Ήταν Μάρτιος του 2010 όταν σε μια αντιμνημονιακή διαδήλωση στα Προπύλαια συνελήφθη ο 28χρονος τότε Μάριος.Οι στυλιστικές του επιλογές και τα εργαλεία της δουλειάς του έμελλε να μετατραπούν σε ενοχοποιητικά στοιχεία.Πιο συγκεκριμένα τα ράστα μαλλιά του που αστυνομικοί των ΜΑΤ μετέτρεψαν σε κουκούλα και τα σαμπουάν που είχε στην τσάντα του (ο Μάριος είναι καθηγητής κολύμβησης ) μετατράπηκαν σε βόμβες.Χάρη στον τότε “κουκουλονόμο” ο Μάριος έμεινε 43 μέρες στη φυλακή ενώ σήμερα 8 χρόνια θα βρεθεί και πάλι στο δικαστήριο για την τελική δίκη της υπόθεσής του.
Μάρτιος 2010,Προπύλαια και μια ειρηνική αντνημομιακή διαδήλωση εξελίσσεται σε μια δικαστική περιπέτεια 8ετών για σένα.Τι θυμάσαι από εκείνη τη μέρα;
1.Τα θυμάμαι όλα σαν να είναι σήμερα. Έρχονται οι εικόνες εύκολα μιας και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν είναι έντονα. Πάντως η περιγραφή μπορεί να είναι απλή, Διαμαρτυρόμασταν για μια σύλληψη ενός ανηλίκου που γινόταν με βίαιο τρόπο, γενικά το κλίμα χαλαρό ματ και κόσμος κάπως ανάμεικτοι, η ένταση αλλάζει χωρίς λόγω, καλώ την κοπέλα μου να έρθει προς τα πίσω και πέφτω πάνω σε έναν άντρα τον ΜΑΤ Εκεί τελειώνει η ιστορία ή μάλλον ξεκινά
Πώς αντέδρασες όταν είδες τα ράστα μαλλιά σου να γίνονται κουκούλα και τα σαμπουάν εκρηκτικά;
Έκπληξη, απορία και στεναχώρια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να ρωτάω αν πραγματικά αυτές οι κατηγορίες είναι για μένα, Αν κάτι έχουν κάνει λάθος.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων τάχθηκε υπέρ σου και συνεχίζει να σε στηρίζει μέχρι σήμερα.Ήταν κάτι που περίμενες αυτό;
Δεν είχα καταλάβει για αρκετές μέρες πόσο και πόσος κόσμος ασχολήθηκε με την υπόθεση μου. Όταν εσύ δηλώνεις την αλληλεγγύη σου σε κάποιον σου φαίνεται απλά λογικό, όταν όμως την δέχεσαι είναι κάτι μοναδικό και σου δίνει μεγάλη δύναμη
Στη φυλακή έμεινες 43 μέρες,τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
Ακόμα και για αυτές τις λίγες σε σχέση με άλλους κρατούμενους 40 μέρες, είναι πολλά αυτά που μπορούν να ειπωθούν τόσο για το πέρασμα από την φυλακή όσο και για την ίδια την φυλακή. Αδυνατώ να περιγράψω και να επιλέξω μία μνήμη από αυτές.
Πόσο σου στοίχισε όλο αυτό στη μετέπειτα ζωή σου;
Σίγουρα υπάρχει κόστος και κατά κάποιο τρόπο είναι μετρήσιμο αλλά θα επιμείνω στο θετικό κομμάτι. Επέστρεψα χωρίς κανένα πρόβλημα σε όλους τους τομείς της ζωής μου, με δεχτήκαν όπως ήμουν ξανά φίλοι, γνωστοί άγνωστοι, δουλειά, γονείς και παιδιά . Ο κόσμος γύρω ήξερε και ξέρει τι είχε γίνει και κοινωνική δικαιοσύνη κάπως έχει αποδοθεί.
Λίγες ώρες πριν την τελική δίκη ποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό σου;
Αναμονή για το τέλος. Ελπίδα να έρθει και η νομική δικαίωση αλλά και κούραση από όλη αυτήν την διαδικασία. Είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο αυτό το κομμάτι, της δίκης δηλαδή. Δεν είναι ένας χώρος που έχω επιλέξει να βρίσκομαι, είναι ένας χώρος που εξαιτίας κάποιων άλλων βρίσκομαι εκεί.
Σε πορείες συνεχίζεις να πηγαίνεις;
Όσο συνεχίζει να με εκφράζει η πορεία σαν τρόπος έκφρασης θα συνεχίζω να πηγαίνω και ακόμα με εκφράζει οπότε η απάντηση είναι ναι πηγαίνω
Τότε προσπάθησες να υπερασπιστείς έναν ανήλικο και βρέθηκες να συλλαμβανεσαι ο ίδιος,αν γύριζες το χρόνο πίσω γνωρίζοντας τι θα ακολουθούσε θα έκανες πάλι το ίδιο;
Όταν αποδεικνύεται ότι είχες δίκιο και έκανες το σωστό τότε πως να το μετανιώσεις;
Μάριε σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να πάνε όλα καλά και να ξεμπερδέψεις οριστικά από αυτή την υπόθεση!
