Ίσως όταν ακούμε τον τίτλο Assassin’s Creed να μας έρχονται στο μυαλό κυρίως χαρακτήρες και σκηνές από μεταγενέστερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν με το όνομα αυτό, ωστόσο αξίζει να επισκεφθούμε το παρελθόν και να επαναφέρουμε στη μνήμη μας σκηνές από τον πρώτο τίτλο της σειράς.
Το Assassin’s Creed κυκλοφόρησε το 2007 από τη Ubisoft και αποτέλεσε μια πιο διορθωμένη και καλύτερα σχεδιασμένη παραλλαγή του Prince of Persia, ένα βιντεοπαιχνίδι που είχε κυκλοφορήσει λίγα χρόνια νωρίτερα από την ίδια εταιρία. Παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί τον καλύτερο τίτλο της σειράς, το AC έκλεψε τις εντυπώσεις όταν πρωτο-κυκλοφόρησε και κατάφερε να μας τοποθετήσει στο απέραντο (για τα τότε δεδομένα) open world του.
Το storyline του παιχνιδιού ξετυλίγεται γύρω από τις περιπέτειες του Altaïr Ibn-La’Ahad, ενός Assassin από τον 10ο αιώνα, του οποίου τις μνήμες επισκέπτεται και ξαναζεί ο απόγονός του Desmond Miles, μέσω της μηχανής Animus. Ο Desmond, Assassin του 21ου αιώνα και αιχμάλωτος της εταιρίας Abstergo, πρέπει να ξαναζήσει όλες τις μνήμες τού προγόνου του, ώστε να βοηθήσει στην ανακάλυψη ενός χαμένου, επί χιλιετίες, θησαυρού, του Apple of Eden. Παράλληλα, πίσω στο 1191, ο Altair αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα αφού πρέπει να αποδείξει, μέσα από τη διεκπεραίωση διάφορων αποστολών, που του θέτει ο μέντοράς του Al Mualim, ότι μπορεί να είναι υπάκουος στις διαταγές του. Σύντομα, όμως, θα ανακαλύψει ότι ο δάσκαλός του έχει άλλα σχέδια για εκείνον, καθώς και για ολόκληρη την αδελφότητα των Assassins.
Αν και γεμάτο ενδιαφέρον το storyline έχει ορισμένες ελλείψεις. Για παράδειγμα, δεν δίνεται η δυνατότητα στον παίχτη να εξερευνήσει και να ανακαλύψει τον χαρακτήρα του Desmond, που αποτελεί, μάλιστα και τον βασικό πρωταγωνιστή της σειράς. Αντίθετα, η πλοκή επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στις περιπέτειες του Altair και στα ιστορικά γεγονότα της εποχής, τα οποία παρ’ όλ’ αυτά συνδυάζονται με άριστο τρόπο. Επιπλέον, η πλοκή μετά από ένα σημείο, αρχίζει να επαναλαμβάνεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό, γεγονός που μπορεί να κουράσει τον παίκτη και να τον κάνει να βαρεθεί. Ο Altair καλείται να επισκεφθεί τις ίδιες περιοχές και να βγάλει εις πέρας παρόμοιες αποστολές, όπως το να κρυφακούσει, να ανακρίνει και να κλέψει αντικείμενα πριν σκοτώσει τον στόχο του.
Τα controls ήταν σχετικά απλά γεγονός που έκανε το παιχνίδι αρκετά απολαυστικό. Το combat δεν απαιτούσε κάποιο ιδιαίτερο χειρισμό, ενώ συνοδευόταν από αρκετά καλά cinematics. Το μόνο που αξίζει να επισημάνουμε στον τομέα των controls είναι ότι για οποιοδήποτε interaction με άλλον χαρακτήρα, είτε επρόκειτο για τον στόχο ή για εμπλοκή σε combat, ήταν απαραίτητη η χρήση του lock-on system, γεγονός που έκανε τη διαδικασία αρκετά πολύπλοκη μέχρι να αποκτήσουμε το κολάι.
Προχωρώντας στην κατηγορία των γραφικών, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι τα γραφικά του συγκεκριμένου παιχνιδιού ήταν βέλτιστα για την εποχή κυκλοφορίας του. Ναι, σιγουρά υπήρχαν glitches, όμως αυτό συμβαίνει σε πάρα πολλά παιχνίδια. Η παρουσίαση του χάρτη και των τοπίων γίνεται με εξαιρετικό τρόπο καθώς τα γραφικά δημιουργούν την αίσθηση ότι βρισκόμαστε εκεί, στη Συρία της εποχής των Σταυροφοριών, με τις πλούσιες και τις φτωχικές γειτονιές.
Η σκηνοθεσία και το design του παιχνιδιού αποτέλεσαν το “δυνατό χαρτί” του. Το παιχνίδι καταφέρνει να συνδυάσει ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα με άριστο και ευφυή τρόπο – λες και συνέβησαν στ’ αλήθεια! Συγκεκριμένα, στην πλοκή του παιχνιδιού εμφανίζονται αληθινές τοποθεσίες, όπως το κάστρο του Masyaf και ο Ναός του Σολομώντα καθώς και ιστορικά πρόσωπα, όπως ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος. Παράλληλα, πολλές από τις περιοχές της Συρίας παρουσιάζονται με μεγάλη ακρίβεια αντανακλώντας τις συνθήκες ζωής της εποχής. Οι απέραντες κοιλάδες της Δαμασκού, οι αρχαίες τοποθεσίες της Ιερουσαλήμ και οι πλούσιες γειτονιές της Άκρα ολοκληρώνουν την εμπειρία που έχει να προσφέρει το παιχνίδι και συνδυάζονται εξαιρετικά με την πλοκή του.
Κλείνοντας, το Assassin’s Creed σηματοδότησε την αρχή ενός πολυαγαπημένου και πολυβραβευμένου franchise. Ως πρώτος τίτλος καταφέρνει να μας εισαγάγει στην ιστορία της σειράς με έναν αρκετά εύλογο τρόπο, προϊδεάζοντάς μας για τα γεγονότα που πρόκειται να ακολουθήσουν και εγείροντας το ενδιαφέρον μας ώστε να ανακαλύψουμε τη συνέχεια στα παιχνίδια που έπειτα ακολούθησαν. Το δυνατό storyline του και η εκπληκτική του σκηνοθεσία μας αναγκάζουν να παραβλέψουμε οποιοδήποτε άλλο ψεγάδι του.
