλύτερη αξία. “Στεναχωριέμαι να βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν το φαγητό τους στα σκουπίδια, αυτό ούτε στην κατοχή δε γινόταν πιστεύω”.
Η ανάγκη μας έφερε πιο κοντά και μας έκανε περισσότερο «ανθρώπους».
“Γνωρίζεις ανθρώπους μέσα από αυτές τις ομάδες που σου προσφέρουν όχι απλά βοήθεια αλλά και μία αγάπη που ποτέ δε θα το περίμενες. Και εγώ έχω γνωρίσει καλούς ανθρώπους μέσα από όλο αυτό. Είναι και που πλέον η επαφή έχει χαθεί από τη σημερινή κοινωνία, οπότε γνωρίζεις κάποιους ανθρώπους μέσα από κει και εισπράττεις και ένα άλλο είδος αγάπης.”
Φαίνεται λοιπόν ότι είναι εύκολο να προσφέρουμε και εμείς με τη σειρά μας. Είναι πιο απλό από όσο πιστεύουμε, δεν απαιτεί έξοδα και αυτό που κερδίζεις είναι μίας αξίας ανεκτίμητης.
