Μια προσωπικότητα αξέχαστη σε ολόκληρη την υφήλιο. Ένας μεγιστάνας της χλιδής, του πλούτου και της ίντριγκας, πεθαίνει σαν σήμερα το 1975 στη Γαλλία. Ο Έλληνας “κροίσος”, Αριστοτέλης Σωκράτους Ωνάσης, αγαπήθηκε και μισήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ ο τρόπος ζωής του και μόνο, αρκεί για να συνεχιστούν τα πελώρια σκάνδαλα και οι διάφορες θεωρίες συνωμοσιών που ο ίδιος έτρεφε. Πέρα όμως από τα φώτα της δημοσιότητας και τη λάμψη του “χρυσού βίου”, ο Αρίστος όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι οικείοι του, υπήρξε ένας άνθρωπος γεμάτος μυστήριο, διαστροφή, πάθη, απαιτήσεις και δόξα, τα οποία πλήρωσε ακριβά με μια κατάρα που μοιάζει να βαστά γερά ακόμη και σήμερα.
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ
Γεννημένος στη Σμύρνη, από εύπορη οικογένεια καπνεμπόρων, με τη Μικρασιατική καταστροφή και σε ηλικία 16 ετών, ο Ωνάσης ήρθε στην Ελλάδα. Τρομερά φιλόδοξος απ΄την εφηβεία του, ένα χρόνο αργότερα, το 1923, δηλώνοντας ψεύτικη ημερομηνία γέννησης και με 250 δολάρια στη τσέπη, μπαρκάρει για την Αργεντινή, προκειμένου να κάνει τα πρώτα του επιχειρηματικά βήματα. Έπειτα από κόπους και εργασία χρόνων (ακόμη και παράνομο εμπόριο τσιγάρων έκανε), το 1932 αγοράζει το πρώτο του πλοίο, το “Καλλιρρόη”, στο οποίο έδωσε το όνομα της αδερφής του.
ΠΡΩΤΟΣ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ
Ο γάμος του με τη μικρή κόρη του εφοπλιστή Λιβανού, Τίνα, του εξασφάλισε το εισιτήριο για ένα κόσμο που πάντα ονειρευόταν, ένα κόσμο που κυβερνούσε το χρήμα και οι επιχειρήσεις, η εξουσία και η φήμη. Γνωριμίες με μεγάλα πολιτικά κεφάλια, τρομοκράτες απ΄τα πέρατα του κόσμου, Πρίγκιπες και Βασιλείς, σε συνδυασμό πάντα με την οξυδερκή κρίση του και τον παραγωγικό του χαρακτήρα, τον ανέδειξαν ως έναν απ΄τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες, ειδικά στο τομέα των πετρελαίων. Το 1956, ο Ωνάσης αγοράζει από το ελληνικό δημόσιο, το προνόμιο εκμετάλλευσης των Ελληνικών Αεροπορικών Συγκοινωνιών. Με αυτό το τρόπο, ιδρύεται η Ολυμπιακή στις 6 Απριλίου, πραγματοποιώντας το πρώτο δρομολόγιο Αθήνα Θεσσαλονίκη. Μια εταιρία που έμεινε στην ιστορία, όχι μόνο για τη πολυτέλεια που παρείχε σε πελάτες και προσωπικό, αλλά και για το “άρωμα Ελλάδας που σκορπούσε στους αιθέρες”. Ο ιδιοκτήτης Αρίστος, ήθελε το καλύτερο για τους υπαλλήλους του, γι αυτό φρόντιζε τη διαμονή τους στα ακριβότερα ξενοδοχεία , ενώ ετησίως οι γυναίκες της Ολυμπιακής δικαιούνταν επίδομα για μανικιούρ και θεραπείες αισθητικής, και τέλος την ενδυμασία των αεροσυνοδών είχε αναλάβει η εταιρία της Coco Chanel. Τον Ιούνιο του 1966, ξεκινούν οι απευθείας πτήσεις από Ελλάδα για Νέα Υόρκη, γεγονός που εκτόξευσε τη φήμη και την αίγλη της Ολυμπιακής.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
Ο Ωνάσης γοητευόταν από γυναικεία αρώματα, μεθούσε απ΄τον έρωτα. Οι γυναίκες που πέρασαν απ΄το κρεβάτι του, αμέτρητες. Η ανατολίτικη φλέβα του, ήξερε να κυριαρχεί καλά. Όση ηδονή και σεξουαλικά διαστροφικές εμπειρίες μπορούσε να χαρίσει σε μια γυναίκα, τόσο εύκολα ήξερε να τις πληγώνει. Κάπως έτσι και η σχέση του με την επίσης Ελληνίδα Μαρία Κάλλας. Ένα κεφάλαιο που στιγμάτισε τα ίσως δυο δημοφιλέστερα ελληνικά ονόματα που μεσουρανούσαν στο εξωτερικό την εποχή εκείνη. Ήταν και οι δυο τους παντρεμένοι ακόμη, όταν μια μοιραία έλξη τους “ένωσε” στο ιδιωτικό του γιοτ “Χριστίνα”, έπειτα από ένα ισχυρό φλερτ που διήρκεσε καιρό. Ύστερα απ΄τα πολύκροτα διαζύγια τους, το ζευγάρι Ωνάσης-Κάλλας, χάραξαν μια κοινή πορεία, μια κοινή ζωή, γεμάτη βέβαια με πάθη, καβγάδες, διαφωνίες και υποχωρήσεις. Ο καρπός του έρωτα τους “Όμηρος”, πέθανε λίγο μετά τη γέννηση του, γεγονός που σε συνδυασμό με τον ατίθασο χαρακτήρα του Αρίστου, κατακερμάτισε τη Μαρία. Με το καιρό, το ζευγάρι, άρχισε να απομακρύνεται, παρά το γεγονός πως η Κάλλας, του είχε παραδοθεί “ψυχή και σώμα”. Το 1968 και ενώ οι δυο τους μετρούσαν μια δεκαετία μαζί, η Μαρία πληροφορήθηκε για τις φήμες περί γάμου, του συντρόφου της με άλλη γυναίκα, συγκεκριμένα τη χήρα του δολοφονημένου προέδρου της Αμερικής, Τζάκι. Μη μπορώντας η αξιοπρέπεια της και ο πληγωμένος της εγωισμός να το αντέξει αυτό, μάζεψε τα πράγματα της και εγκατέλειψε τον Ωνάση, μην αφήνοντας πίσω της σημεία ζωής. Αυτός την έψαχνε για 17 ημέρες, αγωνιώντας για τη τύχη της.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ
Είναι γνωστά τα ερωτικά τρίγωνα και οι ανταλλαγές συντρόφων που συνήθιζαν οι αδερφές Bouvier. Η Lee, είχε κοιμηθεί με τους αδερφούς Κέννεντυ, κάτι το οποίο φυσικά έκανε και η Τζάκι, ακόμη και κατά τη διάρκεια του γάμου της με τον Τζον Φ. Κέννεντυ. Το μίσος μεταξύ των δύο γυναικών, τις οδηγούσε σε έναν σεξουαλικό ανταγωνισμό δίχως όρια. Η Τζάκι μάλιστα, γνώρισε για “δεύτερη φορά” τον Ωνάση, ως έναν ακόμη εραστή της μικρότερης αδερφής της, σε μια κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά με το “Χριστίνα”. Είχε ήδη αρχίσει στα ύπουλα η μεγαλύτερη αδερφή να έχει βλέψεις στο “πορτοφόλι” του Έλληνα μεγιστάνα. H σκηνές ζηλοτυπίας και οι ομηρικοί καβγάδες μεταξύ των γυναικών, δεν είχαν προηγούμενο, τσαλακώνοντας η Τζάκι, τη γυναικεία φιλαρέσκεια της Lee για ακόμη μια φορά. Όταν πλέον αυτή η σχέση εκμετάλλευσης , κύρους και συμφέροντος επισφραγίστηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου (καθώς η ορθόδοξη τελετή έλαβε χώρα στο Σκορπιό, παρά τις αντιδράσεις της Τζάκι), οι εντυπώσεις των γύρω μόνο αρνητικές θα μπορούσαν να είναι. Ήταν προφανές πως αυτός ο γάμος ήταν λευκός εξ΄αρχής, καθώς οι βλέψεις του Άρη, όπως τον αποκαλούσε η νέα του σύζυγος, τον ήθελαν να “επεκτείνει τα μεγαλεπήβολα κόλπα” του και στην Αμερική, ενώ απ΄την άλλη η χήρα του πλανητάρχη, έπεσε στα χέρια ενός “κροίσου”, που ήταν ικανός να ικανοποιήσει και να πραγματοποιήσει κάθε επιθυμία, δική της και των παιδιών της, κάθε “οικονομικό της βίτσιο”. Η επανασύνδεση του με τη Κάλλας, καθόλου δεν ενόχλησε την πλέον νόμιμη σύζυγο του (οι ενστάσεις της αρκούνταν μόνο στις δημόσιες εμφανίσεις του ζευγαριού Κάλλας-Ωνάσης) ενώ, λίγες εβδομάδες μετά το μυστήριο, ο ίδιος δήλωσε μετανιωμένος για τη ζεύξη αυτή και χαρακτήρισε τη Τζάκι “υπερβολικά σπάταλη”.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Το μεγαλύτερο πλήγμα για τον Κολοσσό των επιχειρήσεων, ήταν ο θάνατος (δολοφονία?!) του γιου του Αλέξανδρου σε αεροπορικό δυστύχημα. Παρά τους επικούς καυγάδες και τις έντονες διαφωνίες πατέρα- γιου, όπως λόγου χάρη για το θέμα της συντρόφου του Αλέξανδρου, Φιόνα Φον Τρύσεν, ο Αριστοτέλης είχε κάθε λόγο να είναι περήφανος γονέας, ειδικά για τον Αλέξανδρο που χαρακτηριζόταν από καλοσύνη, ευγένεια και φυσικά από την αγάπη του για τα αεροσκάφη. Όταν ο Ωνάσης αντίκρισε το διασωληνωμένο παιδί του σε κώμα, πήρε τη πιο τραγική απόφαση με τα εξής λόγια “…Είμαι ο πιο φτωχός άνθρωπος”. Η τεχνική υποστήριξη σταμάτησε με δική του εντολή εφόσον δεν υπήρχε περίπτωση να σωθεί ο 25χρονος Αλέξανδρος. Ποτέ δε καταστάλαξε ούτε το μέσα του ούτε η κοινή του γνώμη για το αν το παιδί του σκοτώθηκε η δολοφονήθηκε. Η σωρός του Αλέξανδρου, μεταφέρθηκε στο Σκορπιό, όπου έμεινε για είκοσι μέρες άθαφτος. Η άρνηση του πατέρα να αποχωριστεί για πάντα τον γιο του, κατάντησε η πιο σκληρή ανάγκη για επικοινωνία, καθώς κάθε βράδυ ο Ωνάσης στεκόταν πάνω απ΄το νεκρό παιδί του και του μιλούσε σαν να ήταν ακόμη εκεί. Στη κηδεία του Αλέξανδρου, ο Αρίστος ή Άρης, αυτός ο πλέον τόσο φτωχός άνθρωπος δε πήγε.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, πέθανε στις 15 Μαρτίου 1975, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου 1988, βρέθηκε νεκρή η κόρη του, στη μπανιέρα του διαμερίσματος της στην Αργεντινή, ψάχνοντας για την ευτυχία που αναζητούσε από παιδί. Είναι όλοι τους θαμμένοι στο Σκορπιό, ενώ η ατυχία που χτύπησε την οικογένεια μάλλον συνεχίζει ακόμη σε ένα διαφορετικό μοτίβο.
