Το δημοφιλές έργο του Bρετανού Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «Άμλετ» παρουσιάζεται στο θέατρο Άνεσις, σε σκηνοθεσία του Γεωργιανού Λέβαν Τσουλάντζε, σε διασκευή Δημοσθένη Παπαδόπουλου. Με πρωταγωνιστές τους· Τάσο Ιορδανίδη, Άρη Λεμπεσόπουλο, Θεόδωρο Κατσαφάδο, Νίκο Πουρσανίδη, Πέμη Ζούνη, Ιωάννα Παππά, Ιάσονα Παπαματθαίου, Δημήτρτη Καπατενάκο και Δημήτρη Διακοσάββα.
Είναι ένα πραγματικό στοίχημα για τους συντελεστές κάθε παράστασης που επιλέγουν ένα τόσο γνωστό και πολυπαιγμένο έργο, όπως ο «Άμλετ», με τόσο ισχυρό φιλοσοφικό και ιδεολογικό υπόβαθρο για το πώς θα καταφέρουν να το αποδώσουν, παραθέτοντας μία νέα οπτική η οποία θα κερδίσει τον θεατή και θα κάνει το δύσκολο εγχείρημά τους να επιτυχεί ή ακόμα, να ξεχωρίσει. Στο Άνεσις και στον «Άμλετ» του Τσουλάντζε δεν είναι σίγουρο ότι το στοίχημα αυτό έχει κερδηθεί. Κι ενώ η ιδέα για μία νεωτερική απόδοση του σαιξπηρικού έργου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι οι περικοπές μεγάλων χωρίων του έργου και οι διαφοροποιήσεις από το πρωτότυπο αφαιρούν από την αισθαντικότητα και δημιουργούν ερωτηματικά.
Η σκηνοθεσία του Λέβαν Τσουλάντζε είναι σίγουρα ευρηματική. Βεβαίως, θα μπορούσαν να αποφευχθούν οι τόσο ταχείς μεταβάσεις σε φωτισμό και μουσική που δεν αφήνουν να φανεί το μεγαλείο και η τραγικότητα του έργου στο όλον τους. Παρόλ’αυτά, δεν μπορεί να παραβλεφθεί η προσπάθεια του σκηνοθέτη να δημιουργήσει κάτι σύχγρονο με όχημα το κλασικό, πλέον, κείμενο του Σαίξπηρ.
Ο Τάσος Ιορδανίδης στον ρόλο του Άμλετ είναι ικανοποιητικός, με αρκετή εσωτερικότητα αν και σε ορισμένα σημεία η ερμηνεία του παρουσιάζει αδυναμίες. Ο Άρης Λεμπεσόπουλος προσεγγίζει με μανιέρα, αλλά καίρια τον ρόλο του βασιλιά Κλαύδιου, ο Θεοδώρος Κατσαφάδος σχετικά εύστοχος, αν δεχθούμε ότι υποδύεται μία κωμική εκδοχή του Πολώνιου, ενώ ο Νίκος Πουρσανίδης λίγο πιο αλέγρος απ’ό,τι, ίσως, θα απαιτούσε η τραγικότητα του Λαέρτη, που υποδύεται. Ο Δημήτρης Καπατενάκος και ο Δημήτρης Διακοσάββας (υπηρέτες, Ρόζενγκραντζ και Γκίλντενστερν, νεκροθάπτες) ταιριάζουν στο γενικότερο ύφος της παράστασης, αν και δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο επιδιώχθηκε η ερμηνεία τους να είναι χιουμοριστική, πέραν των στιγμών (όπως αυτής στο νεκροταφείο) που το κείμενο δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, οπότε είναι μάλλον υποτονική. Ιδιαίτερος ο Ιάσονας Παπαματθαίου στον ρόλο του Οράτιου, η Πέμη Ζούνη πολύ καλή ως Γερτρούδη, ενώ η Ιωάννα Παππά, αισθαντική και ποιητική αποτελεί μία απολαυστική Οφηλία που χάνει μόνο σε φυσικότητα συγκριτικά με την απόδοση των άλλων χαρακτήρων του έργου.
Πολύ όμορφα τα σκηνικά του Σταύρου Λίτινα και εντυπωσιακά τα κουστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρης (ειδικά στην περίπτωση της Γερτρούδης).
Συνοψίζοντας, ο «Άμλετ» του Τσουλάντζε αποτελεί ένα ιδιαίτερο θεατρικό εγχείρημα. Η αρχική έμπνευση διαθέτει προοπτική, ωστόσο, στην υλοποίησή της παρουσιάζονται αδυναμίες. Με πρωταγωνιστές μία σειρά έμπειρων ηθοποιών θα περίμενε κανείς μεγαλύτερο ερμηνευτικό εκτόπισμα, παρόλ’αυτά, η ασυνήθιστη φύση της σκηνοθεσίας δεν αφήνει περιθώρια. Σίγουρα πρόκειται για μία ανάγνωση του σαιξπηρικού δράματος που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα και ερωτήματα στον θεατή, προσπαθώντας να αποδώσει την τραγικότητα της υπόθεσης μέσω της μοντέρνας οπτικής του σκηνοθέτη της.
https://www.youtube.com/watch?v=nSjwBF4Fh4U
… [Trackback]
[…] Read More here on that Topic: beasty.gr/hamlet-tou-shakespeare-sto-theatro-anesis/ […]
… [Trackback]
[…] Read More on that Topic: beasty.gr/hamlet-tou-shakespeare-sto-theatro-anesis/ […]
… [Trackback]
[…] Read More on that Topic: beasty.gr/hamlet-tou-shakespeare-sto-theatro-anesis/ […]
… [Trackback]
[…] Info on that Topic: beasty.gr/hamlet-tou-shakespeare-sto-theatro-anesis/ […]