Πάνε ήδη τρεις μήνες που είμαστε μέσα στις φωλιές μας, χωρίς να υπάρχει κάτι να κάνουμε έξω απ΄ αυτές και χωρίς να ξέρουμε πότε θα βγούμε. Η απλή, καθημερινή βόλτα στην πόλη, η έξοδος με την παρέα τα Σαββατόβραδα, η επίσκεψη σ’ ένα μουσείο και κάθε είδους δραστηριότητα υπάρχουν πλέον σαν ωραίες αναμνήσεις που προσμένουμε να ζήσουμε ξανά. Βλέποντας τις τελευταίες μέρες ταινίες γυρισμένες στην Αθήνα του 21ου αιώνα μπόρεσα πραγματικά να ξαναζήσω, έστω και νοερά, την καθημερινή ζωή στο κέντρο της Αθήνας. Μέσα από τη ματιά σημαντικών Ελλήνων δημιουργών στο χώρο του κινηματογράφου μου ήρθαν γνώριμες εικόνες της pro-covid εποχής, νοσταλγώντας τη ζωή στην Αθήνα, με τα ωραία της και τα άσχημά της.
Κι αυτό, γιατί η Αθήνα δεν είναι μόνο ο Παρθενώνας και το Σύνταγμα. Η Αθήνα είναι μια πόλη που υποφέρει κι υποφέρεται. Μια πόλη άσχημη και βρώμικη που όμως μπορεί κάποιος να βρει την ομορφιά μέσα της. Μια πόλη τόσο γκρίζα, μα και τόσο πολύχρωμη.
Η Αθήνα δε σου δίνεται εύκολα, θέλει χρόνο για να την αγαπήσεις. Αλλά όταν το καταφέρεις, δύσκολα ξεκολλάς.
Πλατεία Αμερικής (2016)
Η ιστορία τεσσάρων διαφορετικών ανθρώπων μετά την προσφυγική κρίση της Ελλάδας, το 2015, που εκτυλίσσεται γύρω από την πλατεία Αμερικής, στο κέντρο της Αθήνας. Ένας ροκάς ταττού άρτιστ, ο ρατσιστής φίλος του, μία Αφρικανή τραγουδίστρια μπλεγμένη με τη μαφία κι ένας Σύριος πρόσφυγας που προσπαθεί να φύγει απ’ τη χώρα, είναι τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας. Μιας ιστορίας καθημερινής και καθ’ όλα ανθρώπινης.
Τέσσερις διαφορετικές ζωές που με κάποιον τρόπο συνδέονται.
Μια ελληνική ταινία βασισμένη στη νουβέλα του Γιάννη Τσίρμπα με τίτλο «Η Βικτώρια δεν υπάρχει», σε σκηνοθεσία Γιάννη Σακαρίδη με τους: Βασίλη Κουκαλάνι, Γιάννη Στάνκογλου, Μάκη Παπαδημητρίου, Θέμιδα Μπαζάκα και Ξένια Ντάνια.
Η ταινία υπάρχει στην ελληνική πλατφόρμα ταινιών Cinobo.
Στρέλλα (2009)
Ο Γιώργος αποφυλακίζεται από τις φυλακές κορυδαλλού μετά από 15 χρόνια, ψάχνοντας τα πατήματα του για μια νέα αρχή στη ζωή. Προσπαθεί να πουλήσει το πατρικό του σπίτι στο χωριό, μένοντας προσωρινά σ’ ένα ξενοδοχείο στην Ομόνοια. Εκεί, θα συναντήσει τη Στέλλα, μία τρανς γυναίκα με την οποία θα ζήσουν τον έρωτα σε μια λίγο πολύ κοινή καθημερινότητα. Παράλληλα θα αναζητήσει και το Λεωνίδα, το γιο του, τον οποίο έχει να δει από τότε που φυλακίστηκε. Η ζωή όμως του επιφυλάσσει μία έκπληξη…
Μία ταινία που σου αφήνει μία γλυκόπικρη αίσθηση για τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις, με πλάνα από τη σύγχρονη Αθήνα.
Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Πάνο Χ. Κούτρα, με τους Γιάννη Κοκιασμένο, Μίνα Ορφανού, Μίνω Θεοχάρη και Μπέτυ Βακαλίδου.
Η ταινία υπάρχει στην ελληνική πλατφόρμα ταινιών Cinobo.
Wasted youth (2011)
Ο Χάρης, ένας 16χρονος σκεϊτάς και ο Βασίλης, ένας απελπισμένος 45ρης αστυνομικός, ζουν μία τυπική μέρα, μέσα στο ζεστό, αθηναϊκό καλοκαίρι. Παρ’ ότι οι ζωές τους δε συγκλίνουν πουθενά, οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν με την πιο τραγική κατάληξη.
Στον απόηχο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008 από ειδικό φρουρό της αστυνομίας στα Εξάρχεια, δημιουργείται το Wasted youth. Μία ταινία που παρουσιάζει τη ζωή από τα μάτια ενός εφήβου, με όλη τη ζωντάνια και τα στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν αλλά και την απελπισία και τις εσωτερικές μάχες που δίνει ένας μεσήλικας αστυνομικός, τη σχέση του με την οικογένειά του αλλά και με την ίδια του την ύπαρξη.
Σκηνοθεσία: Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, Γιαν Φόγκελ. Με τους Χάρη Μάρκου, Ιερόνυμο Καλετσάνο, Γιάννη Οικονομίδη και Σύλλα Τζουμέρκα.
Η ταινία υπάρχει στο Youtube.
Ένας άλλος κόσμος (2015)
Τρεις παράλληλες ιστορίες αγάπης με φόντο την Ελλάδα της κρίσης. Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικής γενιάς, ερωτεύονται ανθρώπους από άλλη πατρίδα μέσα σε μία κοινωνία όπου ο ρατσισμός, η βία κι ο φασισμός βράζουν μέσα σε μία γενικότερη κοινωνικοπολιτική και οικονομική ταραχή. Αναγκασμένοι να παλέψουν με τα παραπάνω, στο όνομα της αγάπης, οι τρεις φαινομενικά διαφορετικές ιστορίες στο τέλος θα συμπορευτούν.
Μια ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη με τους Τζ. Κ. Σίμονς, Μαρία Καβογιάννη, Χριστόφορο Παπακαλιάτη, Μηνά Χατζησάββα, Αντρέα Οσβάρτ, Νίκη Βακάλη και Ταοφίκ Μπαρχόμ.
Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά (1999)
Κι έτσι, για να ανέβει η διάθεση της λίστας, δε θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτήν η συγκεκριμένη ταινία. Ο ορισμός του καλτ και του καμένου μέσα σε μια Αθήνα που κινδυνεύει να καταστραφεί από ένα τεράστιο κομμάτι…μουσακά. Η πλοκή δε χρειάζεται να αναλυθεί. Αρκεί να αναφέρω ότι στην ταινία μπλέκονται μοντέλα εξωγήινοι, διεφθαρμένοι υπουργοί, δημοσιογράφοι και διευθυντές αστεροσκοπείων, «εξυμνώντας» ταυτόχρονα την LGBTQ+ κοινότητα (με τον μοναδικό Γιάννη Αγγελάκη) σε μια Ελλάδα των early ’00s.
Οι κριτικές έδειξαν ότι είναι απ’ αυτές τις ταινίες που είτε θα λατρέψεις, είτε θα μισήσεις. Στην Ελλάδα δεν έκανε επιτυχία. Έπαιξε στους κινηματογράφους για μία εβδομάδα. Άλλες χώρες, όπως η Γαλλία κι η Ιαπωνία, την αγκάλιασαν περισσότερο. Σίγουρα όμως, είναι μία ταινία με την οποία μπορούμε να ταυτιστούμε σε πολλά πράγματα δεδομένης της κατάστασης που βιώνουμε. Έχουμε και εδώ την ύπαρξη ενός όντος που απειλεί την ανθρωπότητα και την αναγκάζει να μπει σε καραντίνα. Η κατάσταση συνοδεύεται από τη γνωστή καταστροφολογία των ΜΜΕ, ένα θέμα που θίγεται στην υπερβολή του μέσα στην ταινία
Σενάριο και σκηνοθεσία Πάνου Χ. Κούτρα με τους Γιάννη Αγγελάκη, Χρήστο Μάντακα, Θέμιδα Μπαζάκα, Μύριαμ Βούρου και Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου.
Η ταινία υπάρχει στην πλατφόρμα ταινιών Cinobo.
Κι αν ακόμη δεν μπορούμε να ζήσουμε από κοντά την Αθήνα, μπορούμε τουλάχιστον να τη θυμηθούμε μέσα απ’ τα μάτια άλλων ανθρώπων. Ας μην αρκούμαστε, όμως, στην πραγματικότητα των ταινιών και τελικά ξεχάσουμε να ζούμε στ’ αλήθεια. Ας είναι οι ταινίες αυτές μία αφορμή να μεγαλώσει η επιθυμία μας για πραγματική επαφή, αγκαλιές, φιλιά, πάρτι, συναυλίες, βόλτες και ζωή.
Γιατί όπως έγραψε ο Τενεσί Ουίλιαμς στο γυάλινο κόσμο:
«..οι άνθρωποι πάνε στο σινεμά και βλέπουν δράση ενώ οι ίδιοι μένουν στάσιμοι […] βαρέθηκα να κινούνται οι άλλοι στην οθόνη, θέλω να κινηθώ κι εγώ!…»
Bonus ταινίες μικρού μήκους με φόντο την Αθήνα:
- Λεωφόρος Πατησίων (2018) του Θανάση Νεοφώτιστου
- Casus Belli (2010) του Γιώργου Ζώη
- Ο Έλβις είναι νεκρός (2013) του Στέργιου Πάσχου
Παρόμοια άρθρα:
- Εγκεφαλικό Σάουντρακ: μια ταινία στα προσεχώς
- Όταν κοιμάσαι ο κόσμος αδειάζει
- Φθηνά Τσιγάρα: Για ποιον έρωτα μιλάμε;
Ακολουθήστε μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
