Ο Αύγουστος Κορτώ γεννήθηκε το 1979 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος: “Γεννήθηκα το 1979 στη Θεσσαλονίκη, ένα βράδυ που χιόνιζε, σε μια κλινική που αργότερα έγινε ωδείο” και σε αυτό αποδίδει και την αγάπη και τη λατρεία του για τη μουσική. Σπούδασε Ιατρική στο ΑΠΘ, χωρίς ωστόσο να ολοκληρώνει τις σπουδές του. Όταν ακόμη σπούδαζε έγραψε τα πρώτα του διηγήματα. Το πρώτο του βιβλίο «Το βιβλίο των βίτσιων» -εξαντλημένο σήμερα- κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εξάντας το 1999 και το πιο πρόσφατο, μια συλλογή με ευθυμογραφήματα που τιτλοφορείται «Φωτιά στα Σαββατόπαχα» το Φεβρουάριο του 2018 από τις εκδόσεις Πατάκη. Ο Κορτώ εκτός από μυθιστορήματα έχει εκδώσει διηγήματα, νουβέλες, ποιήματα και βιβλία για παιδιά. Επίσης έχει γράψει θεατρικά έργα καθώς και μεταφράσεις σύγχρονης ξένης λογοτεχνίας.Το πιο πολυδιαβασμένο του έργο είναι “το βιβλίο της Κατερίνας”, όπου διηγείται την ιστορία της μητέρας του. Ο ίδιος είχε δηλώσει πως της είχε τρομερή αδυναμία και πως τον πατέρα του τον γνώρισε καλύτερα όταν ήταν μεγάλος ,κυρίως μετά το θάνατο της μητέρας του,αφού από πάντα έκανε δύο δουλείες για να συντηρήσει την οικογένεια του κι έτσι δεν τον έβλεπε πολύ στο σπίτι.
Το αληθινό του όνομα είναι Πέτρος Χατζόπουλος, με το ψευδώνυμο του να προέρχεται από το μικρό όνομα του Στρίντμπεργκ (Σουηδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ζωγράφος) και ένα γαλλικό επώνυμο που διάλεξε τυχαία ο δημοφιλής συγγραφέας, χωρίς να κρύβει κάποιο ξεχωριστό νόημα ή μυστικό. 
Τα τελευταία χρόνια εγκατέλειψε την πόλη του τη Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα και συγκεκριμένα στα Εξάρχεια μαζί με τον σύζυγό του.Τον Νοέμβριο του 2014 παντρεύτηκαν στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Στις 25 Ιανουαρίου 2016 υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης, όντας από τα πρώτα ομόφυλα ζευγάρια που σύναψαν σύμφωνο την πρώτη μέρα ισχύος του στην Ελλάδα και με τους δύο να έχουν εκφράσει την επιθυμία τους να υιοθετήσουν ένα παιδάκι στο μέλλον.
Ο Αύγουστος Κορτώ είναι ένας από τους πλέον επιτυχημένους Έλληνες συγγραφείς και μεταφραστές, αφού ρίχνοντας μια ματιά στην εργογραφία του θα δούμε 74 μεταφράσεις σε έργα ξένων συγγραφέων, ενώ έχει γράψει 24 παιδικά και 24 βιβλία ενηλίκων. Επίσης τρία έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα ιταλικά και στα ισπανικά.
Είναι πολύ ενεργός στα social media και κυρίως στο facebook, όπου -δεν ανεβάζει τόσο φωτογραφίες- όσο σχολιάζει την καθημερινότητα, εκφράζει τις σκέψεις του και αρκετά συχνά παραδίδει απλόχερα μαθήματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και δωρίζει άπλεττη αγάπη, ενώ είναι πάντα εκεί για να γράψει και να καυτηριάσει την πραγματικότητα.
Το πιο γνωστό και πολυδιαβασμένο του έργο είναι το “βιβλίο της Κατερίνας”, το οποίο έχει μεταφερθεί και στο θέατρο με τεράστια επιτυχία. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μας διηγείται την ιστορία της μητέρας του, ωστόσο όχι όπως την αντιλαμβάνεται εκείνος, αλλά μέσα από τα μάτια της ίδιας του της μητέρας. Μιας μητέρας που κουβαλούσε μια ταλαιπωρημένη, βασανισμένη και γεμάτη αγάπη ψυχή. Καταγράφει με ειλικρινή και καθηλωτικό τρόπο την καθημερινή μαρτυρική ζωή της Κατερίνας, τη μάχη της και τις σχέσεις της με όσους βρίσκονταν πλάι της ή μακριά της. Βιβλίο-γροθιά στο στομάχι, που προκαλεί θαυμασμό για αυτή τη γυναίκα που πολεμά με το τέρας της μανιοκατάθλιψης. Με λίγα λόγια είναι ένα διαμαντάκι της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Προσωπικά , παρά το γεγονός ότι ήξερα από την αρχή το τέλος, μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του ένιωσα ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, το οποίο σπάνια μου το έχει προκαλέσει βιβλίο, από τη μία ένιωθα στεναχώρια, από την άλλη όμως ένιωσα κάθειρξη και ανακούφιση, επειδή αυτή η γυναίκα ίσως να μην ταλαιπωρείται πια.
Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και στο “μικρό χρονικό τρέλας” ,στο “αδερφάκι” του “βιβλίου της Κατερίνας” όπου μιλά για τις περιπέτειες του ίδιου και συγκεκριμένα με τη μάχη του με την κατάθλιψη. Ο Αύγουστος Κορτώ σημειώνει πως στο βιβλίο του χρησιμοποιεί καταχρηστικά τον όρο «τρέλα» –ο οποίος είναι αντιεπιστημονικός– στο πλαίσιο της μυθιστορηματικής δομής της αφήγησης του. Όπως έχει πει ο ίδιος, αυτό το βιβλίο γράφτηκε τρεις φορές. Πρώτη φορά, 15 μέρες μετά το περιστατικό, ο ψυχίατρος τού του ζήτησε να γράψει ό,τι του είχε συμβεί, ώστε να πάρει μια απόσταση από την ιστορία. Μετά από αρκετά χρόνια (τη χρονιά που γράφει την «Κατερίνα») έγραψε και πάλι την ιστορία στα αγγλικά, βάζοντας στη θέση του πρωταγωνιστή κάποιον άλλον που ζει τα ίδια γεγονότα έχοντας, όμως, τελείως διαφορετικό ιστορικό. Αυτήν την εκδοχή άρχισε να την μεταφράζει στα ελληνικά –έχοντας μάλιστα σκοπό να την τιτλοφορήσει «Ο Βούδας των Εξαρχείων»–, ωστόσο διαπίστωσε ότι δεν έχει νόημα η ιστορία να την αφηγηθεί όπως ακριβώς συνέβη. Τελικά, πήρε την απόφαση και το έγραψε μια κι έξω, σε μια εβδομάδα, τον Ιούλιο του 2016.
Η ιστορία είναι γραμμένη με κωμική χροιά, παρά τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίζονται. Διότι, όπως σημειώνει, άλλωστε, ο ίδιος, αυτό που ένιωθε εν μέσω του παραληρήματος δεν ήταν για τον ίδιο τόσο τραγικό –όσο ήταν, φυσικά, για τους γύρω του– . Μέσα στο παραλήρημα υπήρχαν στιγμές κωμικές. Και με αυτόν τον τρόπο τις περιγράφει. Από το βιβλίο δε λείπει η χειμαρρώδης-χαρακτηριστική- γλώσσα του Κορτώ που σου δίνει την αίσθηση ότι τον έχεις απέναντί σου και στα διηγείται ο ίδιος με τη γλαφυρότητα και την αμεσότητα του. Σου ανοίγεται χωρίς φόβο, ντροπή και ανασφάλειες, και μέσα από τη διαδικασία της συγγραφής, σου μιλά ανοιχτά γι’ αυτό που έζησε, για να βοηθήσει και φυσικά να βοηθηθεί, έτσι ώστε να βγει νικητής από αυτόν το δύσκολο αγώνα που παλεύει μέχρι σήμερα.
