Είναι η στιγμή που το ένα κομματάκι του πάζλ συμπληρώνει και ταιριάζει απόλυτα στο διπλανό του, που μέχρι τώρα φάνταζε να υπάρχει μόνο του, περιθωριοποιημένο χωρίς κανένας και τίποτα να θέλει να ταιριάξει μαζί του. Η σκέψη μου λοιπόν για τις ανθρώπινες σχέσεις και όχι μόνο, σήμερα έφθασε λίγο παραπέρα. Προσπαθούσα αγωνιωδώς να βρω τη λύση στο ζητούμενο γιατί κάποιος να αισθάνεται ανώτερος και κάποιος κατώτερος σε σύγκριση όχι μόνο με τα προβαλλόμενα πρότυπα που κυκλοφορούν και αυξάνονται γύρω μας με ταχύτατους ρυθμούς αλλά και απέναντι σε κάποιον φίλο του ή γνωστό του. Εσύ λοιπόν που θα με διαβάσεις σήμερα να ξέρεις πως μαθαίνεις αυτομάτως ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου, το οποίο στο παραθέτω απλόχερα ώστε να με γνωρίσεις μέσα από τα γραπτά μου.
Πριν λίγο καιρό καθώς έκανα την καθιερωμένη βραδινή μου περιήγηση στα στενά του πιο δημοφιλούς μουσικού site, ναι του YouTube εμφανίστηκε μπροστά μου η ταινία “Έτερος εγώ” του Σωτήρη Τσαφούλια. Όχι δεν μου κέντρισε τόσο το ενδιαφέρον οι ένα εκατομμύριο προβολές της, ούτε τόσο οι γνωστοί ηθοποιοί που πρωταγωνιστούσαν σε αυτή. Ο τίτλος ξεκάθαρα ήταν το απευθείας μυστήριο που μου γεννήθηκε καθώς δεν γνώριζα τι άραγε σημαίνει “έτερος εγώ”. Μέσα λοιπόν σε αυτή την ταινία έμαθα για πρώτη φορά τον “μαθηματικό ορισμό” του ανθρώπου, “ο άνθρωπος είναι ένα κλάσμα που αριθμητή έχει την πραγματική του αξία και παρονομαστή την ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Ο αριθμητής παραμένει ο ίδιος, δηλαδή η πραγματική αξία του ανθρώπου, όμως όσο μεγαλύτερος είναι ο παρονομαστής, η ιδέα για τον εαυτό μας δηλαδή, τόσο μικρότερο είναι το κλάσμα, δηλαδή ο άνθρωπος (Τολστόι)”. Μέσα σε αυτές τις πέντε γραμμές έχει συγκεντρωθεί το βασικό νόημα του άρθρου. Όλα ξεκινάνε από εμάς του ίδιους λοιπόν και από το πως σκεφτόμαστε για τον ίδιο μας τον εαυτό. Ως οντότητες είμαστε ο καθένας μία σταθερά, αλλά παράγοντες καθημερινοί επηρεάζουν την βάση μας, τον παρονομαστή μας, την ιδέα για τον εαυτό μας. Νιώθουμε ανώτεροι, όταν η ιδέα για το “εγώ” μας είναι μεγάλη και νιώθουμε κατώτεροι όταν το “εγώ” μας το υποβαθμίζουμε. Μην αυταπατάσαι ακόμη και οι φαινομενικά ανώτεροι περνάνε και αυτοί την δική τους κρίση και καθημερινή πάλη αυτοαμφισβήτησης. Θεωρώ πως είναι ένας τρόπος να ενταχθούμε πιο δυναμικά στο παιχνίδι της ζωής αφού έχουμε περάσει από ένα στάδιο επαναπροσανατόλισμου μετά από τη βίωση επώδυνων και δύσκολων καταστάσεων. Πρόσεξε όμως αυτό δεν στο λέω για να ανακουφιστείς πως και άλλοι περνάνε ή έχουν περάσει δύσκολα σαν και εσένα. Στο λέω για να σου δείξω ότι δεν ισχύει η αντίληψη που έχεις σχηματίσει και βλέπεις κάποιους ανθρώπους. Τους βλέπεις χαρούμενους και ξέγνοιαστους και αυτομάτως συγκρίνεσαι με εκείνους χωρίς να ξέρεις και να έχει μπεις στην διαδικασία να σταθμίσεις όσα ξέρεις και όσα αγνοείς για εκείνους. Είναι και η προβαλλόμενη ευτυχία μία μορφή αυτοάμυνας και γιατρειάς, μία εξωτερίκευση της αλλαγής που γεννήθηκε μέσα τους.
Και εφόσον εξηγήσαμε που μπορεί να οφείλεται η πιθανή και φαινομενική ανωτερότητα των άλλων είναι στιγμή να μιλήσουμε για εσένα που νιώθεις πως τα αισθήματα κατωτερότητας δεν θα τα ξεπεράσεις ποτέ, πως έτσι γεννήθηκες και με τη ζωή που έχεις διαμορφώσει. Τα αισθήματα μειονεξίας σου λέω, πως έχουν μια ιστορία, μία βάση και μια αιτία. Ίσως να είσαι πολύ μεγάλος για να καθίσεις να αναλογιστείς τα νεανικά σου χρόνια και την συμπεριφορά των γονιών σου και άλλων αγαπημένων σου προσώπων. Ίσως να είσαι ακόμη νέος και να μπορείς να αλλάξεις αυτή την κατάσταση και να “φωνάξεις” στους ανθρώπους που σε περιβάλλουν. Οφείλεις να μιλήσεις άμεσα ώστε να σε ακούσουν, να ψάξουν μαζί σου την πηγή των συναισθημάτων σου. Αν ψάξεις θα βρεις άπειρους τρόπους που μπορείς σταδιακά να ξεπεράσεις τα αισθήματα κατωτερότητας και να ξαναγίνεις πάλι μία υγιή σταθερά, που θα έχει σταθμίσει επιθυμίες και ανάγκες ζωής. Από προσωπική μου λοιπόν διαπίστωση, ξεκίνα να ακούς όσα λένε οι γύρω σου για σένα, τα αγαπημένα σου πρόσωπα και μην βάζεις μπροστά σε αυτά που ακούς τον τίτλο “τα λένε από οίκτο”. Δεν διακρίνει η αντικειμενικότητα πάντα τις δικές μας σκέψεις. Επιπλέον, όταν δεν θέλεις να κάνεις κάτι, τότε τα εσωτερικά σου κίνητρα είναι ανεπαρκή, τότε δεν τα καταφέρνεις στον βαθμό που περίμεναν από εσένα, τότε νιώθεις ανίκανος. Ανίκανος σε κάτι που δεν γουστάρεις να κάνεις μα σε πίεσαν για να δουν όνειρα τους να γίνονται πραγματικότητα σε πλάτες άλλων. Οφείλεις να αντιληφθείς πως οι ζωές των άλλων δεν είναι τόσο ιδανικές όσο νομίζουμε. Όλοι έχουμε ζηλέψει σχέσεις, δουλειές, κατορθώματα, κοινωνική ανέλιξη, οικογενειακή ευτυχία. Δεν είναι όλα τόσο τέλεια όσο θέλεις να πιστεύεις. Θυμήσου τι έχεις καταφέρει μέχρι εδώ που έχεις φθάσει και με τι όνειρα κοιμάσαι και ποια πραγματικότητα ξυπνάς.
Κατάργησε αύριο κιόλας τα ακολουθούμενα πρότυπα σου, και θέσε ως πρότυπο εσένα στη θέση που σε ονειρεύεσαι μία μέρα. Ακολούθησε ταπεινά τα βήματα προς την επιτυχία σου, επέτρεψε να βρίσκονται δίπλα σου άνθρωποι ικανοί να σε στηρίξουν, όπως και εσύ εκείνους. Θέσε στόχους επιθυμητούς και πραγματοποιήσιμους, με βάση τα δικά σου μέτρα και σταθμά. Άλλωστε το να σκέφτεσαι κατώτερα για τον εαυτό σου είναι το πρώτο βήμα, η πρώτη ενόχληση ότι κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου. Δες το μικρό θετικό της υπόθεσης και πως ακόμη είσαι υγιής βαθιά μέσα. Έχουμε ανάγκη την ρεαλιστική ματιά για όλα γύρω μας.
