Αν ανήκεις στη κατηγορία των παιδιών που μεγάλωσαν με αδέλφια, θα σε παρότρυνα να κάνεις μία αναδρομή στην πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής σου αλλά και σε εκείνη την πιο δύσκολη, την στιγμή που ήθελες να κλειστείς στον εαυτό σου και να μην βλέπεις κανέναν . Σκέψου λοιπόν με ποιόν μοιράστηκες την χαρά σου, με ποιόν γέλασες μέχρι δακρύων και ποιος ήταν εκεί να σου διαλύει την σιωπή που τόσο είχες ανάγκη εκείνες τις «δύσκολες» στιγμές. Ναι, τα αδέλφια σου ήταν εκεί στα άμορφα και στα περίεργα.
Κάθε στιγμή της καθημερινότητας αποτελούσε αφορμή για φωνές, καβγάδες και κάθε είδους έριδας με τα αδέλφια σου κατά την παιδική και εφηβική σου ηλικία. «Θα μεγαλώσετε και θα είστε μονιασμένα» συνήθιζες να ακούς από τους μεγαλύτερους, πράγμα που σου φαινόταν ακατόρθωτο. Δεν ήθελες να μοιράζεσαι το χώρο σου μαζί τους, ένιωθες να πνίγεσαι ή να επισκιάζεσαι από κάποιον άλλον. Δεν κατανοούσες γιατί ήσουν αναγκασμένος να συνυπάρχεις με έναν άνθρωπο που δεν ταίριαζες σε τίποτα. «Μακάρι να ζουσα με τους φίλους μου», σκεφτόσουν, και αυτό σε έκανε ακόμα πιο αρνητικό στο να δεχτείς όλους αυτούς τους περιορισμούς που σου επιβάλλονταν με κάποιο τρόπο, για την ομαλή συνύπαρξη με τα αδέλφια σου .
Μια σχέση που έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου θα έλεγε κανείς . Ένταση, καβγάδες, κλάματα, δικαιολογίες και ξαφνικά μόνο ευτυχία και δυνατά γέλια. Σαν μια ενέργεια που δεν είναι στο χέρι σου να ελέγξεις να σε ωθεί προς το μέρος τους με τόσο μεγάλη δυναμική που οι πιθανότητες αποτυχίας είναι ελάχιστες. Νιώθεις ότι ξαφνικά ο καλύτερός σου φίλος, είναι τα αδέλφια σου, αισθάνεσαι μια ασφάλεια όταν είσαι δίπλα τους και μια ανάγκη προστασίας τους. Δεν γίνονται όλα ιδανικά , ούτε οι καβγάδες παύουν να υπάρχουν , ακόμα διαφωνείτε , ακόμα θέλετε το χώρο και το χρόνο σας, απλά η συχνότητα των καβγάδων και η ποιότητα της σχέσης για παράδειγμα, διαφοροποιείται . Νιώθεις ότι απέκτησες ένα σύμμαχο , εσείς και μετά όλα τα άλλα.
Η σχέση σας γίνεται ακόμη πιο έντονη όταν απομακρύνεστε, καταλαβαίνεις πόσο σημαντικοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι για την δική σου εξέλιξη. Η καθημερινότητα και τα βιώματά σου θα ήταν τελείως διαφορετικά, συνεπώς και εσύ άλλος άνθρωπος. Καθώς μεγαλώνεις θα βλέπεις κομμάτια τους πάνω σου. Εσύ χωρίς τα αδέλφια σου, μισό εσύ. Ό,τι είσαι και ότι θα κάνεις το χρωστάς και σε αυτούς. Μην κοιτάς που στην αρχή σε παίδεψαν, κάθε αρχή και δύσκολη λένε, και έχουν δίκιο. Η «συμφιλίωση» θα έρθει αργά ή γρήγορα και θα είναι τόσο δυνατή που θα νιώσεις ότι βρήκες τα κομμάτια του παζλ σου. Για όλες τις αναμνήσεις που έχεις δημιουργήσει ήδη με τα αδέλφια σου και για όλες εκείνες που θα δημιουργήσεις στο μέλλον αξίζει να είσαι ευτυχισμένος που έχεις την τύχη να είναι δίπλα σου.
