Με αφορμή την επέτειο γέννησης του Άκη Πάνου, το beasty-press θυμάται τη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη.
Άκης Πάνου. Ένα όνομα με τεράστια ιστορία. Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 στου Χαροκόπου και το πλήρες όνομά του, ήταν Αθανάσιος-Δημήτριος Πάνου. Ο πατέρας του, Στέφανος Πάνου, εργαζόταν ως διαχειριστής της βασιλικής φρουράς και η μητέρα του, Ελευθερία Σακελλαριάδη, ασχολούνταν με τα οικιακά. Η πολυμελής οικογένεια του αποτελούνταν από έξι άτομα και έμενε σε μια γειτονιά με πολλούς πρόσφυγες. Έτσι, ο τραγουδοποιός από μικρό παιδί έζησε μέσα στη μουσική, τους κεμετζέδες και τα τραγούδια των Ποντίων. Απέκτησε ακούσματα από τα ρεμπέτικα που ήταν διάχυτα παντού στην περιοχή, αλλά και από τον αδελφό της μητέρας του που έπαιζε κλασική κιθάρα. Μέσα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή. Μέχρι τα 20 χρόνια του, άλλαξε πολλές δουλειές για να βγάλει το ψωμί του. Πουλούσε στις γειτονιές τσιγάρα και κουλούρια, εργάσθηκε σε εργοστάσιο βερνικιών και αργότερα, δούλεψε ως βοηθός μηχανικού κι εργάτης λιθογραφείου, ενώ παράλληλα μυήθηκε από το μεγαλύτερο αδελφό του και τον φίλο του Λευτέρη Ευσταθιάδη στον κόσμο της μουσικής και των οργάνων.
Στα 13 του βρέθηκε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο», κάνοντας την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στην ταβέρνα του Σιλιβάνη στο Κουκάκι, με αμοιβή το όποιο φιλοδώρημα των πελατών και ένα πιάτο φαγητό. Στα 17 του το έσκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την εφ’ όρου ζωής πιστότατη Δήμητρα, που παρόλα αυτά χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του. Ο πατέρας του δεν ενέκρινε την ανάμειξη του με το ρεμπέτικο τραγούδι, καθώς θεωρούσε πως ο χώρος ήταν γεμάτος από αλήτες. Ωστόσο, ο Άκης Πάνου δήλωνε «εθελοντής αλήτης».
Σε στούντιο ηχογράφησης πρωτομπήκε το 1950, παίζοντας μπαγλαμά. Οκτώ χρόνια αργότερα κατέβηκε από το πάλκο και άρχισε το έργο του ως συνθέτης. Το πρώτο του τραγούδι στη δισκογραφία ήταν «Το παιδί που απόψε πίνει», σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη, με τη φωνή της Καίτης Γκρέυ. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητο και τα χρόνια που ακολούθησαν δεν χαρακτηρίστηκαν από κάποια ιδιαίτερη δραστηριοποίησή του. Το 1967 ηχογραφείται το τραγούδι του «Θα κλείσω τα μάτια» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Χαρούλα Λαμπράκη. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε για μόλις 15 ημέρες, καθώς «κόπηκε» από τη λογοκρισία της Χούντας. Τρία χρόνια αργότερα, η Βίκυ Μοσχολιού ερμηνεύει το ίδιο τραγούδι με «πολιτικά ορθούς» στίχους και σηματοδοτεί την αφετηρία για την πιο δημιουργική δεκαετία στην καριέρα του Άκη Πάνου. Έκτοτε, οι επιτυχίες είναι αλλεπάλληλες, µε τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Στράτο Διονυσίου, Μιχάλη Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Βίκυ Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Δημήτρη Μητροπάνο, Τόλη Βοσκόπουλο κ.ά. να ερμηνεύουν τραγούδια του, κυρίως ερωτικά.
Το 1973 κάνει την πρώτη του υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με το Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και το ομότιτλο τραγούδι «Η ζωή μου όλη» γράφει ιστορία. Ο ίδιος θα δηλώσει αργότερα για το Στέλιο Καζαντζίδη: «Ακόμη κι αν βάλω όλους τους τραγουδιστές σε ένα τσουβάλι, μισό τσουβάλι Καζαντζίδη δε θα βγάλω». Τρία χρόνια αργότερα, συνεργάζεται με τον Μανώλη Μητσιά και ο «Τρελός» γίνεται ανεπανάληπτο σουξέ. Ο εμπορικότερος δίσκος του όμως, έρχεται το 1982, όταν με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα ηχογραφεί το «Θέλω να τα πω» και ξεσηκώνει την Ελλάδα. Το 1985 ο Άκης Πάνου θα κάνει κάτι μοναδικό για τα παγκόσμια δεδομένα. Θα κυκλοφορήσει ένα δισκάκι 45 στροφών με τον τίτλο “ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ 100% ΠΡΟΒΑ” και θα συμπεριλάβει σε αυτό δυο τραγούδια του, το «Πες μου Παππού» και το «Πριν, τώρα, πάντα» τα οποία ηχογράφησε και ερμήνευσε μόνος του, παίζοντας τη μουσική με όργανα που κατασκεύασε ο ίδιος. Ο μεγάλος δημιουργός Μανώλης Ρασούλης, θα υποστηρίξει πως το δισκάκι θα πρέπει να μοιράζεται στους τουρίστες δωρεάν ως δείγμα πολιτισμού.
Την αμέσως επόμενη χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος «Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα. Το τραγούδι του «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» γίνεται μεγάλη επιτυχία, αλλά ο Άκης Πάνου διαμαρτύρεται πως πήρε πενταροδεκάρες. Έρχεται σε σύγκρουση με τις δισκογραφικές εταιρίες και τις κατηγορεί ότι εκμεταλλεύονται τους καλλιτέχνες γενικότερα, αλλά και τον ίδιο ειδικότερα. Έπειτα από πολλά επεισόδια, η συνεργασία τους διακόπτεται και το 1986 αποσύρεται με την οικογένειά του στην Ξάνθη.
Την 1η Αυγούστου 1997 ο Άκης Πάνου συγκλονίζει την κοινή γνώμη, όταν πυροβολεί και σκοτώνει στη Λεύκη Ξάνθης τον 30χρονο Σωτήρη Γιαλαμά, μην εγκρίνοντας την ερωτική σχέση που διατηρούσε με τη 19χρονη κόρη του Ελευθερία. Τον Μάρτιο του 1998 οδηγείται ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Κακουργιοδικείου Καβάλας. «Όλα έγιναν σε μια κακιά στιγμή. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου…» δηλώνει στην απολογία του. Στις 23 Μαρτίου 1998, ο Άκης Πάνου κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, ούτε της πολιτισμικής προσφοράς, επειδή σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου «ο κατηγορούμενος δεν πρόσφερε και ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου», ούτε και του πρότερου έντιμου βίου, επειδή κατείχε παράνομα στο σπίτι του δύο όπλα και επειδή, χωρίς να έχει χωρίσει από την πρώτη του γυναίκα, είχε εν γνώσει της δημιουργήσει οικογένεια με την Άννα Μπακιρτζή.
Μετά την καταδίκη του, οδηγήθηκε στις φυλακές Κομοτηνής και αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 7 Απριλίου 1999 το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά διέταξε πεντάμηνη αναστολή της ποινής του, λόγω προβλημάτων υγείας. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 7 Απριλίου 2000, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 67 ετών, νικημένος από τον καρκίνο.
Δισκογράφησε περίπου 200 τραγούδια, ενώ πάνω από 800 έμειναν στο συρτάρι του, γιατί όπως ο ίδιος είχε πει: «Δεν τελειώνω τίποτα, όλα τα αφήνω μισά. Όταν τελειώνει κανείς τον στόχο του, τι άλλο έχει να κάνει; Γι’αυτό εγώ τον στόχο μου τον έχω βάλει τόσο μακριά που δε μου φτάνουν χίλιες ζωές για να τον φτάσω». Στις μεγάλες επιτυχίες του συγκαταλέγονται: «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Ρολόι-Κομπολόι», «Νά ‘χα το κουράγιο», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Αχαριστία», «Tου Κόσμου το περίγελο», «Το θολωμένο μου μυαλό», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα», «Θα κλείσω τα μάτια», «Παράνομη αγάπη», «Ασφαλώς και δεν πρέπει», «Γιατί κακούργα πεθερά», «Και τί δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά ‘λεγα», «Ήταν ψεύτικα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Χαροκόπου», «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ’ ένα δωμά», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Τρελός», «Παρόν», «Ήταν όλα ψεύτικα», «Πήρα απ’ το χέρι σου νερό», «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» κ.ά.
Ο Άκης Πάνου όπως είχε δηλώσει, θεωρούσε τον εαυτό του ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο στο χώρο του. Πάντα αληθινός και υπεύθυνος, με βαθιά αντίληψη του κόσμου που τον περιέβαλε, δεν δίσταζε να εκφράζει τις σκέψεις του, που μόνο διαχρονικά επίκαιρες μπορούν να χαρακτηριστούν. «Όταν η κοινωνία οργανώθηκε έβαλε το άτομο σε καλούπια και το ξεζούμισε, δηλαδή πέρασε στην έσχατη εκμετάλλευσή του. Εγώ βλέπω πως υπάρχει μια τάση να βρεί ξανά ο άνθρωπος το χαμένο του εαυτό, γιατί είναι τοποθετημένος μέσα σε ένα καζάνι και πολτοποιείται , ενώ ταυτόχρονα του αποδίδουν χίλιες προσβολές κάνοντας τον να τις δέχεται. Ενώ λοιπόν γίνεται αυτό, εμείς ακολουθούμε τον αντίθετο δρόμο και βάζουμε την Ελλάδα σε συνασπισμούς κρατών, ακολουθώντας τη λάθος πορεία. Κανείς όμως δεν τα έχει με την Ελλάδα, τα πράγματα είναι λίγο παρεξηγημένα, κάπου φταίμε εμείς, γιατί εμείς φτιάξαμε αυτή τη κοινωνία και το μόνο που κάνουμε είναι να μεταβιβάζουμε διαρκώς τις ευθύνες μας. Και είναι υποτιμητικό να λες πως σε παρέσυραν, οπότε σε μια χώρα με τόσους πνευματικούς ανθρώπους είναι ντροπή να υποστηρίζουμε κάτι τέτοιο».
Φωτογραφία από: hellas-now.com
