Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις διόπτρα το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη με τίτλο «Εγώ, ο Σίμος Σιμεών». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με έντονα λαογραφικά στοιχεία. Καθώς παρουσιάζει την καθημερινότητα στην ελληνική επαρχία την δεκαετία του ΄60 μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, του Σίμου, του κεντρικού ήρωα του βιβλίου.
Παρακολουθούμε την ιστορία ζωής του Σίμου Σιμεών μια ζωή με ανατροπές και εμπόδια, από την στιγμή που γεννήθηκε μέχρι την ηλικία περίπου των εβδομήντα ετών, όταν πια ο ίδιος έχει δημιουργήσει την δική του οικογένεια. Ο βασικός ήρωας βιώνει την μοναξιά και την κοινωνική αδιαφορία και εχθρικότητα ενώ εκείνος παρά τις δυσκολίες παλεύει, αριστεύει και διακρίνεται.
Όπως γίνεται φανερό και από τον τίτλο του παρόντος βιβλίου, στον οποίο τονίζεται με διπλό τρόπο η έννοια της ταυτότητας αφενός με την χρήση της προσωπικής αντωνυμίας «εγώ», αφετέρου με την χρήση του επιθέτου «Σιμεών», ο Σίμος προσπαθεί να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό και τις ρίζες του, τρέφει την επιθυμία να επικοινωνήσει, να γνωρίσει τον πατέρα του, κάτι αντίθετο με την διάθεση της μητέρας του. Όμως ζει σε μια κλειστή κοινωνία η οποία τον έχει διαχωρίσει καθώς μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του και με μια δυσλειτουργική οικογένεια.
Όταν του δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσει και να περάσει λίγες ημέρες με τον πατέρα του στην Θεσσαλονίκη ένας νέος κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά του, έρχεται σε επαφή με την γοητεία μιας μεγάλης πόλης, πέρα από τα στενά περιθώρια της Χαλκόπολης. Η αρρώστια της μητέρας του θα τον επαναφέρει στο πατρικό του σπίτι και μια σειρά από γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα αλλάξουν όλες τις ισορροπίες της μέχρι τότε ζωής του.
Η Χαλκόπολη είναι μια κωμόπολη με φυσιογνωμίες και πρόσωπα που συναντά κανείς σε οποιαδήποτε άλλη επαρχιακή πόλη, τον παπά της περιοχής, τον γιατρό που πολιτεύεται και γίνεται δήμαρχος, την γυναίκα που έχει αδυναμία στο κουτσομπολιό, τον δάσκαλο και οικογένειες που προσπαθούν να κρύψουν καλά μυστικά που αν αποκαλυφθούν θα ανατραπεί η ζωή τους. Ο συγγραφέας διαχειρίζεται με χιούμορ και ιδιαίτερη ειρωνεία την καθημερινότητα της ελληνικής επαρχίας και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας την δεκαετία του 1960.
«Έτσι κι αλλιώς, η ιστορία που διηγούμαστε για τη ζωή μας στους άλλους στόχο έχει μόνο τον εαυτό μας. Που αποζητά να την ακούει ξανά και ξανά, ώσπου η λίγη αλήθεια που κρύβεται στη φωνή μας να κατοχυρώσει την ψευτιά και τα στολίδια του παραμυθιού που υπερασπιζόμαστε.»
Γιάννης Ξανθούλης
Ο Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη, από γονείς πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Εκτός από μυθιστορήματα, έγραψε βιβλία και θεατρικά έργα για παιδιά, καθώς και θέατρο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος (είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ) σε εφημερίδες και στο ραδιόφωνο. Με πωλήσεις που υπερβαίνουν τα 1,5 εκ. αντίτυπα, ανάμεσα στα πιο γνωστά του μυθιστορήματα είναι: Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα (1984), Το πεθαμένο λικέρ (1987), Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας (1989), Το ροζ που δεν ξέχασα (1991), Η εποχή των καφέδων (1992), Οικογένεια Μπες-Βγες (1994), Το τρένο με τις φράουλες (1996), …ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες (1998), Ο Τούρκος στον κήπο (2001), Το τανγκό των Χριστουγέννων (2003), Ο θείος Τάκης (2005), Του φιδιού το γάλα (2007), Κωνσταντινούπολη – Των ασεβών μου φόβων (2008), Η εκδίκηση της Σιλάνας (2009), Δεσποινίς Πελαγία (2010), Ο γιος του δάσκαλου (2012) και Την Κυριακή έχουμε γάμο (2015), το οποίο βραβεύτηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς. Βιβλία του έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ζει στην Αθήνα.
