Μια μικρή ιστορία Ελπίδας και Υπομονής, διαπραγματεύεται το βιβλίο του Stephen King, Rita Hayworth and Shawshank Redemption (H Τελευταία Έξοδος:Ρίτα Χέιγουορθ) που εκδόθηκε το 1982. Μακρυά από τη συνηθισμένη θεματολογία του “Βασιλιά του Τρόμου και του Φανταστικού”, ο συγγραφέας απέδειξε για ακόμη μια φορά πως μπορεί με τον ίδιο λεπτό τρόπο να χειριστεί φαινόμενα κοινωνικά και τόσο απτά, όσο η πραγματική ζωή.
Σαν το ημερολόγιο κάποιου κρατούμενου, ο βαρυποινίτης Red κρατά σημειώσεις για τη πιο συναρπαστική ιστορία που έζησε μέσα στη φυλακή, στο πλάι του επίσης κρατούμενου Andy. Δεν ήταν μονάχα ο άνθρωπος που καταδικάστηκε για ένα έγκλημα που δε διέπραξε, ούτε αυτός που ανακαίνισε τη βιβλιοθήκη του ιδρύματος δίνοντας την ευκαιρία της δημιουργικής απασχόλησης στους συγκρατούμενους του. Ο Andy, ήταν ένας άνθρωπος που δεν έπαψε να παλεύει για να ζει με την ελπίδα, με τη σκέψη της απελευθέρωσης. O Red, κοντά του έμαθε τι θα πει θαυμασμός, ρίσκο, ηρεμία, υπεροχές άγνωστες για άτομα ιδρυματοποιημένα. Ποιο ήταν όμως το μεγάλο μυστικό του Andy; Και ποιος ήταν ο λόγος που διατηρούσε αποστάσεις από όλους και απ’ όλα; Η Rita Hayworth μάλλον τα ήξερε όλα πριν απ’ τον καθένα, ίσως και πριν από τον ίδιο τον Andy.
Στο έργο του Η Τελευταία Έξοδος, ο King ασχολήθηκε για πρώτη φορά με φυλακές, κρατούμενους και τη ψυχολογία αυτών. Πίστευε πως θα ήταν και η τελευταία, μα άδικα, αφού μια δεκαετία – και κάτι παραπάνω- αργότερα ακολούθησε Το Πράσινο Μίλι. Ήταν όντως η πρώτη φορά που ο συγγραφέας θέλησε να ξεμπροστιάσει την αδικία, να καυτηριάσει το πολιτικό σύστημα και την έλλειψη εμπιστοσύνης που αναγκαζόταν ο λαός να έχει σε ένα σαθρό νομικό σύστημα, μη αξιοκρατικό και ανέγκυρο. Ένα χάος μέσα στην ιδρυματοποίηση, που δε σέβεται τους τρόφιμους της και τους αναγκάζει να ζουν έρμαια των καπρίτσιων του κάθε ανώτερου στην ιεραρχία, που κόβει και ράβει στις πλάτες των “Γκριζοφορεμένων”. Κι όμως όλα αυτά είναι ικανά να αλλάξουν και να ανατραπούν χάρη σε μόνο και ένα πρόσωπο. Σε κάποιον, ίσως τον μόνο μορφωμένο που πάτησε ως τότε εκεί μέσα, κάποιον που ήξερε να χειρίζεται το περιβάλλον γύρω του και να το αξιοποιεί όσο αντίξοες κι αν ήταν οι συνθήκες, όσο κι αν ο σκοπός του ήταν διαφορετικός. Είναι μεγάλη αρετή να μπορεί ο άνθρωπος να μετατρέπει το αγκάθι σε ρόδο… Κι όλα αυτά χάρη στην ελπίδα που σαν φλόγα φύλαξε στη ψυχή του ο Andy απ’ τη πρώτη κιόλας ημέρα, καθώς αυτή ήταν η διαφορά του με τους υπόλοιπους. Μπορεί να του στέρησαν το δικαίωμα στην ελευθερία, μα κανείς δεν είχε το δικαίωμα να του στερήσει τα όνειρα και την ατέρμονη αγάπη που είχε για τη ζωή.
Με λόγια και ύφος αγοραία και κατανοητά, ο King κατάφερε να μιλήσει στη ψυχή του κάθε αναγνώστη ξεκάθαρα, δίχως ελιγμούς και αλληγορίες. Ακόμα και για το πιο άπιαστο όνειρο ο άνθρωπος δε πρέπει ποτέ να σταματήσει να πολεμά και να το υπερασπίζεται. Με την ευλογία της θέλησης και της υπομονής, με κάποιο μέσο και τίμημα, εύκολο ή δύσκολο, τα πάντα πραγματοποιούνται. Το μυστικό είναι η εμπιστοσύνη στους σωστούς ανθρώπους και τα καλύτερα έρχονται!
Το American Psycho Και Ο Οξύμωρος Patrick Bateman
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
