Πέτρινη Καρδιά
Καρδιά μου μην σπας. Κρατήσου. Μπορείς να κρατηθείς λίγο ακόμη. Σπρώξε ενάντια στο μαύρο που σε καταδιώκει, που σε περικυκλώνει. Σε έχουν μελανιάσει, το καταλαβαίνω. Σε έχουν πληγώσει, χτυπήσει, πετάξει στην άκρη. Κι εγώ τα ίδια σου έκανα καρδιά μου, αλλά μόνο εσένα έχω. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί. Κανέναν δεν θα νοιάξει αν σπάσεις, οπότε μην σπας. Ίσως ήρθε η ώρα να πολεμήσεις εναντίον τους.
Πάντα εσύ κυνηγάς τους άλλους, ενδιαφέρεσαι, τους πονάς. Βρίσκεσαι ατέρμονα σε ένα μονοπάτι χωρίς τέλος. Φως δεν έχει πουθενά, ζωή δεν έχει πουθενά. Εσύ είσαι φως, εσύ είσαι ζωή. Θα προσπαθήσουν να σε σβήσουν, θα σου πουν να σβήσεις. Μην σβήσεις καρδιά μου, κράτα. Κρατήσου. Όσο και αν πονέσεις, όσες φορές και να πεθάνεις εκατό μικρούς θανάτους. Ή παραπάνω. Απλώσου, φούσκωσε, μίκρυνε ξανά. Αξίζει να προσπαθήσεις για αυτόν τον κόσμο, για τους άλλους. Αξίζουν οι άλλοι, αλήθεια. Ίσως να μην είναι αυτό που περίμενες, ίσως να μην θέλουν τις προσπάθειές σου. Αυτές όμως είναι η απόδειξη ότι είσαι ζωντανή. Θα καις για πάντα.
Εμείς έχουμε μόνο εμάς. Μόνο εμένα έχεις εσύ. Προσπαθώ να σε αγαπήσω. Σ’αγαπώ; Εσύ; Αγαπάς τον εαυτό σου; Γι’αυτό τον αφήνεις να μελανιάζει έτσι; Μην κλαις, καρδιά μου. Μόνο εμείς κλαίμε. Οι άλλοι δεν κλαίνε ποτέ.
Οι πλάτες των τυράννων
Είναι τρομακτικό το πόσο μοιάζουν οι πλάτες των τυράννων. Οι σκιές τους, απλωμένες σε όλον τον κόσμο απειλούν να τον καταπιούν ολόκληρο χωρίς έλεος, χωρίς να μετανοιώνουν. Τετράγωνοι ώμοι, προτεταμένο στήθος, το κεφάλι ψηλά. Στέκονται περήφανα σε θεατρικές πόζες, φτύνοντας λογοτεχνική πρόζα. Και πόσο μοιάζουν τα σώματα των ηρώων που έπεσαν. Ανθρώπων που ονειρεύτηκαν πέρα από το ανθρώπινο μίσος και τα όμορφα ψέματα.
Πόσο μοιάζουν οι πλάτες των τυράννων. Αυτοί θα ζήσουν για πάντα στους ατέλειωτους κύκλους της ιστορίας.
