Χρόνια με ταλάνιζε και χρόνια θα με ταλανίζει αυτό το θέμα. Αυτό του εαυτού. Το πώς μπορείς να αγαπήσεις εξ’ολοκλήρου κάθε κομμάτι σου,να σε αποδεκτείς, να σταματήσεις να κοιτάς κάθε σου ψεγάδι με μίσος, να μην επηρεάζεσαι τόσο από τη γνώμη των άλλων. Είναι σημαντικό να τους ακούς,μα πρέπει να ξέρεις ποιους να ακούς. Να αναγνωρίζεις, ποιοι θέλουν το καλό και ποιοι το κακό σου. Γιατί είναι εύθραστη εκείνη η επιφάνεια της ανασφάλειας και σπάει εύκολα. Σαν από γυαλί.
“Είμαι άσχημος”,θα λες. “Είμαι χοντρός. Δεν ταιριάζω. Έβαψα τα μαλλιά μου κόκκινα κι αμέσως διέσυραν το όνομά μου. Δεν αξίζω τίποτα γιατί με εγκατέλειψε εκείνος που αγαπούσα”. Τόσες φράσεις που μπορούν, πράγματι, να σε κάνουν να πιστέψεις και να διαιωνίσεις μία ταυτότητα, ένα είδωλο τόσο ψεύτικο μονάχα για να γίνεις αρεστός σε μία μερίδα. Και επειδή θα καταπιαστείς με πολλά σε αυτή τη ζωή και θα αναμειχθείς και με εξίσου πολλές ομάδες, με διαφορετική νοοτροπία η καθεμιά, θα προσαρμοστείς ανάλογα. Και πάλι ψεύτικα,προσποιητά,χωρίς κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον. Θα παίξεις αμέτρητους ρόλους σε εκείνο το ατελείωτο θέατρο, χωρίς πάντοτε να είσαι ο πρωταγωνιστής, χωρίς να λαμβάνεις το χειροκρότημα που ήλπιζες. Θα προσαρμοστείς πάλι. Αυτό που θέλει το κοινό σου,αυτό που θέλουν οι συνεργάτες σου, αυτό που θέλει ο σύντροφος, η οικογένεια, αυτό που θέλουν οι άλλοι. Και στο τέλος; Δε μένει τίποτε ατόφιο,τίποτε αληθινό. “Μην απογοητεύσω εκείνους” έλεγες μια ζωή και απογοήτευσες εσένα. Τον εαυτό σου. Ό,τι πιο πολύτιμο έχεις. Εκείνον που δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ,που θα τον κουβαλάς για πάντα.
Εσύ, που αποκαλείς τον εαυτό σου άσχημο,σταμάτα να φοβάσαι να είσαι διαφορετικός. Η ομορφιά είναι υποκειμενική. Πολλά μάτια θα σε κοιτάξουν με περιφρόνηση, πολλά με θαυμασμό, με καμάρι. Εσύ, που αυτοαποκαλείσαι χοντρός, αναπνέεις.Ζεις μέσα από το σώμα σου. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις απλά αγάπα το. Με τις ατέλειές του, με τα προβλήματά του. Σου επιτρέπει να αισθάνεσαι. Δεν στέκεται ψυχή δίχως σώμα. Δεν γεννήθηκαν όλοι με τον ίδιο σωματότυπο, δεν μπορούν όλοι να γίνουν μοντέλα. Ο καθένας έχει κάτι το οποίο τον κάνει να υπερέχει από τον άλλο. Τραγουδάει όμορφα, ζωγραφίζει, είναι καλόκαρδος, καλός ακροατής και συμπαραστάτης, καλός στη δουλειά του. Μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Όλοι έχουμε. Και θα έχουμε για πάντα. Κι είναι τόσο μικρή αυτή η περίοδος της ζωής που δεν υπάρχει χώρος για ζήλεια, για μίσος, για δυστυχία.
Εσύ που πιστεύεις πως δεν ταιριάζεις, ίσως να έχεις δίκιο. Δεν μπορούμε να ταιριάξουμε παντού. Εσένα διέσυραν το όνομά σου. Ούτε κι εσύ ταίριαζες σε εκείνη την κοινωνία. Δεν πιστεύω πως πάντοτε τα ετερώνυμα έλκονται,φίλε μου. Αν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις, φεύγεις. Αξίζεις, όμως. Αξίζεις για κάθε φορά που στάθηκες στα πόδια σου με ή χωρίς βοήθεια. Αξίζεις γιατί κάνεις όνειρα. Και τα πραγματοποιείς. Αξίζεις γιατί κι αυτοκτονία ήρθε κάποτε στο μυαλό σου αλλά εσύ την έδιωξες. Δεν τα παράτησες. Κι ας σε ταλανίζει ακόμα αυτό το πρόβλημα, είναι σπουδαίο που νιώθεις. Βιώνεις έναν εσωτερικό πόλεμο και χτίζεις γύρω σου τοίχους. Ούτε αυτό πρέπει να το κάνεις. Προστάτευσε τον εαυτό σου, μα ζήσε.
Θυμήσου πως κι άλλοι αντιμετώπισαν δυσκολίες,μα δε λύγισαν. Τι διαφορά έχεις εσύ; Όλοι, είτε μικροί, είτε μεγάλοι, είτε μεγαλόσωμοι, είτε μικρόσωμοι, με οποιαδήποτε σεξουαλική προτίμηση, με οποιαδήποτε εμφάνιση, είναι σημαντικοί. Μοναδικοί κι ανεπανάληπτοι.Μην κουράζεις το μυαλό σου τυφλωμένος από τον ανταγωνισμό. Όλοι για κάποιο λόγο βρεθήκαμε εδώ κάτω και είναι στο χέρι μας το πόσο ψηλά θα ανεβούμε. Ας ξεκινήσουμε αγαπώντας τον εαυτό μας. Διαθέτουμε τόσο μεγάλο βάθος ψυχής που δεν αντικρίσαμε ακόμα,που φοβηθήκαμε να νιώσουμε μα δεν υπάρχει χώρος για ντροπές. Είσαι σημαντικός αλλά δεν είσαι πιο σημαντικός από κανένα. Είσαι εσύ κι εγώ είμαι εγώ και μαζί είμαστε τα πάντα.
