Είναι γεγονός ότι ο ήλιος καίει όλο και πιο πολύ και το καλοκαίρι πλησιάζει! ‘Ολοι σκεφτόμαστε τις διακοπές του καλοκαιριού και ανυπομονούμε να αποκτήσουμε νέες εμπειρίες! Γι’αυτό, θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου σχετικά με το ταξίδι μου στη Ρώμη το προηγούμενο καλοκαίρι. Δεν πρόκειται να μιλήσω για αξιοθέατα και μνημεία που όλοι γνωρίζουν, αλλά για πράγματα που μου έκαναν εμένα εντύπωση…
Ακούγοντας τον προορισμό “Ρώμη” σίγουρα όλοι είναι θετικά διακείμενοι προς αυτόν. Είναι απίστευτος προορισμός αλλά θα έλεγα με κάποια μικρά προβληματάκια.
-
Η μέρα ξεκινάει με απίστευτη ζέστη και τρομερή πολυκοσμία. Παίρνεις το βρώμικο ή αλλιώς παραμελημένο μετρό και φτάνεις γρήγορα στον προορισμό που θες. Δε δίνεις όμως ιδιαίτερη σημασία καθώς αυτά που πρόκειται να δεις σε κάνουν να ξεχνάς αυτή την εικόνα.
-
Ο ήλιος, λόγω της περιόδου (καλοκαίρι-Αύγουστος) καίει τις περισσότερες ώρες της μέρας. Γι’αυτό οι τουρίστες αναγκάζονται να γεμίζουν μπουκάλια με νερό από συντριβάνια σε πλατείες και έξω από μνημεία. (Έτσι έκανα κι εγώ!) Είναι αρκετά αστείο θέαμα αλλά φαντάζει η μόνη λύση για “επιβίωση” εκείνη τη στιγμή. Γυρνάς το κεφάλι σου και βλέπεις παντού οικογένειες, παιδιά και ενήλικες να πίνουν κρύο νερό από τα συντριβάνια και να λούζονται με αυτό σε όλο τους το σώμα. Ενώ στην αρχή φαίνεται “ξένο” όλο αυτό, μετά από λίγες ώρες σου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό και απαραίτητο.
-
Δεν αφήνεις, όμως, τη ζέστη να σε εμποδίσει να απολαύσεις τη Ρώμη. Περπατάς στα στενά της,γνωρίζεις τις πλατείες και τα μνημεία της και αντικρίζεις πολλούς φύλακες σε αντίθεση, θα έλεγα, με την Ελλάδα. Υπάρχουν αρκετοί στρατιώτες που φυλάνε τα στενά αλλά και τις πλατείες με τους πολλούς τουρίστες. Συγκεκριμένα στα μνημεία, υπάρχουν ειδικοί φύλακες-φρουροί που εξασφαλίζουν την ακεραιότητα των μνημείων με συχνές παρατηρήσεις και προειδοποιήσεις. Μπορεί η εικόνα αυτή να είναι λίγο “αγχωτική”, αλλά παράλληλα νιώθεις μία ασφάλεια με όλους αυτούς τριγύρω.
-
Φτάνοντας προς το μεσημέρι, τρέχεις να φας ένα καλό γεύμα και να πάρεις μία ανάσα για να συνεχίσεις την εξερεύνηση. Παρ’όλο που στα μαγαζιά με φαγητό είναι όλοι εξυπηρετικοί, υπάρχει πρόβλημα συνεννόησης λόγω γλώσσας, δημιουργώντας έτσι παρεξηγήσεις. Οι εργαζόμενοι είτε μη γνωρίζοντας είτε αδιαφορώντας να μιλήσουν στα αγγλικά, μιλούν μόνο ιταλικά. Ήμουν,λοιπόν, σε ένα τέτοιο μαγαζί, παρήγγειλα και πλήρωσα με κάρτα από ένα ηλεκτρονικό μηχάνημα. Ενώ περίμενα να παραλάβω την παραγγελία μου, ήρθε μία σερβιτόρα και μου είπε ότι πρέπει να πληρώσω στο ταμείο. Προσπάθησα (στα αγγλικά) να της εξηγήσω ότι έχω ήδη πληρώσει με κάρτα αλλά εκείνη επέμενε ότι πρέπει να πληρώσω στο ταμείο φωνάζοντας σχεδόν θυμωμένη στα ιταλικά. Έτσι, αναγκάστηκα να πληρώσω δύο φορές το ίδιο ποσό, αφού δε φαινόταν πρόθυμη να βρεθεί μία άλλη λύση.
- Έχοντας, λοιπόν, γεμίσει δυνάμεις, είσαι έτοιμος για μία ακόμη βόλτα στα στενά της Ρώμης. Δε γίνεται να μην προσέξεις τους ταλαντούχους πλανόδιους στις πλατείες. Αυτούς που, επί ατελείωτες ώρες, απεικονίζουν τους τουρίστες σε σκίτσα και γελοιογραφίες. Αυτούς που απλώνουν ένα καθαρό πανί κάτω και με λίγα σπρέι γεμίζουν τα λευκά χαρτιά τους με πανέμορφες εικόνες. Περνάς από τις πλατείες και πέρα από την αυτούσια ομορφιά της πλατείας χαζεύεις και την ομορφιά των έργων αυτών των ανθρώπων. Αυτή η εικόνα είναι ακόμα χαραγμένη στο μυαλό μου!
-
Και στο τέλος της μέρας το μόνο που θες είναι να γευτείς μία λαχταριστή πίτσα και να απολαύσεις ένα ποτό με θέα αυτή την υπέροχη πόλη. Όμως, μπορεί και να μην προλάβεις. Γιατί η Ρώμη δεν είναι Αθήνα και τα μαγαζιά κλείνουν στις 11 το βράδυ. Οργάνωσε, λοιπόν, καλά το χρόνο σου για να τα κάνεις και τα δύο μέχρι τις 11…γιατί εγώ δεν τα πρόλαβα και “με έδιωξαν” απ’το μαγαζί πριν καν παραγγείλω το ποτό μου.
