Ο βομβαρδισμός του κοινού με κακές ειδήσεις φτάνει στο τέλος του. Οι καλές ειδήσεις είναι εδώ και παίρνουν τη σκυτάλη.
Είναι μεσημέρι Πέμπτης, τα πάντα γύρω μου είναι τοποθετημένα σε απόλυτη τάξη κι εγώ καθισμένη στο γραφείο του δωματίου μου. Μπροστά μου το μαύρο, γυαλιστερό μου λάπτοπ, μια λευκή σελίδα στο πρόγραμμα συγγραφής και ο κέρσορας να αναβοσβήνει αγχώνοντας με. Τι να γράψω; Αποφασίζω να κάνω μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο για να ενημερωθώ σχετικά με τα θέματα της επικαιρότητας. Γκουκλάρω τη λέξη «ειδήσεις» και περιηγούμαι. Πρώτες-πρώτες φιγουράρουν οι τηλεοπτικές άδειες, το χάος που έχει δημιουργηθεί στο τηλεοπτικό τοπίο και οι αστείες (πως αλλιώς να χαρατηριστούν;) δηλώσεις του Νίκου Παππά. Συνεχίζω πιο κάτω… Βλέπω τη φάτσα του πρωθυπουργού, αλλά αρνούμαι να κλικάρω το άρθρο. Συνεχίζω… Θέματα σχετικά με την ένταση και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στον Βοτανικό, το πάντα “καυτό” κι επίκαιρο προσφυγικό, το Brexit, τις επερχόμενες εκλογές στην Αμερική και τους σεισμούς στην Ιταλία.
Κανένα δεν μου προκαλεί ενδιαφέρον. Γιατί κανένα τους δεν είναι χαρούμενο, μονάχα αναφέρονται σε κάτι κακό και αρνητικό. Δεν το βάζω κάτω όμως και στις τελευταίες σελίδες βρίσκω μερικές -ελάχιστες για την ακρίβεια- καλές ειδήσεις. Κατεβάζω απογοητευμένη την οθόνη κι αναρωτιέμαι. Γιατί; Από που προέρχεται αυτή η τάση στο δυσάρεστο και το φόβο; Είναι αδιαμφισβήτητο πως η άγνοια της πραγματικότητας δεν είναι η σωστή αντιμετώπιση. Όμως πόσο διαφορετική θα ήταν η κονωνία αλλά και η ίδια η ψυχολογία μας αν τα κυρίαρχα μέσα είχαν επενδύσει, ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές, στις καλές ειδήσεις; Γιατί ναι, συμβαίνουν υπέροχα πράγματα ακόμη και σήμερα. Και με αυτά θα πάμε μπροστά.
Πρόσφατα έτυχε να διαβάσω ένα άρθρο της βρετανικής εφημερίδας «Guardian» με τίτλο «Και τώρα τα καλά νέα: γιατί τα μέσα υιοθετούν μια θετική στάση». Σύμφωνα με τον Tom Stafford, λέκτορα Ψυχολογίας και Γνωστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, οι ειδήσεις έχουν επικεντρωθεί «πιο πολύ στην αρνητική πλευρά γιατί έτσι ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά του φόβου και προσελκύεται το ενδιαφέρον των αναγνωστών». Ως εκ τούτου, όσο πιο κακή γίνεται η ψυχολογία των ανθρώπων τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουν να εκφραστούν, να ενεργοποιηθούν και να δράσουν με σκοπό την αλλαγή του κόσμου γύρω τους, αποκαλύπτει μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Μας έχουν μάθει δηλαδή να φοβόμαστε να μιλήσουμε, να αντιδράσουμε και να εκφράστουμε. Η παθητικότητα και η αποχαύνωση είναι δυο μαθήματα στα οποία έχουμε αριστεύσει προ πολλού.
Κι όμως δειλά-δειλά αρχίζει να ξεπροβάλλει η αρχή του τέλους αυτής της κατάστασης. Μάλιστα, στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, οι ειδικοί παρατήρησαν πως τον τελευταίο καιρό η αρνητική είδηση πουλάει όλο και λιγότερο. Το κοινό επιμένει στα μέσα που προτείνουν λύσεις, που συμβουλεύουν και του δίνουν κουράγιο, δύναμη κι ελπίδα. Ο κόσμος διψάει να μάθει για τη θετική πλευρά της ζωής γιατί ναι, υπάρχει κι αυτή. «Συμβάλλουμε στο να μας γίνει συνείδηση η ιδέα ότι, σε αυτόν τον κόσμο, οι άνθρωποι γενικά είναι καλοί. Και είναι», δήλωσε η Prois, αρχισυντάκτρια των καλών ειδήσεων του ιστοτόπου «Huffington Post». “Έχει δίκιο η Prois” σκέφτομαι καθώς ολοκληρώνω το κείμενό μου. Είναι καλοί γενικά οι άνθρωποι και οφείλουμε να μην τα παρατάμε, να επιμένουμε σε αυτούς και να συμβάλλουμε στο έργο τους, ιδίως όταν αυτό στοχεύει να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Η καλή είδηση της ημέρας: Σήμερα, ο Δήμος Γλυφάδας ξεκίνησε, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, τη συγκομιδή ελιών από τους κοινόχρηστους χώρους του δήμου, με τη βοήθεια εθελοντών, με σκοπό την παραγωγή ελαιόλαδου, το οποίο συσκευάζεται και διανέμεται σε φτωχές και άπορες οικογένειες. Αν αυτό δεν είναι καλή είδηση τότε τι είναι;
Ευχές για έναν δημιουργικό και τυχερό Νοέμβρη!
Η αρχική εικόνα είναι από : https://pixabay.com/en/news-headlines-newsletter-636978/
1
