Ζούμε σε μία χώρα που τρώει τα παιδιά της, προωθεί τα σκουπίδια και τα παρουσιάζει σαν μουσική. Τραγούδια χωρίς στίχο, χωρίς ποιότητα, χωρίς ουσία, χωρίς νόημα. Σε μια εποχή που η ελληνική μουσική έχει φτάσει στην απόλυτη παρακμή της, γυρίζουμε πίσω στην εποχή που η μουσική είχε ψυχή και εξέφραζε απόψεις και ιδεολογίες.
1.Το τόξο των φτωχών – Magic De Spell
Οι Magic De Spell αποτελούν από τα μακροβιότερα συγκροτήματα της ελληνικής ροκ σκηνής. Με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό τους και κοινωνικοπολιτικό στίχο στα τραγούδια τους καθώς επίσης και τραγούδια που έχουν αφήσει ιστορία όπως το Σαράγεβο, Εμένα οι φίλοι μου είναι, Έρχονται οι άνθρωποι κτλ έχουν θίξει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και καταγγέλλουν την κοινωνική αδικία. Το τόξο των φτωχών είναι ένα μελοποιημένο ποίημα του Δημήτρη Ποντίκα, ο οποίος μια ζωή προσπαθούσε να είναι έντιμος σ’ένα σάπιο σύστημα που προωθούσε την απάτη και δυστυχώς γι’αυτόν παρέμεινε πιστός στις αξίες του. Μέσα από αυτό το τραγούδι οι Magic de spell καταγγέλλουν τους πολιτικούς λέγοντας ότι μας θεωρούν όλους ίδιους πλούσιους φτωχούς, με τους πλούσιους να πλουτίζουν κι άλλο, την μεσαία τάξη να έχει αφανιστεί και οι φτωχοί να φτωχαίνουν περισσότερο.Όταν κάποιος τους πάει κόντρα τον θεωρούν απειλή γιατί θέλουν να ελέγχουν τον κόσμο και να τον έχουν υποταγμένο σε μια μορφή δικτατορίας που το ονομάζουν δημοκρατία.
2. Πόλεμος – Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Το γνωστό τραγούδι αναφέρεται στην εξουσία ως κατ’εξοχήν αίτιο πολέμου. Μιλάει για πολιτικούς που διψούν για αίμα και θυσιάζουν τα πάντα στον βωμό του χρήματος, που για να ανέβουν στην εξουσία πατάνε επί πτωμάτων και δεν τους ενδιαφέρει η ανθρώπινη ζωή την χρησιμοποιούν όπως θέλουν και θεωρούν όλους τους ανθρώπους αναλώσιμους. Ένα κομμάτι που καταγγέλλει την φρίκη του πολέμου και μεταφορικά λέει ότι όσο υπάρχουν αιμοδιψείς για εξουσία και δύναμη τόσο θα υποφέρουν οι αδύναμοι και ο απλός λαός.
3.Παραμύθι – FF.C
Οι FF.C μέσα από τους στίχους τους αναφέρονται σε όλα τα προβλήματα της γενιάς μας που μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη οι προηγούμενες γενιές. Μιλάει για μια χώρα που ήταν σκλαβωμένη και εθνικά διχασμένη πρώτα με την τουρκοκρατία και μετά με τον εμφύλιο και την χούντα. Το τραγούδι λέει για μια γενιά που επαναστάτησε για να απολαμβάνουμε εμείς την ελευθερία μας και για μια γενιά με ιδεολογίες και αξίες που άξιζαν να πολεμήσεις γι’αυτό. Αλλά τώρα στην σημερινή Ελλάδα κυριαρχεί το ψέμα, η αμορφωσιά,η απάτη και όλο αυτό θεωρείται φυσιολογικό γιατί οι πολιτικοί προωθούν αυτό το πρότυπο.
4.Νεοέλληνας – Τζίμης Πανούσης
Ο Τζίμης Πανούσης ήταν ένας άκρως πολιτικοποιημένος τραγουδιστής. Μέσα από το τραγούδι του αυτό καταγγέλλει την ελληνική κοινωνία ως υποκριτές που προσπαθούν να οικειοποιηθούν τον Ευρωπα’ι’κό τρόπο ζωής και ως πιόνια σε ένα πολιτικό παιχνίδι που κάνει τους ανθρώπους μαριονέτες δηλαδή άβουλα όντα χωρίς να είναι ικανοί να καταλάβουν τι συμβαίνει γύρω τους και τους πολιτικούς να κάνουν και να λένε στον λαό ότι θέλει να ακούσει και όχι την αλήθεια γιατί θέλουν ανθρώπους που μπορούν να τους χειραγωγούν.
5.Δυστυχία σου Ελλάς – Γιάννης Ζουγανέλης, Μίλτος Πασχαλίδης , Γιάννης Κούτρας και Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Το τραγούδι αυτό είναι ένα μελοποιημένο ποίημα του Γεωργίου Σουρή, μια πολιτική σάτιρα για την Ελλάδα σήμερα. Ένα άκρως διαχρονικό ποίημα το οποίο γράφτηκε 1893 και μιλούσε για την περίοδο της πρώτης χρεοκοπίας. Ο Γιάννης Ζουγανέλης μελοποίησε το γνωστό ποίημα θέλοντας να σχολιάσει την πολιτική κατάσταση της χώρας μας όπου μετά από 125 χρόνια παραμείνει ακριβώς η ίδια. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που επιβιώνουν τα λαμόγια και οι απατεώνες λέει το άσμα θέλοντας να τονίσει την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας.
6.Αυτούς τους έχω βαρεθεί – Υπόγεια Ρεύματα και Θάνος Μικρούτσικος
Ένα εξαιρετικό μελοποιημένο ποίημα του Βολφ Μπίρμαν το οποίο πρώτα μελοποιήθηκε από τον Θάνο Μικρούτσικο και στην συνέχεια τραγουδήθηκε από μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και τα Υπόγεια Ρεύματα κ.α. Ο Μπίρμαν είχε έρθει στην Ελλάδα το 1977 και μετά από μια συναυλία στο γήπεδο του Πανιωνίου παραχώρησε μια συνέντευξη λέγοντας ότι το κομμάτι αφορά την λαοκρατική Γερμανία και τον αστυνομικό σοσιαλισμό και τόνισε ότι δεν υπάρχει τουλάχιστον καπιταλισμός. Το τραγούδι αναφέρεται στους πολιτικούς που τρώνε τα χρήματα του λάου και γεμίζουν τις τσέπες τους, σ’ένα δημόσιο σύστημα που αποτελείται από τεμπέληδες και χαραμοφάηδες που πλουτίζουν στις πλάτες του Ελληνικού λάου και είναι άκρως διαχρονικό για την Ελλάδα του 2018.
