Ο Δημήτρης Καμπόλης είναι ένας ηθοποιός με ενεργή παρουσία στο θέατρο και την τηλεόραση.Τον γνωρίσαμε φέτος καλύτερα μέσα από το ρόλο του Μίλτου στη σειρά Παρθένα Ζωή.Το παρουσιαστικό του όπως λέει και ο ίδιος πιο κάτω ενισχύει το ρόλο του κακού που υποδύεται όμως αν μιλήσει κανείς μαζί του θα διαπιστώσει πολύ γρήγορα πως πρόκειται για έναν εξαιρετικά καλό, ευγενικό και με χιούμορ άνθρωπο.
Πότε μπήκε η υποκριτική στη ζωή σου;
Σε πολύ μικρότερη ηλικία είχα συμμετάσχει ως βοηθητικός στη “Λίστα Γάμου” με πρωταγωνιστή το Γιώργο Κιμούλη, μια ταινία στην οποία συμμετείχαν πολλοί και σπουδαίοι ηθοποιοί. Τότε είδα οτι αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε.Μάλιστα ο Κιμούλης αλλά και ο Πιατάς μου πρότειναν να πάω στη σχολή τους.Έκανα την κίνηση να πάω, όμως όταν είδα πόσα πράγματα χρειαζόντουσαν το άφησα.Αυτό έγινε σε ηλικία 17 ετών, με την επόμενη επαφή με την υποκριτική να είναι στα 28.Η επαφή αυτή έμελλε να είναι και καθοριστική αφού έμεινα στο χώρο.
Το να ασχοληθείς με την υποκριτική ήταν κάτι που ήθελες από πάντα;Υπήρχε το μικρόβιο μέσα σου από όταν ήσουν παιδί;
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω.Μου αρέσει να κάνω το κόσμο να περνάει καλά, δε θέλω να βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου στεναχωρημένους.Έτσι όλοι με προέτρεπαν να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου σε αυτό γιατί πίστευαν ότι το έχω.Έτσι μπήκα σιγά σιγά στη διαδικασία να το ψάξω.Πάντα όμως μου άρεσε η φωτογραφία,να υπάρχω κάπου.Δε ξέρω αν αυτό λέγεται αναγνωρισημότητα, ψώνιο ή κάτι άλλο όμως μου άρεσε.
‘Οταν πια στα 28 πήγες στη δραματική σχολή, τι ήταν αυτό που σε κράτησε εκεί και δεν τα παράτησες;
Με κράτησε το όλο κλίμα.Το οτι έγραφα, δημιουργούσα, βοηθούσα άλλα παιδιά.Πήγαινα το πρωί και έφευγα στις δύο το βράδυ.Σκέψου ήμουν στη σχολή του Τάσου Χαλκιά και επειδή το βράδυ ο άνθρωπος έπρεπε να φύγει για να πάει στην παράσταση που έπαιζε μου άφηνε τα κλειδιά για να κλειδώσω εγώ.Δε μπορούσα να πάω σπίτι, δε με γέμιζε.Ίσως σε αυτό να οφείλεται το γεγονός πως εκείνη την περίοδο είχα χάσει τη μητέρα μου και δεν είχα κανέναν. Το έβλεπα σαν έναν τρόπο διαφυγής.
Μετά τη σχολή, η πρώτη σου επαγγελματική δουλειά πότε ήρθε;
Αμέσως.Έπαιξα στο θέατρο “Αγγέλων Βήμα” και στην παράσταση “Γυναίκα Ελισάβετ’ με τη Μάρθα Κοντού.
Τι θυμάσαι από τη πρώτη φορά που ανέβηκες να παίξεις στη σκηνή ως επαγγελματίας πια;
Λόγω της σχολής είχα εξοικειωθεί καθώς παίζαμε αρκετές παραστάσεις και μπροστά σε κόσμο ακόμα και αν αυτός ο κόσμος είναι οι φίλοι και οι συγγενείς.
Όταν υπάρχουν φίλοι και συγγενείς στο κοινό σε αγχώνει περισσότερο;
Εννοείται.Όταν υπάρχουν δικοί σου άνθρωποι από κάτω παίζεις πιο σφιγμένα.Πολλές φορές δε θέλουμε να ξέρουμε ότι είναι εκεί όπως και για δημοσιογράφους ή κριτικούς. Σε αγχώνει αυτό.
Έχεις συμμετάσχει όμως και σε αρκετά διαφημιστικά μεγάλων εταιρειών
Ναι, το πρώτο που έκανα ήρθε 20 μέρες πριν πάω στη δραματική.Πήγα σε ένα πρακτορείο στο οποίο με είχε συστήσει ο Σπύρος ο Μπιμπίλας που με έστειλε και στην εταιρεία παραγωγής.Λίγες μέρες μετά έκανα τη πρώτη μου διαφήμιση.
Τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει περισσότερο στο θέατρο;
Το να ανέβω στη σκηνή.Μέχρι να βγω στη σκηνή.
Υπάρχει το ίδιο άγχος μέχρι σήμερα;
Πάντα!Οι περισσότεροι μου λένε πως είναι άγχος δημιουργικό.Μόλις ανέβω όμως στη σκηνή μου περνάνε όλα.Όλο το άγχος είναι είναι λίγο πριν.
Η πρώτη σου τηλεοπτική δουλειά πότε ήρθε;
Ήταν ένας quest ρόλος στη σειρά 592 ευρώ.
Έχεις συμμετάσχει και σε άλλες τηλεοπτικές δουλειές με την πιο πρόσφατη να είναι αυτή στη σειρά “Παρθένα Ζωή”.Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για αυτή σου την εμπειρία αλλά και για το ρόλο του Μίλτου που υποδύεσαι.
Ο συγκεκριμένος ρόλος είναι ο μεγαλύτερος σε διάρκεια τηλεοπτικός μου ρόλος.Μου αρέσει πάρα πολύ όπως και ο ρόλος μου τον οποίο θεωρώ κόντρα σε μένα.Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία.Γνώρισα νέους ανθρώπους, νέους συνεργάτες -με τον ένα σκηνοθέτη τον κύριο Πιέρο γνωριζόμασταν από πριν καθώς είχαμε συνεργαστεί και στους Βασιλιάδες- αλλά μου αρέσει και η ροή που έχει η σειρά.
Ο κόσμος είναι πολύ πιθανό μέσα από το ρόλο αυτό να σε ταυτίσει με τον κακό;Είναι κάτι αυτό που σε φοβίζει;
Ο κόσμος με έχει ήδη ταυτίσει με το Μίλτο.Δε με ενοχλεί όμως, θα με ενοχλήσει αν αυτό συνεχίσει και στο μέλλον, αν δηλαδή κάνω και άλλες δουλειές και ο κόσμος συνεχίσει να με θυμάται ως τον κακό Μίλτο.Από την άλλη αν το σκεφτείς και τον Ανέστη Βλάχο ο κόσμος ως τον κακό τον θυμάται.Τους κακούς ο κόσμος του θυμάται.
Είπες ότι ο ρόλος αυτός είναι ένας κόντρα ρόλος.Πόσο εύκολο είναι να μπεις σε έναν τόσο κόντρα ρόλο;
Κανένας ρόλος δεν είναι εύκολος.Όταν λέω κόντρα ρόλος, εννοώ πως δεν είμαι τόσο κακός, δεν πράττω όπως ο Μίλτος,δεν είμαι τόσο νευρικός όσο αυτός.Μπορεί να έχω δουλέψει βράδυ όμως διαφέρω πολύ από το Μίλτο.Με βοηθά όμως η φυσική μου κατάσταση να μπω πιο εύκολα στο ρόλο.
Υπάρχουν στοιχεία του Μίλτου που μπορούμε να βρούμε στο Δημήτρη;
Υπάρχουν.Ο Μίλτος είναι ευαίσθητος,όπως και εγώ αλλά κανείς από τους δυο δε θέλει να νιώσει την αδικία και αν αυτό το αισθανθούν θα σου “κόψουν τον τσαμπουκά” , ο καθένας βέβαια με το τρόπο του.
Η σειρά θα συνεχιστεί και του χρόνου;
Μακάρι,αλλά ακόμα δεν έχουμε κάποια τέτοια ενημέρωση.Το μόνο που ξέρουμε είναι πως έχουμε πάρει παράταση κάποιων επεισοδίων.
Υπάρχει κάποιος ρόλος τον οποίο θα ήθελες να παίξεις;
Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω στην Επίδαυρο και κάποια στιγμή να κάνω το “Ημερολόγιο ενός τρελού” που είναι ο αγαπημένος μου μονόλογος.Σκοπός μου όμως είναι να μπορώ να αλλάζω στους ρόλους μου να μην κάνω συνέχεια ένα συγκεκριμένου είδους χαρακτήρα.
Προτιμάς την αμεσότητα του θεάτρου ή την τηλεόραση;
Και τα δυο.Και τα δυο με κάποιο τρόπο έχουν μια αμεσότητα.Και τα δυο είναι ένας ζωντανός οργανισμός.Στο θέατρο κάθε μέρα είναι άλλη παράσταση, έχεις όλο το κόσμο μπροστά σου,και μπορεί με μια ατάκα που βγάζει γέλιο μια μέρα να μη γελάσει κανείς,τότε αρχίζεις να αγχώνεσαι μήπως έκανες κάτι λάθος.
Σου έχει τύχει να ξεχάσεις λόγια πάνω στη σκηνή;
Μου έχει τύχει να ξεχάσω τα λόγια μου λίγο πριν έρθει η ώρα να μιλήσω,όμως όταν έφτασε η ώρα τα θυμήθηκα.Βέβαια μου χει τύχει να καλύψω συνάδελφο που έχει ξεχάσει τα λόγια του.Έχω κάνει μονόλογο πάνω στη σκηνή που δεν υπήρχε γιατί ο συνάδελφός μου είχε ξεχάσει τα λόγια του.
Με τον κινηματογράφο ποια είναι η σχέση σου;
Έχω παίξει σε κινηματογραφικές ταινίες.Και τώρα κάνω γυρίσματα για τους “Άκληρους Κληρονόμους”, μια μαύρη κωμωδία στην οποία κάνω ένα μαφιόζο που σκηνοθετεί το θάνατό του για να καταφέρει να εξαργυρώσει ένα πανάκριβο δολάριο.Η σειρά αυτή θα πάει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στις Νύχτες Πρεμιέρας.Και ετοιμάζουμε άλλη μια αγγλόφωνη μεγάλου μήκους ταινία στην οποία υποδύομαι τον αρχηγό της αστυνομίας.Είναι οι καλοί και οι κακοί αστυνομικοί και εγώ υποδύομαι-παραδόξως- τον καλό αστυνομικό.Έχουν βάλει όλοι τα δυνατά τους γιατί είναι μια ταινία που θέλουμε να πουληθεί και σε ξένες παραγωγές όμως ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πω κάτι παραπάνω.
Αν δεν είχες ασχοληθεί με την υποκριτική με τι θα επέλεγες να ασχοληθείς;
Με τη γυμναστική.Η υποκριτική και η γυμναστική είναι οι δυο μεγάλες μου αγάπες.Βέβαια τα τελευταία χρόνια έχω αποκτήσει και μια ακόμη μεγάλη αγάπη με τα σκυλιά.Οπότε θα ήθελα να είχα μια φάρμα και να φροντίζω σκυλάκια,βέβαια και γηροκομείο θα ήθελα να είχα ή να ήμουν δάσκαλος.Οτιδήποτε βοηθά,έχω αυτή τη τάση να θέλω να βοηθήσω τους άλλους.
Και η υποκριτική όμως δε βοηθά;
Εννοείται,όταν βλέπω τον άλλο να γελάει με κάνει να νιώθω καλύτερα.
Πιο είναι το καλύτερο σχόλιο που σου έχουν κάνει ως σήμερα;
Είχα δώσει μια συνέντευξη στην οποία μίλαγα για κάποιες δύσκολες καταστάσεις που βίωσα.Μετά μου στέλνανε μηνύματα για να μου πουν ότι βοήθησα να πάρουν θάρρος κάποιοι άνθρωποι και να δουν τη ζωή με λίγο διαφορετικό τρόπο.
Και το χειρότερο;
Το ότι δεν ακουγόμουν καλά σε μια θεατρική παράσταση.Το να μη σε ακούει ο θεατής είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να μην τα παρατάς;
Η θέλησή μου,η θετική μου ενέργεια.Βέβαια όταν φτάνεις στον πάτο,όπως εγώ με τα περιστατικά που μου στοίχησαν τους γονείς μου και συνέχισα δε νομίζω πως μετά υπάρχει κάτι που μπορεί να σε κάνει να τα παρατήσεις.
Όταν ξεκίνησες με τη σχολή είχες θέσει στον εαυτό σου κάποιο χρονικό περιθώριο για να τα καταφέρεις;
Όχι,μα ακόμα δεν τα έχω καταφέρει.Δεν είμαι ικανοποιημένος σαν Δημήτρης και δε θα είμαι ποτέ,θέλω συνέχεια να δημιουργώ δεν επαναπαύομαι.
Όταν μετά από ένα γύρισμα ή μια παράσταση γυρνάς σπίτι,πόσο εύκολο είναι να αποφορτιστείς και να βγεiς από το ρόλο στον οποίο είχες μπει;
Εύκολο δεν είναι όμως πρέπει να γίνει.Μαθαίνουμε να λειτουργούμε με κουμπάκια.Πριν πας στη παράσταση πατάς ένα κουμπί και αυτόματα γίνεσαι ο ρόλος σου ξεχνώντας όλα τα άλλα,μετά την παράσταση πατάς πάλι ένα κουμπί και γίνεσαι πάλι ο εαυτός σου.
Η καλύτερη συμβουλή που σου έχει δώσει συνάδερφός σου ποια είναι;
Να αγαπάω και να συνεχίσω αυτό που κάνω και κάποια στιγμή θα εκτιμηθεί αυτό.
Υπάρχει μια συνεργασία που ξεχωρίζεις;
Σίγουρα δε θα ξεχάσω ποτέ τη συνεργασία μου με τη Μάρθα Κοντού,τον Πέτρο Φιλιππίδη που με εμπιστεύτηκε από τη πρώτη στιγμή, αυτή με το Γιάννη Ζουγανέλη…Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποια όλες τις θυμάμαι, έχω συνεργαστεί με πολύ καλούς ανθρώπους και από τον καθένα πήρα κάτι ξεχωριστό.
Είναι επάγγελμα η υποκριτική;
Είναι ναι γιατί πρέπει να ζήσουμε και εμείς κάπως.Ταυτόχρονα όμως είναι και αυτό που αγαπάς και όταν καταφέρνεις να τα συνδυάσεις αυτά τότε είναι ευτυχία.
Αν έπρεπε να βάλεις έναν τίτλο στη ζωή σου ποιός θα ήταν αυτός;
Έχουμε έρθει στη ζωή για να περάσουμε όμορφα.
Ήσουν πάντα το ίδιο αισιόδοξος;
Όχι δεν ήμουν πάντα,οι καταστάσεις με έκαναν έτσι.Μετά το θάνατο των γονιών μου άρχισα να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.Όσο στεναχωριέσαι δε κερδίζεις κάτι,το να στεναχωριέσαι δε βοηθά στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα ίσα ίσα σε πάει πίσω.Το θέμα είναι να καταφέρουμε να καταλάβουμε πως μπορεί να ήρθε κάτι άσχημο στη ζωή μας για να μας προστατεύσει από κάτι χειρότερο.
Πες μου μια συνεργασία που ονειρεύεσαι.
Με όλους θα ήθελα να συνεργαστώ.Ονειρεύομαι βέβαια να δουλέψω στο Los Angeles με το Γιώργο Καραμίχο.Στα πλαίσια της Ελλάδας όμως θα ήθελα να συνεργαστώ με όσους περισσότερους γίνεται.Ο καθένας παίζει με το διαφορετικό τρόπο και έχει κάτι διαφορετικό να σου δώσει και να σου μάθει.
Ποια στοιχεία πιστεύεις πως πρέπει να έχει κάποιος για να είναι καλός ηθοποιός;
Να ακούει καλά,να έχει καλή άρθρωση, καλή αντίληψη και κυρίως παρατηρητικότητα.
Σε ενοχλεί να βλέπεις ανθρώπους που δεν προέρχονται από κάποια δραματική σχολή να συμμετέχουν σε θεατρικές παραστάσεις,σιριαλ και ταινίες;
Αν τα λένε και το έχουν γιατί να μην το κάνουν;Το ότι κάποιος έχει ένα χαρτί δε τον κάνει ηθοποιό,αλλά η σχολή κακά τα ψέματα σου δίνει πολλά πράγματα.Αυτό που με ενοχλεί είναι να παίρνει κάποιος ένα ρόλο απλά και μόνο γιατί έχει ένα όνομα.Μπορεί όμως κάποιος που δεν έχει πάει στη σχολή και να το αγαπάει αυτό και να το δουλεύει και να προσπαθεί και να καταλήξει να είναι πολύ κα’λύτερος από άλλους που δηλώνουν επαγγελματίες.
Τώρα που τελειώνουν τα γυρίσματα της σειράς ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θα συμμετέχω σε μια θεατρική περιοδεία με το Σταύρο Νικολαϊδη,σε ένα έργο του Γιάννη Γαλανόπουλο που λέγεται “Καραμέλες Ούζου” και είναι η δεύτερη φορά που συμμετέχω στη συγκεκριμένη δουλειά.Είναι μια κωμωδία που όμως περνά πολλά μηνύματα.Η περιοδεία μας θα ξεκινήσει λογικά τον Ιούνιο.Η ιστορία αφορά δυο τύπους που κλείνονται σε ένα δωμάτιο ενός ξενοδοχείου χωρίς να έχουν κανένα τρόπο διαφυγής ενω επικρατεί μια ατμόσφαιρα θρίλερ.Ο ένα (εγώ) είναι σερβιτόρος και συνεχώς πειράζει τον δεύτερο χαρακτήρα μέχρι που οι ρόλοι αλλάζουν.Στο τέλος βέβαια υπάρχει μια μεγάλη ανατροπή αφού ότι βλέπουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή ανατρέπεται.
Επικοινωνία :
Facebook – https://www.facebook.com/dhmhtrhs.kampolhs
Instagram – dkampolis
