Οι ταινίες έχουν έναν μαγικό τρόπο να αιχμαλωτίζουν τις καρδιές, το μυαλό και τα συναισθήματά μας. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της αφήγησης ιστοριών είναι η ικανότητα των κινηματογραφιστών να μας κάνουν να συμπάσχουμε με χαρακτήρες που συχνά θεωρούνται “κακοί”. Αυτοί οι χαρακτήρες μπορεί να είναι ανταγωνιστές, κακοποιοί ή αντιήρωες, αλλά η πολυπλοκότητά τους συχνά μας οδηγεί στο να ταυτιστούμε με τα κίνητρα και τους αγώνες τους. Σε αυτό το άρθρο, εξερευνούμε επτά περιπτώσεις όπου βρεθήκαμε να συμπάσχουμε με τον “κακό” της ταινίας, αποκαλύπτοντας το βάθος και την περιπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και της κινηματογραφικής αφήγησης.
7 φορές που ταυτιστήκαμε με τον “κακό” μίας ταινίας
#1 Hannibal Lecter, “Η σιωπή των αμνών” (1991)
Ο Dr. Hannibal Lecter, τον οποίο υποδύεται ο Sir Anthony Hopkins, είναι ίσως ένας από τους πιο εμβληματικούς κακούς της κινηματογραφικής ιστορίας. Λαμπρός ψυχίατρος και κανιβαλιστής κατά συρροή δολοφόνος, η γοητεία, η εξυπνάδα και οι άψογοι τρόποι του Lecter τον καθιστούν έναν παράξενα χαρισματικό χαρακτήρα. Η πολύπλοκη φύση του, σε συνδυασμό με τη σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ του, μας παρασύρει στον κόσμο του. Παρόλο που δεν συγχωρούμε τις πράξεις του, δεν μπορούμε παρά να γοητευτούμε από τον χαρακτήρα του και, μερικές φορές, πιάνουμε τους εαυτούς μας να τον υποστηρίζουμε.
#2 Darth Vader, Σειρά “Star Wars”
Ο Darth Vader, πρώην Anakin Skywalker, είναι ένας χαρακτήρας του οποίου το ταξίδι από ιππότης Jedi στον άρχοντα Sith είναι μια συναρπαστική εξερεύνηση της πάλης μεταξύ καλού και κακού. Παρακολουθούμε την εσωτερική του σύγκρουση να ξεδιπλώνεται, κάνοντάς μας να συμπάσχουμε με την κάθοδό του στο σκοτάδι. Η τραγική προϊστορία του Anakin, η επιθυμία του για εξουσία ώστε να σώσει τους αγαπημένους του και η τελική του λύτρωση στην “Επιστροφή των Jedi” συμβάλλουν στην ικανότητά μας να ταυτιστούμε με αυτόν τον εμβληματικό ανταγωνιστή.
#3 Jordan Belfort , “The Wolf of Wall Street” (2013)
Στο “The Wolf of Wall Street” του Martin Scorsese, ο Jordan Belfort, τον οποίο υποδύεται ο Leonardo DiCaprio, είναι ένας διεφθαρμένος και χαρισματικός χρηματιστής που επιδίδεται σε ανήθικες και παράνομες πρακτικές. Παρά την ηθικά καταδικαστέα συμπεριφορά του, η μαγνητική προσωπικότητα του Μπέλφορτ και οι υπερβολές του τρόπου ζωής του μας οδηγούν κατά κάποιο τρόπο να νιώσουμε μια παράξενη αίσθηση έλξης. Μπορεί να μη θαυμάζουμε τις πράξεις του, αλλά μας ιντριγκάρει η τόλμη και η φιλοδοξία του.
#4 Maleficent, “Maleficent” (2014)
Το “Maleficent” της Disney είναι μια επανεκτέλεση του κλασικού παραμυθιού της Ωραίας Κοιμωμένης, ειπωμένο από την οπτική γωνία του ομώνυμου χαρακτήρα, μιας σκοτεινής νεράιδας που ενσαρκώνει η Angelina Jolie. Ενώ η Maleficent θεωρείται παραδοσιακά ως η κακιά, η ταινία εμβαθύνει στην ιστορία και τα κίνητρά της, αποκαλύπτοντάς την ως έναν χαρακτήρα που αδικείται από την αγάπη και την προδοσία. Το ταξίδι της από το σκοτάδι στη λύτρωση μας καλεί να συμπάσχουμε με τον χαρακτήρα της, μετατρέποντάς την σε έναν πολύπλευρο αντιήρωα.
#5 Alex DeLarge, “Κουρδιστό Πορτοκάλι” (1971)
Το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” του Stanley Kubrick μας παρουσιάζει τον Alex DeLarge, έναν νεαρό παραβάτη με έφεση στη βία, το έγκλημα και την κλασική μουσική. Η ταινία αμφισβητεί την ηθική μας πυξίδα καθώς μας οδηγεί σε ένα ενοχλητικό ταξίδι στον ψυχισμό του Alex. Η διανοητική του άρθρωση και ο τρόπος με τον οποίο η ιστορία διερευνά την ελεύθερη βούληση και την επιβεβλημένη από το κράτος ηθική μας κάνουν να αναρωτηθούμε για τις δικές μας αξίες και την κοινωνία που τον παρήγαγε.
#6 The Joker, “Ο Σκοτεινός Ιππότης” (2008)
Η ενσάρκωση του Joker από τον Heath Ledger στην ταινία του Christopher Nolan “The Dark Knight” παραμένει μια από τις πιο εμβληματικές αποδόσεις του χαρακτήρα. Η χαοτική φύση του Joker, η μηδενιστική φιλοσοφία και η μαγευτική παρουσία του μας παρασύρουν στη διεστραμμένη κοσμοθεωρία του. Μας ιντριγκάρει το αναρχικό του χάρισμα, ακόμα και όταν σπέρνει τον όλεθρο στην πόλη Γκόθαμ. Η ερμηνεία του Λέτζερ θολώνει τα όρια μεταξύ ήρωα και κακού, κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε για την ίδια την ουσία της ηθικής.
#7 Tyler Durden, “Fight Club” (1999)
Στο “Fight Club”, ο Tyler Durden, τον οποίο υποδύεται ο Brad Pitt, είναι η ενσάρκωση της εξέγερσης ενάντια στον καταναλωτισμό και τη συμμόρφωση. Αν και οι μέθοδοί του είναι ακραίες και καταστροφικές, η φιλοσοφία του Durden κατά του κατεστημένου και η χαρισματική ηγεσία του μας εμπνέουν να αναρωτηθούμε για τη δική μας θέση στον κόσμο. Ταυτιζόμαστε με τη λαχτάρα του χαρακτήρα για αυθεντικότητα και ελευθερία, ακόμη και όταν αναγνωρίζουμε το σκοτάδι των πράξεών του.
Γιατί μπορεί να ταυτιστούμε με τον “κακό” σε μια ταινία;
Στον κόσμο του κινηματογράφου, η ικανότητα ταύτισης με τον κακό είναι μια απόδειξη της δύναμης της αφήγησης και της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης φύσης. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους βρίσκουμε τον εαυτό μας να συμπάσχει με τον ανταγωνιστή μιας ταινίας. Πρώτον, οι καλογραμμένοι κακοποιοί συχνά διαθέτουν βάθος και διάσταση, γεγονός που τους καθιστά συμπαθείς παρά τις αρνητικές τους πράξεις. Τα κίνητρά τους, η προϊστορία τους ή τα τρωτά σημεία τους μπορούν να προκαλέσουν συμπάθεια, αμφισβητώντας την απλοϊκή αντίληψη του καλού έναντι του κακού. Επιπλέον, η ταύτιση με τον κακό μας επιτρέπει να εξερευνήσουμε τις πιο σκοτεινές πτυχές της δικής μας προσωπικότητας και να αναγνωρίσουμε την καθολική ανθρώπινη ικανότητα για το καλό και το κακό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι το χάρισμα ή η γοητεία ενός κακού που μας ελκύει, κάνοντάς μας να αμφισβητήσουμε τα δικά μας ηθικά όρια. Τελικά, η ικανότητά μας να ταυτιζόμαστε με τον κακό υπογραμμίζει τον πλούτο της κινηματογραφικής αφήγησης και τη δύναμή της να εξερευνά τις περιπλοκές του ανθρώπινου ψυχισμού.
Με λίγα λόγια
Αυτές οι περιπτώσεις στις οποίες ταυτιζόμαστε με τους “κακούς” των ταινιών αποκαλύπτουν τη διαφοροποιημένη και πολύπλευρη φύση της αφήγησης. Ο κινηματογράφος έχει τη δύναμη να εμβαθύνει στον ανθρώπινο ψυχισμό, επιτρέποντάς μας να εξερευνήσουμε τις αποχρώσεις του γκρι που υπάρχουν σε κάθε άτομο. Παρόλο που μπορεί να μη συγχωρούμε τις πράξεις αυτών των χαρακτήρων, η πολυπλοκότητα, το βάθος και οι μαγνητικές ερμηνείες των ηθοποιών που τους ζωντανεύουν, μας καθιστούν αδύνατο να τους θεωρήσουμε εξ ολοκλήρου κακούς. Αντιθέτως, μένουμε να συλλογιζόμαστε τον περίπλοκο ιστό συναισθημάτων και κινήτρων που διαμορφώνουν την ανθρώπινη εμπειρία, τόσο εντός όσο και εκτός οθόνης.
Διαβάστε επίσης:
- Οι 10 ηθοποιοί με τα περισσότερα Βραβεία Όσκαρ
- Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση