Μια προσωπικότητα που γέμισε τα παιδικά μας χρόνια με στιγμές μαγείας, φαντασίας και χαράς. Ένας άνθρωπος που έδωσε πνοή στα παραμύθια με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Ένα όνομα που λάτρεψε να ελκύει αστικούς μύθους και να περιτριγυρίζεται μετά θάνατον, από έναν αχνό σκοταδισμό, μια σπίθα προκειμένου να διερευνάται ο βίος του στο βωμό της αιωνιότητας. Έφτιαξε ένα δικό του θαυμαστό κόσμο, ενώ το ταλέντο του τον έστεψε ως τον “Βασιλιά του Παγκόσμιου Animation”. Δε θα μπορούσε να είναι άλλος, απ΄τον Walt Disney.
Γεννήθηκε στο Ιλινόις, από μια πολυμελή οικογένεια στις 5 Δεκεμβρίου 1901. Σαν παιδί, πουλούσε εφημερίδες, αλλά με τα χρόνια δοκίμασε τον εαυτό του σε αρκετά επαγγέλματα. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, υπηρέτησε ως οδηγός ασθενοφόρου και τέλος το 1920, ο επαγγελματικός του προορισμός άλλαξε ρώτα ριζικά, ιδρύοντας τη Lough-O-Gram, μια εταιρία σχεδιασμού animation.
Μίκι Μάους
Εμπνευσμένος από ένα ποντίκι που είχε υιοθετήσει ο Γουόλτ, κάπου μέσα στο γκαράζ, όπου είχε μετατρέψει σε εργαστήριο και στούντιο, δημιούργησε τον Mortimer Mouse. Ωστόσο το όνομα που έδωσε στο πρώτο χαρακτήρα της Disney Brothers Company ήταν “βαρύγδουπο” και έτσι αμέσως μετονομάστηκε σε Mίκι Μάους. Ο ίδιος ο Ντίσνεϊ, χάρισε τη φωνή του στο διάσημο ποντίκι, μέχρι και το έτος 1947.
Κακές Στιγμές
Το μεγαλύτερο όνειρο του Ντίσνεϊ, επιτέλους θα γινόταν πραγματικότητα! Στις 17 Ιουλίου 1955, θα εγκαινιαζόταν το πρώτο θεματικό πάρκο, όπου παιδιά και γονείς θα ζούσαν σαν τους πρωταγωνιστές των παραμυθιών του. Ένα εκπαιδευτικό ταξίδι, θα χάριζε σε μικρούς και μεγάλους στιγμές ευτυχίας και φυσικά μια εμπειρία μοναδική. Τελικά η ημέρα εκείνη, ακόμη και σήμερα έμεινε στην ιστορία ως “Μαύρη Κυριακή” και όχι άδικα.
Όταν ο μεγάλος παραμυθάς, για την έναρξη λειτουργίας της Disneyland, έστειλε 6000 προσκλήσεις, τις πύλες της πέρασαν 28000 άτομα. Ο αριθμός του προσωπικού δεν επαρκούσε για να εξυπηρετήσει όλους τους επισκέπτες και τα ψυγεία δε πρόφταιναν να γεμίζουν αναψυκτικά. Η ουρά αναμονής έφτανε τα επτά μέτρα και ορισμένα απ΄τα παιχνίδια ήταν ακόμη κλειστά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο χώρος της Disneyland δεν ήταν εντελώς έτοιμος. Οι εργάτες, εκείνες τις ώρες φύτευαν δέντρα και συνέχιζαν να βάφουν ότι είχε μείνει για το τέλος. Το αποτέλεσμα, απελπιστικό, καθώς τα παπούτσια των παιδιών βρώμιζαν από τις νωπές μπογιές. Απ΄την άλλη, το Κάστρο της Ωραίας Κοιμωμένης παραδόθηκε στις φλόγες, εξαιτίας διαρροής γκαζιού. Βέβαια, τίποτα από αυτά δε στάθηκε αρκετό για να σταματήσει την επισκεψιμότητα για τις επόμενες μέρες… εβδομάδες… χρόνια.
Μύθοι και Αλήθειες
Έχοντας ο ίδιος δείξει ενδιαφέρον για τη Κρυογονική επιστήμη, συνήθιζε μεταξύ σοβαρού και αστείου, να εκδηλώνει την επιθυμία του, να θέλει να ζήσει “ύστερα από τον θάνατο του”. Οι υποστηρικτές μάλιστα της θεωρίας αυτής, θέλουν το παγωμένο σώμα του, κρυμμένο κάπου στη Disneyland της Καλιφόρνια. Τα γεγονότα όμως, μιλούν και προτιμούν τη σωρό του παραμυθά, να έχει αποτεφρωθεί δυο μέρες μετά τον θάνατο του στις 17 Δεκεμβρίου 1966, έπειτα από επιθυμία της οικογένειας του.
Μέσα σε κάποια απ΄τα πρώτα κι όλας επεισόδια του Micky Mouse, μπορεί κανείς να διακρίνει μια απέχθεια για την Εβραϊκή φυλή. Όντως Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ, ήταν αντισημίτης και φανατικός διώκτης των Κομμουνιστών, ειδικά μετά τη μεγάλη απεργία του 1941-1942, η οποία κόντεψε να του στοιχίσει ολόκληρη την επιχείρηση. Μετά τον θάνατο του, οι φήμες περί σχέσεων με τη Μασονία, φούντωναν ολοένα και περισσότερο. Μέχρι και σήμερα, κάποιοι πιστεύουν πως όλα τα θεματικά πάρκα της Disney, κρύβουν και περνούν υποσυνείδητα μηνύματα ελευθεροτεκτονισμού.
Είναι φανερό πλέον, πως οι περισσότεροι ήρωες στις ταινίες της Ντίσνεϊ, είναι ορφανοί -κυρίως από μητέρα-. Φημολογείται πως ο animater δε ξεπέρασε ποτέ τον ξαφνικό χαμό της δικής του μητέρας, ο οποίος προήλθε από ασφυξία, στο σπίτι όπου ο ίδιος είχε αγοράσει για τους γονείς του.
Διαχρονικός, τόσο ο αυτός, όσο και η δουλειά του, έμεινε στην ιστορία ως ένας “Σκοτεινός Βασιλιάς” και αν κρίνουμε από τις επιλογές και τις πράξεις του, ίσως όχι άδικα. Το μόνο σίγουρο είναι πως για τα παιδιά θα μείνει για πάντα ” Ο Θείος Walt”.
