Αργά τη νύχτα και δεν έχω κλείσει μάτι, κι αυτό γιατί η αποψινή μου εμπειρία δεν με αφήνει να κοιμηθώ…συνέχεια αφιερώνω λίγο ακόμα, και λίγο ακόμα χρόνο να αναπολώ, να αναβιώνω στη μνήμη μου τις πιο δυνατές σκηνές, καθώς και τις υπέροχες μουσικές που πλαισίωναν το έργο. Ποιο έργο; Το μουσικό θρίλερ Sweeney Todd, που μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε φέτος το καλοκαίρι στο Ηρώδειο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, επέστρεψε στο Μέγαρο Μουσικής για τρεις και μόνο και παραστάσεις, με την τελευταία να είναι απόψε, 2 Νοεμβρίου.
Με φανερό το στοιχείο του τρόμου, αιωρούμενο το “μαύρο χιούμορ” και με ένα έντονο, σε αρκετές σκηνές, συναίσθημα συγκίνησης να υποβόσκει, θα λέγαμε πως το έργο ικανοποιεί σχεδόν κάθε απαίτηση. Αρκεί να μπούμε για μια στιγμή στη θέση αυτού το κουρέα, προτού βιαστούμε να τον κρίνουμε, και θα καταλάβουμε τη βαθιά ψυχολογική υπόσταση του σεναρίου.
Το έργο σε κερδίζει, αρχικά, με την υπόθεσή του – την ιστορία ενός κουρέα που σκότωνε τους πελάτες του -, η οποία “εξιτάρει” κάθε θεατή. Στη συνέχεια, ειδικά για την παράσταση του Μεγάρου Μουσικής, μεγάλο ρόλο παίζει και η μουσική, η οποία σε βάζει κάθε φορά στο κατάλληλο κλίμα και συνοδεύει άψογα την κάθε σκηνή, με την ένταση, την έμφαση, τη σοβαρότητα ή ακόμα και την παύση που της πρέπει. Καταλυτικό ρόλο, τέλος, στη γοητεία που ασκεί το έργο αυτό στο κοινό, παίζουν οι αριστοτεχνικά σχεδιασμένοι χαρακτήρες του, με κυρίαρχους αυτούς των Sweeney Todd και Mrs Lovett, που υποδύθηκαν οι Χάρης Ανδριανός και Νάντια Κοντογεώργη αντίστοιχα, ενώ αρκετά “δυνατοί” ήταν και οι ρόλοι του Tobby-Tobias Ragg (‘Αρης Πλασκασοβιτης), που μέσα στην αφέλειά του καταφέρνει να συγκινήσει, αλλά και της ζητιάνας (Άννα Κουτσαφτίκη), η παρουσία της οποίας παραμένει αινιγματική ως το τέλος του έργου.
Ο Sweeney Todd, “ο δαιμόνιος κουρέας της οδού Fleet”, αποτελεί έναν τραγικό ήρωα, έναν ήρωα θύτη αλλά και θύμα (της ζωής, της αδικίας, των περιστάσεων…), και παρουσιάζεται να διαθέτει, εξαιτίας αυτού, έναν ψυχισμό εύθραυστο, εμμονικό, διαταραγμένο, θα έλεγε κανείς.
Η κυρία Lovett, φανερά κουρασμένη απ’τη ζωή και πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να είναι ευχαριστημένος ο Sweeney, προκαλεί αμφιλεγόμενα συναισθήματα, συμπάθειας χάρη στο χιούμορ και τον χωρίς ανταπόκριση έρωτά της για τον κουρέα, απέχθειας λόγω της απάνθρωπης ιδέας της σχετικά με τα πτώματα του Todd, μα τελικά κατανόησής της κι αυτής ως μια τραγική ηρωίδα.
Καθ’όλα μια συναρπαστική παράσταση, το Sweeney Todd είναι ένα μιούζικαλ που κανείς δε θα έπρεπε να χάσει, μια εμπειρία που, από όσους την έζησαν, κανείς δε θα ξεχάσει.
