Αν ρίξουμε μια ματιά τριγύρω μας θα παρατηρήσουμε ότι διαδραματίζονται πολλά περιστατικά ρατσιστικών εκδηλώσεων όχι μόνο στο οικείο, αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλον μας. Υπάρχει ο καθημερινός ρατσισμός, στο σχολείο, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ακόμα και στις κρατικές υπηρεσίες, που δεν καταγγέλλεται καν, γιατί θεωρείται δεδομένος. Και μπορεί από την εποχή τον παππούδων μας ή ακόμη και των γονιών μας να έχουμε κάνει σημαντικά βήματα- διοργανώνουμε gay pride και κάνουμε παρέα με swingers- ωστόσο παρά την τίμια προσπάθειά μας να λύσουμε τα πιο βαριά περιστατικά ρατσιστικών συμπεριφορών έχουμε αρχίσει να χάνουμε στα απλά. Πολύ συχνά γινόμαστε ρατσιστές με αδέρφια, φίλους, γνωστούς και αγνώστους, συνεργάτες, με άτομα δηλαδή που μοιάζουν τόσο πολύ σε εμάς ή με άτομα που οι ζωές τους εκτυλίσσονται παράλληλα με τις δικιές μας χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε. Και πριν αρχίσεις να πεις ότι εγώ είμαι σωστό και αποκλείεται να έχω συμπεριφερθεί ρατσιστικά σε άνθρωπο ρίξε μια ματιά στη παρακάτω λίστα και θα αντιληφθείς πως και συ άθελά σου (κανείς δεν σε κατηγορεί για το αντίθετο) έπραξες με τρόπο αντίθετο από αυτόν που προασπίζεσαι.
Στον φίλο που δεν πίνει δεν καπνίζει
Εάν δεν είμαστε εμείς αυτός ο φίλος, τότε όλοι μας έχουμε από ένα τέτοιο, ο οποίος είναι ο ‘’φλώρος’’ της παρέας και τον κοροϊδεύουμε συνεχώς για την ήσυχη και βαρετή ζωή του. -Καλά ρε φίλε δεν πίνεις δεν καπνίζεις και τι κάνεις; Ζωή είναι αυτή; – Πάω γυμναστήριο, κάνω τρία ομαδικά και δύο ατομικά αθλήματα, έχω εννιάμιση μέσο όρο στη σχολή μου, κάνω τρίτο μεταπτυχιακό και μαθαίνω Ρωσικά. Εσύ τι κάνεις με τη ζωή σου;
Στους αλλοδαπούς
Όλοι μας έχει τύχει να βρεθούμε σε πολύ κοντινή απόσταση με άτομα διαφορετικής φυλής και χρώματος και υποσυνείδητα να τραβήξουμε τις τσάντες και τα πράγματά μας. Γιατί μας πήρε καιρό να αποδεχτούμε το διαφορετικό και να απαλλαγούμε από κάθε είδους στερεότυπο και προκατάληψη, αλλά η αντίληψη που δυστυχώς μας πέρασε η κοινωνία πως οι αλλοδαποί και οι “μαύροι”, όπως τείνουμε να τους χαρακτηρίζουμε, είναι “εγκληματίες” και “κακοποιοί” έχει ριζώσει βαθιά μέσα μας. Αν λοιπόν, δεν μπορείς να απαλλαγείς από αυτή τη συνήθεια, φρόντισε τουλάχιστον να συνειδητοποιήσεις πως τη κάνεις. Άλλωστε και αυτό είναι ένα βήμα. Όλη θέλουμε να το παίζουμε προοδευτικοί και cool, είμαστε όμως;
Στην εξωτερική εμφάνιση
Στην εποχή των social media και της εικόνας οι περισσότεροι από εμάς θα ενδιαφερθούμε όχι μόνο για την εικόνα που εκπέμπουμε εμείς οι ίδιοι προς τα έξω, αλλά και τα άτομα που μας περιβάλλουν. Σε αρκετούς θα έχει τύχει να προσεγγίσουν ένα άτομο, είτε ως ερωτικό ταίρι, είτε για φίλο, λόγω της ιδιαίτερα όμορφης και ξεχωριστής τους εμφάνισης και αντιστοίχως, μπορεί να έχουν απορρίψει ένα άτομο λόγω της όχι και τόσο ελκυστικής τους εμφάνισης. Και τέτοιου είδους φαινόμενα που η εξωτερική εμφάνιση έπαιξε καταλυτικό ρόλο παρατηρούνται, με τη σειρά τους, όχι μόνο στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο, όπου εργοδότες προτίμησαν να προσλάβουν άτομα με όμορφη εξωτερική εμφάνιση, καλλίγραμμο σώμα και νεαρά σε ηλικία αφήνοντας αποκλεισμένα άτομα με λιγότερα επιφανειακά προσόντα και μεγαλύτερης ηλικίας. Και μπορεί κάτι τέτοιο να θυμίζει μακρινή πραγματικότητα, αλλά μια μέρα μπορεί να βρεθείς και συ στη θέση του άμοιρου υπάλληλου που δεν πληρεί αυτά τα όχι και τόσο, κατά την άποψή μου, απαραίτητα προσόντα, ή, ακόμα χειρότερα, του ιδιότροπου αφεντικού, οπότε πρόσεχε!
Στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα και αναπηρίες
Παρ’ όλο που η κοινωνία έχει μεριμνήσει για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες και άλλου είδους αναπηρίες, αυτές θα λέγαμε ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση παρά ανεπαρκείς. Έχουμε επαναπαυτεί στο γεγονός ότι υπάρχουν μερικές, έστω και κατεστραμμένες, ράμπες αναπήρων, ελάχιστα, σχεδόν δυσεύρετα, φανάρια με ηχητικά σήματα για τους τυφλούς και στοιχειώδη επιδόματα αναπηρίας. Κανείς, όμως, δεν κινητοποιείται σε συλλογικό επίπεδο για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων αυτών των ανθρώπων που χρήζουν βοήθεια και αντί για αυτό τους λυπόμαστε πιστεύοντας ότι αυτή είναι η μόνη δυνατή αντίδραση σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Με αυτόν τον τρόπο, όμως μάλλον τους υποβαθμίζουμε χειρότερα παρά τους βοηθάμε.
Στα άτομα με διαφορετικό γούστο από το δικό σου
Και επαναλαμβάνω ότι όλοι θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας προοδευτικούς και ανεκτικούς σε οτιδήποτε αποκλίνει από την κοσμοθεωρία μας, ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις έχει τύχει, έστω και για πλάκα, να κατακρίνουμε από φίλους και γνωστούς μας, μέχρι έναν άγνωστο που είδαμε μία φορά στο τραμ και μας έκανε εντύπωση. Θα σχολιάσουμε τον τύπο με τα πολλά τατουάζ και τα σκουλαρίκια, την γυναίκα με το ‘’κιτς’’ ντύσιμο, τη γιαγιά με το τσεμπέρι, τον άντρα με την πράσινη γραβάτα και την κοπέλα με τα δεκαπεντάποντα στο μετρό στις 10 το πρωί. Που την κοιτάς από πάνω μέχρι κάτω και ψιθυρίζεις με την κολλητή σου σαν παλιάς κοπής κουτσομπόλα στην πίσω σειρά στην εκκλησία, το μόνο που δείχνεις είναι το πόσο- 15 πόντους- μειονεκτικά νιώθεις. Και αυτό δεν είναι cool!
